Την Δευτέρα στις 22/5/2017 υπό την αιγίδα της Λέσχης Φαεθων σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο ‘Δοντι’ παρουσιάστηκε στη Στοά ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ το βιβλίο του Άρη Μαλανδρακη «ταξιδεύοντας στα ραδιοκύματα».
Για το βιβλίο εκτός από τον συγγραφέα, μίλησε και ο βετεράνος Μαραθωνοδρόμος της Λέσχης μας Παναγιώτης Μεντζελοπουλος , ο γνωστός σε όλους μας καπετάνιος. Η εκδήλωση αυτή ήταν στα πλαίσια των δράσεων της Λεσχης Φαεθων «Αθλητισμός και Πολιτισμός» και είναι συνέχεια της συνεργασίας με το βιβλιοπωλείο ‘Δόντι ‘ το οποίο πρόσφατα επιμελήθηκε και παρουσίασε το βιβλίο «Αλφες» του μέλους μας , μαραθωνοδρομισας , Μαρίας Κολοβου-Ρουμελιωτη
Με διδάξετε τα πάντα εκτός από το κολύμπι Πρίγκιπας ντε Λιν, 1759Το βιβλίο ταξιδευοντας στα ραδιοκύματα αφορά τις αναμνήσεις ενος μαρκονη πατέρα του συγγραφέα, του Χρήστου Μαλανδρακη , ο οποίος άκουγε ακατάπαυστα , όλο το 24ωρο στο πλοίο ,διαφορά μηνύματα και μεταξύ αυτών και πολλά μηνύματα για ναυάγια τα οποία δεν του ήταν καθόλου ευχάριστα.
Με το τέλος της παρουσίασης του βιβλίου, μου δόθηκε το ερέθισμα από τον Ανδρέα Τσιλιρα , οικοδεσπότη ,να πω τις σκέψεις μου για το βιβλίο σαν ναυαγός που ζει ένα αλλο ναυάγιο, όχι στην θάλασσα αυτή την φορά, αλλά στη γη και είναι το οικονομικο ναυάγιο της χώρας μας .
Προσεγγίζοντας έτσι το βιβλίο «ταξίδι στα ραδιοκύματα » από μία άλλη οπτική γωνία.
Ο άνθρωπος ζει και οργανώνει την ζωή του στην στεριά , προτιμά όμως να σκέφτεται την συνολική του πορεία πανω σε αυτή , χρησιμοποιοντας μεταφορές που συνδέονται με το ριψοκίνδυνο θαλασσινό ταξίδι. (Λέξεις κλειδιά : Ακτές, νησιά,ασφαλή λιμάνια,καταιγίδες,πυξίδες,άστρα ,φάροι και καπετάνοι που μας οδηγούν).
Στην αρχαιότητα ο ωκεανός γεννούσε μυθικά τέρατα που δεν είχαν καμμία σχέση με την κοσμική τάξη . Ο Ησίοδος » Στα έργα και ημέρες ‘ δεν εμπιστεύοταν την ανοικτή Θάλασσα γιατί αυτή δε υπακούει πλήρως στην εξουσία του Δία αλλά κυβερνιεται από τον ενοσιχθων Ποσειδώνα καταπώς αυτός το επιθυμεί. Γι’αυτό συμβουλεύει τον αδελφό του, να γυρίσει σπίτι χωρίς να υπερβεί τα καθορισμένα όρια της ευνοϊκής για την εποχή εκείνη ναυσιπλοϊας. Επικρίνει έντονα όσους επιχειρούν θαλασσινά ταξίδια εν μέσω αβεβαιων συνθηκών, ο πλους τοτε γίνεται επικίνδυνος και δύσκολα θα αποφύγει την καταστροφή. Ωστόσο οι άνθρωποι και ολόκληρες κοινωνίες σημερα μέσω άγνοιας του κινδύνου επιχειρούν τέτοια οικονομικα ταξίδια στις θάλασσες των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Ο Οράτιος , επίσης χαρακτηρίζει τα πλοία ασεβή , αυτά συνδέουν μεταξύ τους ότι η θεότητα έχει χωρίσει, γι’αυτό και η θάλασσα ρίχνεται ενάντια στο εαυλωτο σκάφος, προστατεύοντας τον πρωταρχικό χωρισμό που θέσπισε η σοφία των θεών και τον οποίο θέλησε να υπερπηδήσει η ανθρώπινη τόλμη. Το αμάρτημα αυτό συγκρίνεται με αυτο του Προμηθέα που έδωσε ένα αλλότριο στοιχείο ( την φωτιά) στους ανθρώπους και σήμερα υπάρχει ένα σύγχρονο αλλοτριο στοιχείο που δόθηκε από τους θεούς των αγορών αυτή την φορά , αυτό της πίστωσης.
Εκτος από την ανάγκη που παρακινεί κάποιον να εγκαταλείψει την στεριά , την μονοτονία της αγροτικής εργασίας με τους περιορισμένους πόρους για μία καλύτερη ζωή υπαρχει και η τυχοδιωκτική επιδίωξη καποιου για την επίτευξη ενός κέρδους μεγαλύτερου από το εύλογο, ικανοποιούντας έτσι την ακορεστη επιθυμία του για χλιδή και πολυτέλεια. Αναμφίβολα η σημερινή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας , έχει τέτοιες αναλογίες, αφού ουσιαστικά αυτή είναι η προβολή μιας πολιτιστικής κρίσης, ενός καταναλωτικού προτύπου που συντηρείται με δανεικά. Το να καταναλώνεις με δανεικά μοιάζει με το ειδος του θαλασσινου ταξιδιου στο οποίο ενυπάρχει η απόπειρα υπέρβασης του περιορισμένου και κλειστου οικονομικού βίου του ανθρώπου για να χαρτογραφήσει νέα άγνωστα και επικίνδυνα μέρη , τους φορολογικους παράδεισους.
Οπως όμως την θάλασσα την κυβερνούν οι απρόβλεπτες δυνάμεις του Ποσειδώνα και το ναυάγιο είναι ένα εν δυνάμει ενδεχόμενο που αντιμετωπίζει ο κάθε ταξιδιώτης , ίδιο εν δυνάμει ναυάγιο αντιμετωπίζει ο οφειλέτης στο σημερινο πέλαγος του χρέους σύμφωνα με την βούληση ενός άλλου θεού αυτού των απροσωπων αγορών. Η επιβίβαση στο πλοίο με δανεικά σημαίνει ότι βρισκόμαστε ήδη στην ανοιχτή θάλασσα του χρέους που εκτός από την σωτηρία η τον πνιγμό δεν υπάρχει άλλη έκβαση .
Ο σημερινός Έλληνας περισσότερο από κάθε άλλη φορά βρίσκεται στην θέση του Ζαρατούστρα που ύστερα από ένα ναυάγιο, η θάλασσα τον ξέβρασε στην στεριά μίας αποικίας χρέους και αυτός σημερα όπως ο Ζαρατούστρα αναρωτιεται » Ποια είναι η μοίρα μου τώρα, δεν ξέρω που να πάω . Χάνομαι» . Ετσι απηυδισμένος οπως θα είναι πρέπει να αναζητησει παρηγοριά μόνο στον εαυτό του. Η σωτηρία περνάει μέσα από ένα νέο οικονομικό παράδειγμα – ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που θα δημιουργήσει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας . Διαφορετικά θα ζήσει με την ψευδαίσθηση ότι κάποιος τρίτος θα του λύσει τα προβλήματα.
Γι’αυτό η Ελληνική κοινωνία μετά το οικονομικό ναυάγιο της πρέπει να κατορθώσει να φθάσει κολυμπώντας στην ακτη. Σαν ναυαγισμενοι πρέπει να κρατηθούμε από την σανίδα που θα μας σώσει και αν χρειαστεί να βουτήξουμε στην θάλασσα για να βρούμε τα συντρίμμια των προηγούμενων προσπαθειών των προγόνων μας για να έχουμε σαν λαός ιστορική συνέχεια .Δεν υπάρχει η δυνατότητα της αποχής από αυτή την προσπάθεια. Για να γίνει αυτό όμως πρεπει να ξεχάσουμε τα χαμένα μπαούλα και σεντούκια με τα χρυσαφικά που βυθίστηκαν στην Θάλασσα την στιγμή του ναυαγίου και να περισώσουμε μόνο ότι πολυτιμότερο έχουμε και μεταξύ αυτών είναι και το σώμα μας, το οποίο έχουμε από την στιγμή που γεννηθηκαμε και θα το έχουμε όλοι μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Αλλά για να το έχουμε πρέπει πρωτα να το αγαπήσουμε και για αυτη την αγάπη πασχίζει η Λέσχη μας με την δράση της Αθλητισμός και Πολιτισμός.
___________
(*) Συντονιστής της Λέσχης Δρομέων και Περιπατητών ΦΑΕΘΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου