Πάρτο Αλλιώς

Του Ντίνου Βγενόπουλου

«ΟΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΠΩΣ ΗΡΘΑΝ»

 Αχ, όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,
να φύγουνε, να σβήσουν.

‘Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.

Τα ωραία κι απλά κορίτσια –ω, αγαπούλες!–
η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνει στείρος.

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σα να μου γελάνε.   

Κ. Καρυωτάκης

Ναι όλα ήρθαν όπως ήρθαν  γιατί όλα συνηγόρησαν προς τούτο.

Η χουντική «καινοτομία» να κατοικηθούν δασικές περιοχές, η διεφθαρμένη επί δεκαετίες διοίκηση, η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι η κατοίκηση των δασών προστατεύει τα δάση (Κ. Μητσοτάκης), οι περιβαλλοντικές νομοθετικές βαρβαρότητες της μεταπολιτευτικής  διακυβέρνησης, η έλλειψη προνοητικότητας –σε μας θα τύχουν όλα;-- και φυσικά ο –πραγματικά – κακός μας καιρός, τον οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι εχθροί του λαού μαύρες στολές , μαύρες ψυχές, για να κάψουν τη χώρα και του ανθρώπους της.

Όλα έπρεπε να έρθουν όπως ήρθαν, μαζί ήρθε αναπόφευκτα και ο θάνατος 83 (;) ανθρώπων, έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν αρκεί καμία παραίτηση, δ εν φτάνει καμιά  δίωξη, δεν ικανοποιεί καμία καταδίκη. Αφού όλα ήρθαν όπως ήρθαν , έχουν ξανάρθει και θα ξανάρθουν, πρέπει να αλλάξει αυτό που επιτρέπει να γίνεται αναπότρεπτο το έγκλημα. Αλλά πως θα γίνει αναπότρεπτο το έγκλημα όταν οι άρχοντες των περιοχών που ανθρακώθηκαν-εξαϋλώθηκαν βγήκαν με θράσος, αναλγησία , χυδαιότητα και ζήτησαν να μη κηρυχτούν αναδασωτέες   οι περιοχές- κρεματόρια. Και ακόμα άλλοι τοπικοί άρχοντες –διαχρονικά-  αφήνουν  χρόνια και χρόνια εκκρεμότητες , ρέματα, χωματερές κλπ και αποθρασύνονται  όταν επέλθει το κακό επιρρίπτοντας σε άλλους τις δικές τους ευθύνες.

‘Όλα έπρεπε να έρθουν όπως ήρθαν; Όχι δεν  έπρεπε να έρθουν έτσι , αλλά δεν μπορούσαν να έρθουν αλλιώς , διότι όλο το οικοδόμημα είναι δομημένο στο τι βολεύει πρόσκαιρα και όχι σε τι ανάγκες εξυπηρετεί μακροπρόθεσμα. 

Το οικοδόμημα «χτίστηκε» σε ρουσφετολογική λογική , σε ωχαρδεφίστικη αντίληψη, σε ελαστικές συνειδήσεις και προσωπικά συμφέροντα. Το αποτέλεσμα , όλα ήρθαν όπως μας έπρεπε.  Και αφού ήρθαν όπως «έπρεπε» και αφού «έπρεπε» ο θάνατος δεκάδων ανθρώπων ήρθε η στιγμή για να περιοριστεί, να ανακοπεί, να σταματήσει η μηχανή που παράγει δυστυχία και καταστροφή.

Δεν θέλουμε να ξαναέρθουν όπως ήρθαν, αλλά δεν είναι θέμα ευχών μέγιστος φόρος τιμής σε αυτούς που χάθηκαν είναι να ΜΗΝ ξανασυμβεί ούτε στο ελάχιστο αυτό που «ήρθε» και εδώ θα κριθούν , τώρα , αυτοί που έχουν τη ευθύνη αχρήστευσης του μηχανισμού, των αντιλήψεων και των συμφερόντων που παράγουν όλεθρο και κατασκευή για να μη ξαναπούμε «όλα έπρεπε να έρθουν όπως ήρθαν».

https://www.youtube.com/watch?v=i3l0YAwZnpU&list=RDi3l0YAwZnpU&start_radio=1