Το Istologio σε διακοπές για κάποιες ημέρες

Το Istologio G. Mosxou βρίσκεται σε διακοπή για κάποιες ημέρες προκειμένου να ασχοληθεί ο διαχειριστής του με το νέο του βιβλίο, που χρειάζεται ειδικό χρόνο για να το ολοκληρώσει. 

Με το πλήρωμα του χρόνου θα γίνετε γνώστες της πιο συνταρακτικής ιστορικής περιόδου της Πάτρας κατά την διάρκεια της ιταλογερμανικής Κατοχής, όταν εξ αιτίας της ανάγκης για απόκτηση τροφίμων για τον στρατό τους, προκειμένου να συνεχίσουν τον πόλεμο οι ηγεσίες της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, οδήγησαν ολόκληρη πόλη στο μαρτύριο του θανάτου από την πείνα και τις αρρώστιες. 

Διαβάστε μία μόνον από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που χάθηκαν στο βάθος της ελληνικής και πατραϊκής Ιστορίας:

ΥΠΕΡΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΑΖΙ

Η Αικατερίνη Σίμου, γεννημένη το 1837 στο χωριό Πλαίσιο Ιωαννίνων, γνωρίζει σε μικρή ηλικία το σύζυγό της Γιώργο, όπου μαζί του γεννά στη γενέτειρά της το 1887, σε ηλικία 50 χρόνων, το γιο της Θωμά.

Αργότερα μετακομίζει οικογενειακώς στην Πάτρα και με την είσοδο των Ιταλογερμανών γνωρίζει την Κατοχή των κατακτητών. Το 1941 αυτή και ο γιος της υφίσταται τις συνέπειες της πείνας που επιβάλλουν οι κατακτητές. Είναι σε ηλικία 104 χρόνων η ίδια και 54 ο γιος της, που παρέμεινε ανύπαντρος δίπλα στη μάνα. Τις πρώτες ημέρες του χειμώνα 1942 κι ενώ η έλλειψη τροφίμων από την αγορά είναι αισθητή, οι ασθένειες κάνουν την εμφάνισή τους και η πείνα δείχνει το σκληρό πρόσωπό της.

Το βράδυ της 12 Ιανουαρίου 1942 μάνα και γιος βρίσκονται στην οικία τους, επί της οδού Νοσοκομείου 20 την οδό που λίγο πιο πάνω συναντάται  με το Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών, που όμως είναι επιταγμένο από το γερμανικό τάγμα που έχει εγκαταστήσει το 2/572 στρατιωτικό νοσοκομείο.

Ψυχορραγούν και οι δύο από την επί πολύ καιρό στέρηση τροφής. Την πρώτη πρωινή ώρα της 13 Ιανουαρίου η Αικατερίνη Σίμου και ο Θωμάς Σίμος πεθαίνουν. Ο θάνατος επέρχεται στη μητέρα που ήταν υπέργηρη σε ηλικία 105 ετών και στο γιο της στα 55 του. Καλείται ο γιατρός Κιμ. Φιλιππακόπουλος, ο οποίος πιστοποιώντας τους δύο θανάτους γράφει τη γνωμάτευσή του: «Ο θάνατος (...) επήλθεν εξ ασιτίας». Μάνα και γιος είδαν το χάρο στο πρόσωπο του ιταλικού φασισμού (ΛΠΘ 135/14-1-42, τ. 59-63, σ. 60 και 136/14-1-42 τ. 59-63, σ. 61).

(Ανέκδοτο κείμενο Γ. Μόσχου, από το υπό συγγραφή βιβλίο του για την Κατοχική Πείνα στην Πάτρα