Είκοσι άρθρα του Τριαντάφυλλου Μασμανίδη (20ο)

Το Istologio G. Mosxou στην προσπάθειά του να ρίξει φως στην πρόσφατη 20ετία που αποτελεί τυπικό δείγμα μίας εποχής ισχυρών αναταράξεων στο πολιτικό σύστημα, άρχισε από την 25 Ιουνίου την αναδημοσίευση είκοσι άρθρων του Τριαντάφυλλου Μασμανίδη, με την άδεια του συγγραφέα.

Κύκνειο άσμα, στην σοβιετική επανάσταση του Οκτωβρίου 1917, αποτελεί το άρθρο του Τριαντ. Μασμανίδη, που φιλοξένησε στις σελίδες της η πατραϊκή εφημερίδα «Πελοπόννησος της Δευτέρας» στις 16 Οκτωβρίου 2017, έναν αιώνα από την εξέγερση κατά της μεταβατικής κυβέρνησης Κερένσκι  και εναντίον του τσαρικού καθεστώτος.

Έτσι όταν πέρυσι κάποια κομμουνιστικά κόμματα, μη εξαιρουμένου αυτού της Ελλάδας, εκθείαζαν  ανεπιφύλακτα τον υπαρκτό Σοσιαλισμό στην Σοβιετική Ένωση, με την ευκαιρία της μεγάλης επετείου, τον ίδιο καιρό ο συγγραφέας του άρθρου, διαφοροποιούνταν και ως αυτόπτης μάρτυς μιλούσε, με το γραπτό του, για την φτώχεια που επικρατούσε στις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας»  του υπαρκτού...

Κι όμως...

«Την δεκαετία του 1960 δεν υπήρχε αναλφάβητος στην ΕΣΣΔ, το βιοτικό επίπεδο των Σοβιετικών ήταν ανώτερο από αυτό των Ελλήνων και ο Γιούρι Γκαγκάριν πετούσε στο Διάστημα» υπενθυμίζει και στην συνέχεια επισημαίνει:

«Όταν όμως το 1988 επισκέφτηκα την Μόσχα ως εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών Ελλάδας και είδα, άκουσα, μύρισα, γεύτηκα, ακούμπησα και κυρίως συζήτησα για 10 ημέρες με αλησμόνητους συναδέλφους και συντρόφους μέλη του ΚΚΣΕ, δύο ήταν τα βασικά συναισθήματα που κυριάρχησαν μέσα μου.

Το πρώτο ήταν ο θαυμασμός για τη μεγαλύτερη προσφορά της ΕΣΣΔ στην ανθρωπότητα, με τη θυσία των 20.000.000 Σοβιετικών (σ.σ.: κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) για να γλιτώσουμε από το ναζισμό και το φασισμό» θυμάται εν έτει 2017.

Και τονίζει:

«Το δεύτερο ήταν η ντροπή για τη φτώχεια που συνάντησα, γενικά από όπου πέρασα, αυτού του περήφανου λαού».

Αυτό επιβεβαιώνεται από τα, πολλές φορές άδεια ράφια των καταστημάτων τροφίμων, φαινόμενο που επιτάθηκε μετά την ολοκλήρωση του ανταγωνιστικού με τις ΗΠΑ, διαστημικού προγράμματος.

Κυριότερη όμως υπεύθυνη για την καχεκτική οικονομία, ήταν η αντιπαράθεση με τον Δυτικό Κόσμο που βασίζονταν στην Οικονομία της Αγοράς, εν αντιθέσει  με την Οικονομία του Κρατικισμού της ΕΣΣΔ, που από την δεκαετία του ΄70 οδήγησε στον σταδιακό μαρασμό, την εσωστρέφεια και την αυτοεξυπηρέτηση με ίδιους πόρους, που όμως ως ελάχιστοι, οδηγούσε στην πρακτική της μη εισαγωγής, ελλείψει  οικονομικών συναλλαγματικών πόρων!  

Επίσης η στήριξη αυταρχικών καθεστώτων στην Δυτ. Ευρώπη, στην Ασία, Αφγανιστάν κλπ και κινημάτων στην Αφρική, απαιτούσαν πόρους οικονομικούς που κάποια στιγμή άρχισαν να λείπουν από το εσωτερικό της ΕΣΣΔ. Η εναλλαγή υπέργηρων ηγετών στο Πολίτμιρο (Πολιτικό Γραφείο) της ΕΣΣΔ δεν έφερε αποτελέσματα.

Μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 ακολούθησαν επτά ηγέτες μέχρι τον τελευταίο το 1985. Το 1924 ο Ιωσήφ Στάλιν, το 1953 ο Γκεόργκι Μαλενκόβ, τον ίδιο χρόνο ο Νικήτα Χρουστσόφ (αποπεμφθείς), το 1964 ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ, το1982 ο Γιούρι Αντρόπωφ, το 1984 ο Κωνσταντίν Τσερνιένκο, το 1985 ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ έως το 1991, όπου οι σταλινικοί  Σουσλώφ και λοιποί, προσπάθησαν να τον ανατρέψουν α λα Χρουστσώφ και αντί αυτού κατάφεραν να ανοίξουν την κερκόπορτα στον Μπόρις Γιέλτσιν και από κεί κι έπειτα «εάλω η πόλις» για να περάσει ο κρατικός πλούτος στα χέρια των ιδιωτών διευθυντών, της νομενκλατούρας!

Να θυμηθούμε ότι ο Γκορμπατσόφ έκανε διακοπές με την οικογένειά του στην ντάτσα της Κριμαίας, όταν  τον επισκέφθηκε ομάδα των πραξικοπηματιών. Οι Μπακλάνοφ, Σένιν, Βαρένικοφ, Μπόλντιν και Πλεχάνοφ, δηλαδή οι αρχηγοί στρατιωτικών μονάδων, της Κα Γκε Μπε και ανώτερα στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης, του ανακοίνωσαν το σχηματισμό Κρατικής Επιτροπής Έκτακτης Ανάγκης, που θα αναλάμβανε τα ηνία της χώρας.

«Όλους αυτούς τους ανθρώπους που με πρόδωσαν, ήμουν εγώ που τους είχα προωθήσει στις πρώτες θέσεις της πολιτικής σκηνής...» έχει πει ο Γκορμπατσώφ για τα απολιθώματα του Σταλινισμού που "θέρμαινε" στον κόρφο του!

Ο ίδιος δεν υπέγραψε παραίτηση α λα Κρούστσεφ, τα άρματα που είχαν βγάλει στους δρόμους οι σταλινικοί, αποσύρθηκαν. Το πραξικόπημα απέτυχε, ο πρόεδρος της ΕΣΣΔ ελευθερώθηκε μετά από τριήμερο γυρνώντας στη Μόσχα, που όμως βρέθηκε προ άλλης εξεγέρσεως, αυτής του Γιέλτσιν πάνω στο άρμα, διαδικασίας που είχε σημάνει την σταδιακή διάλυση της ΕΣΣΔ.

Ο τυπικός λόγος της αρχικής εξέγερσης ήταν η αντίθεση των σταλινικών αξιωματικών στην πρόθεση Γκορμπατσώφ, να απαντήσει με ενωτικές διαδικασίες  στις αυτονομίστικες εκδηλώσεις τοπικών ηγετών της χώρας, που ζητούσαν την ίδρυση ξεχωριστού κράτους ο καθένας. Θα πρότεινε την επόμενη ημέρα να ψηφιστεί  η ομοσπονδοποίηση της ΕΣΣΔ, αλλά με κοινό νόμισμα, Ένοπλες Δυνάμεις  και κοινό έλεγχο των πυρηνικών περιοχών.

Αυτά αποτέλεσαν την προσχηματική απόπειρα του σταλινικού πραξικοπήματος! Που καλό είναι να θυμόμαστε ότι στην Ελλάδα το ΚΚΕ τότε, το 1991, το είχε επικροτήσει...

ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ...

Του Τριαντ. Ιορδ. Μασμανίδη

20ο

Τον Οκτώβρη εκείνο, τα χειμερινά ανάκτορα των Τσάρων στην Αγία Πετρούπολη “έπεσαν” στα χέρια των Ρώσων Προλετάριων Επαναστατών, κάτω από τη λαμπρή Καθοδήγηση του ΛΕΝΙΝ και των Μπολσεβίκων!

Ήταν η πρώτη νικηφόρα επανάσταση της Εργατιάς και της Αγροτιάς, ήταν η αρχή της οικοδόμησης  μιας άλλης κοινωνίας, της Σοσιαλιστικής!

Μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση Ανθρώπου από Άνθρωπο!

Είχαν προηγηθεί  σπουδαίες επαναστάσεις στον κόσμο, όπως η Αγγλική, η Αμερικάνικη, η Γαλλική, η Ελληνική και άλλες, μόνο που καμιά δεν ανέτρεψε τον καπιταλισμό.

Τα πάντα έγιναν Δημόσια –Κρατικά και ανήκαν σε όλους τους Σοβιετικούς Πολίτες.

Την δεκαετία του 1960 δεν υπήρχε αναλφάβητος στην ΕΣΣΔ, το βιοτικό επίπεδο των Σοβιετικών ήταν ανώτερο από αυτό των Ελλήνων και ο Γκαγκάριν πετούσε στο Διάστημα.

Όταν όμως το 1988 επισκέφτηκα την Μόσχα ως εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών Ελλάδας και είδα, άκουσα, μύρισα, γεύτηκα, ακούμπησα και κυρίως συζήτησα για 10 ημέρες με αλησμόνητους συναδέλφους και συντρόφους μέλη του ΚΚΣΕ, δύο ήταν τα βασικά συναισθήματα που κυριάρχησαν μέσα μου.

Το πρώτο ήταν ο θαυμασμός για τη μεγαλύτερη προσφορά της ΕΣΣΔ στην ανθρωπότητα, με τη θυσία των 20.000.000 Σοβιετικών (σ.σ.: κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) για να γλιτώσουμε από το ναζισμό και το φασισμό.

Το δεύτερο ήταν η ντροπή για τη φτώχεια που συνάντησα, γενικά από όπου πέρασα, αυτού του περήφανου λαού.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα με τις βαλίτσες μου γεμάτες απογοήτευση, ξύρισα το μουστάκι μου, με αποτέλεσμα να με πειράζουν οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες στην Πειραϊκή-Πατραϊκή. Οι διαπιστώσεις, τα συμπεράσματα και οι φόβοι του 1988 δεν άργησαν να επαληθευτούν. Το 1991 διαλύθηκε η ΕΣΣΔ!!!

Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες σχετικά με την κατάρρευση του υπαρκτού Σοσιαλισμού, τους λόγους, τις αιτίες, τις αδυναμίες του “συστήματος” και είναι αλήθεια πως ο Σοσιαλισμός ως εναλλακτική λύση βρίσκεται στις τελευταίες σκέψεις των Εργατών και των Αγροτών στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό γίγνεσθαι. Όμως όπως και να δούμε τα αποτελέσματα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, τα 70 χρόνια διάλλειμα του καπιταλισμού στην Ρωσία δεν ήταν λίγα.

«Τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα, γι αυτό το κεφάλαιο ας προσέχει την Εργασία και η Εργασία ας προσέχει τον εαυτό της».

(Εφ. “Πελοπόννησος”)                                                   Οκτώβρης 2017