Οι Μαραθωνομάχοι ακόμα πολεμούν. Ποτέ δεν επαναπαύτηκαν

       "Σέβας να έχουν στου καθενός την τίμια προσπάθεια"

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Πρώτη φορά Μαραθωνοδρόμος

 Κίμων Αποστολόπουλος

       Λέσχη ΦΑΕΘΩΝ

Την περασμένη Κυριακή 19 χιλιαδες δρομείς, λάτρεις  του λαϊκού  μαζικου  Αθλητισμού , από 101 χώρες , συμμετείχαν στην Κλασσική Αυθεντική Μαραθωνια διαδρομη των 42.195 μέτρων . Μια διαδρομή που ξεκίνησε από τον Μαραθώνα και μέσω του Τύμβου κατέληξε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Στο Μαραθώνιο δρομο συμμετείχαν πάρα πολύ πατρινοί  και μεταξύ αυτών και η λέσχη Φαέθων με 42 δρομείς, συνεχίζοντας  έτσι μια αθλητικη παράδοση που κληρονόμησε από τον αείμνηστο γοργοποδαρο Μαραθωνοδρόμο Γιώργο Αντυπα.

Μεταξύ των δρομέων της λέσχη υπήρχαν μαραθωνοδρόμοι που έχουν αφήσει ιστορια όπως : Ο Παναγιώτης Μπούμης, ο Παναγιωτης Μεντζελόπουλος, οι αδελφοί Μπαλαση , ο Νίκος Κατσαΐτης, ο Διονύσιος Σπαγαδώρος, ο Φάνης Αρκουμάνης , ο Δημητρη Βεργανελακης , ο Μιχάλης Νικολόπουλος , ο Γιώργος Πάπαϊωάννου,  ο  Παναγιώτης Καραδήμας , ο Κώστας Μικρούτσικος και άλλοι δρομείς που στο ενεργητικό τους  μερικοί απο αυτούς έχουν έως και 70 μαραθώνιους.

Στην αποστολή όμως για τον μαραθώνιο ήταν και νέοι δρομείς όπως  η Μαρία με τον Γιάννη- σύντροφοι στην ζωή που αποφάσισαν να μοιραστούν και να διαβούν μαζί , όπως και στην ζωή , για πρώτη φορά τις δυσκολίες και τις χαρές  που προσφέρει η Κλασσική Μαραθώνια Διαδρομή της Αθήνας..

Έζησα μαζί τους όλη την αθλητική τους προετοιμασία , τις ανασφάλειες, το άγχος, το πεισμα τους δηλαδή    το τσαγανο που πρέπει κάποιος να έχει μεσα του για να τρέξει την μαραθώνια διαδρομή, να κάνει το  το αδύνατο - δυνατό . Το αποτέλεσμα  της Κυριακής όταν καθήσαμε μαζί αρχικά στην εκκίνηση στον Μαραθώνα και μετά είδα τον Γιάννη και την Μαρία να περνάνε την γραμμή του τερματισμού στο Παναθηναϊκό Στάδιο με δικαίωσε.

Η προετοιμασία τους  ξεκίνησε δύο  χρόνια πριν με την συμμετοχή τους δύο φορές  στους αγώνες των  10 χιλιόμετρων στην Αθήνα  και άλλες τόσες στο ημιμαραθώνιο δρόμο Πύργου -Αρχαίας Ολύμπιας. Στο Γιατί να τρέξουν Μαραθώνιο  και στις όποιες αμφιβολίες μου για αυτούς , δηλαδη αν τα καταφέρουν  ή όχι άκουγα πάντα  τη  φωνή μεσα που με προετρεπαι να επιμείνω παρά τους κινδύνους για το μεγάλο τολμημα και έτσι συνέχιζα να τους παροτρύνω αναλαμβάνοντας ρίσκα και να τους καθοδηγώ πνευματικά και ψυχικά για τον μεγάλο  Μαραθώνιο άθλο εμφυσωντας τους το σύγχρονο νενικήκαμεν.

Πάντα με  βασάνιζε αυτό το  Βασανιστικό  Γιατί;

"Μπράβο!!!Πάντα δυνατος! Μας δίνεις το παράδειγμα!     μου είπε προσφατα μια αγαπημένη φίλη -δρομεας που με ξέρει καλά - χαρτογραφοντας με τον δικό της τρόπο την ψυχή μου-αθλητικα,  στον δικό της προσωπικό τομογράφο

Ο ανιδιοτελής λαϊκός αθλητισμός   είναι τρόπος άσκησης καθημερινού  Βίου σκέφτηκα και ί να συνδέεται ίσως με το Βασανιστκό Γιατί.

Μα τι είναι :  Τρόπος Αθλητικού  Βίου αναρωτηθηκα ; Τι είναι ο χρόνος και οι αθλητικές επιδόσεις; Αφου η ζωή του ανθρώπου  είναι φθαρτή   μπορεί  ο χρόνος να είναι τρόπος αθλητικού  βίου  .Η εστίαση στον χρόνο που εκδηλώνεται με το " ποσο γρήγορα  έτρεξες " αφορά το φθαρτό μέρος της ζωής αφού κανείς δεν μπορεί να αντιστρέψει την φθορά του σώματος που επέρχεται με την πάροδο  του χρόνου. Αντίθετα ο τρόπος που τρέχεις , το  πως τρέχεις, είναι το άφθαρτο το αναλοιωτο στοιχείο , αυτό που δεν υπόκειται στην φθορά και θα σου επιτρέψει να τρέχεις μέχρι τέλους .

"' Η Συμμετοχη- Ο Τερματισμος- και το Ευ Αγωνίζεσθαι" αποτελούν άφθαρτα στοιχεία του λαϊκού Αθλητισμού και  περιέχοντσι στον όρκο του μαραθωνοδρόμου που δώσαμε όλοι οι δρομείς στην αφετηρία στον  Μαραθωνα . "Πάνω στη σάρκα τους ριζωμένη παραμένει η αρετή και η τόλμη, η ανδρεία και η θέληση για ευγενή αγώνα, για ειρήνη, για λευτεριά, για υπέρβαση και νίκη. Τα  τύμπανα ποτέ δεν σταμάτησαν  να ηχούν. Οι ακοίμητοι μαχητές παίρνουν  παράγγελμα  εκκίνησης. Αρχαίοι πολεμιστές τους έχουν αφημένα κειμήλια στον τύμβο  του Μαραθώνα."

Σκεφτεται και γράφει η Μαρία  από την στιγμή της  εκκίνησης , περνώντας τον  Τύμβο του Μαραθώνα  και τρέχοντας προς το Παναθηναϊκό Στάδιο στο αδημοσίευτο ποιημα της "Στον Μαραθωνα"

Στην αρχή της Μαραθώνιας διαδρομής λίγο πριν τον Τύμβο συνάντησα την Μαρία και τον Γιάννη , ήμουν με την Κατερίνα ,  καλό αγώνα και καλο τερματισμό τους ευχηθηκαμε και τους προσπεράσαμε.

Γύρισαν την πλάτη και μας χαμογέλασαν    , το άγχος τους ειχε υποχωρήσει και  είχε γίνει χαρά συμμετοχής και καλού αγώνα .

Ένοιωσα την ανάγκη να τους κρατήσω κοντά μου αλλά αυτό ήταν αδύνατο γιατί τους είχαμε ελαφρώς περάσει πάντα με την Κατερίνα δίπλα μου . Τότε άρχισα να σκέφτομαι για αυτούς, πως το αδύνατο γινόταν βήμα -βήμα δυνατό, ήταν μια άλλου είδους  αθλητική επαφή.

Σκέφτηκα ότι  στην προσφαστη παρουσίαση του βιβλίου  της" Αλφες"   η Μαρία μιλησε για Αγάπη και Αντίσταση  . Τοτε κοιταξα γύρω μου , είδα την Κατερίνα μάνα με δύο παιδιά , σκληρά εργαζόμενη  να ξανατρεχει Μαραθώνιο, πάλι στο μυαλό μου ήλθε  το Βασανιστικό Γιατί; Ο Γιάννης Λαζαρης για πρώτη φορά  στα 5 χιλιόμετρα , συναδελφοι και φίλοι από την Πάτρα , ο Δημήτρης, ο Λακις ,Ο Ανδρέας , ο Γιώργος όλοι μαζί. Σκεφτηκα αν η πορεία της Ελλάδας απο την εποχή της ανεξαρτησίας της  ήταν ένας μικρός  Μαραθώνιος δρομος και διακατέχεται από  τα ιδανικά του ,θα ειχαμε  πτωχευσει άραγε σαν χώρα αναρωτηθηκα ;

Με την σκέψη αυτή  έτρεξα την υπόλοιπη διαδρομή μέχρι να περάσω και  το τελευταίο μετρο στην γραμμή του τερματισμού στο Παναθηναικό Στάδιο

Το σώμα μου  πόναγε απο την υπερπροσπάθεια , επρεπε να ξεκουραστώ.

"Οι Μαραθωνομάχοι ακόμα πολεμούν. Ποτέ δεν επαναπαύτηκαν."

συνεχιζει να γράφει η Μαρία

Δεν πρέπει να ξεκουραστώ είπα  και  πάτησα πάνω στο πόνο μου  και σηκώθηκα έτοιμος για την επόμενη μάχη και και του  χρονου, πάλι μαζι, μου ευχήθηκε η Κατερίνα που τερμάτησε δίπλα μου.  

 Μαραθωνοδρόμοι ποτέ δεν επαναπαυονται επανέλαβα  και ειναι  το μήνυμα που όλοι οι Έλληνες πρέπει να φέρουμε τρεχοντας από το Μαραθώνα στην Αθήνα."Το σύγχρονο νενικήκαμεν".

Το μήνυμα αυτο μεταφέρθηκε  από πολλούς δρομείς και θα μεταφέρεται από την Λέσχη Φαέθων προς κάθε κατεύθυνση και παρότι    παραμένει ακομα ανεπιδοτο   έχει ηδη βρει τον παραλήπτη του  .

Στις απρόσωπες αγορές που καθορίζουν αν ένας λαός πρέπει να ζήσει η να πεθάνει.