«Αποχαιρετισμός στα όπλα» από τον ΕΠΟΝίτη και αντιδικτατορικό αγωνιστή Πέτρο Κομματά

Πέτρος Κομματάς. Η τελευταία του φωτογραφία ήταν στις 16-3-2014, ως ομιλητής στην εκδήλωση για την μνήμη των "Οκτώ" στο Γηροκομειό  από τον Δήμο Πατρέων, απ' όπου και το φωτογραφικό στιγμιότυπο του Istologiou G. Mosxou.

Σε ηλικία 83 ετών πέθανε μάλλον από ανακοπή – Πολιτική η κηδεία του, σύμφωνα με την επιθυμία του

10-2-2004, επίσκεψη του Π. Κομματά  στα Γιούρα.

«Αποχαιρετισμό στα όπλα» έδωσε την Δευτέρα 31-3-2014 το πρωί  ο αγωνιστής Πέτρος Κομματάς, και η ξαφνική αναχώρησή του προκάλεσε θλίψη στην τοπική κοινωνία της περιοχής του Γηροκομειού Πάτρας, που το έμαθε πρώτη, ενώ στην συνέχεια το θλιβερό νέο έκανε τον γύρο των αγωνιστών της αριστεράς, στην οποία θήτευσε με αφοσίωση επί εξήμισι δεκαετίες.

Στα κομματικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ, η οποία πρόσφατα τον είχε βραβεύσει σε ειδική τελετή, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ήταν γνωστός από την συμμετοχή του στον ΣΥΝ, αλλά και στις κοινωνικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν ως ενεργός πολίτης, η είδηση του θανάτου προκάλεσε άφατη θλίψη.

Ο θάνατος του 83άχρου αγωνιστή, πρέπει να επήλθε τις πρωινές ώρες, την ώρα που κλάδευε τις τριανταφυλλιές του στο κτήμα του στο Γηροκομειό Πατρών, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, μετά τον θάνατο της συζύγου Λουκίας.

Ο γιος του Γιάννης, που τον επισκέπτονταν καθημερινά, μετά την εργασία του στην ΒΙΠΕ, τον βρήκε το απόγευμα στις 6, παγωμένο και ξαπλωμένο στο πίσω μέρος της βεράντας του, με τα μάτια ανοιχτά, να κρατά την ψαλίδα στο χέρι.  Ωστόσο τα ακριβή αίτια του θανάτου θα προσδιοριστούν από την ιατροδικαστική εξέταση που θα γίνει.

Ο αείμνηστος που είχε υποστεί το 2007 χειρουργική επέμβαση καρδίας για  να τοποθετηθεί μπαλονάκι, ένοιωθε άριστα στην υγεία του, αλλά ξαφνικά σήμερα, προφανώς λόγω ανακοπής η καρδιά του τον… πρόδωσε.  

Η ταφή του δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Το μόνο που θεωρείται σίγουρο είναι ότι είχε εκφράσει την επιθυμία η ταφή του να γίνει με πολιτική κηδεία.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πριν ένα χρόνο από την χειρουργική του επέμβαση είχε αφήσει ιδιόχειρο σημείωμα στην αδελφή του Κατίνα Αντωνοπούλου σύζ. Ηλία και αντίγραφο αυτού στον δικηγόρο Βασ. Λαδά με τα οποία καθόριζε τα διαδικαστικά της κηδείας του.

Όταν το βράδυ άνοιξε την επιστολή, η αδελφή του Κατίνα, ενημερώθηκε ότι ο αποθανών, από τις 5-7-2006 ζητούσε, μεταξύ άλλων:

«Νά ιδοπιοισετε το Βασίλη Λαδά, όπου εχει από εμένα ένα ίδος διαθήκης και αφορά & την διαδικασία ταφής μου». Ακόμη προσυπέγραφε την αγγελία θανάτου του, με τα παρακάτω: «Ο ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΙ ΕΦΗΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΜΑΤΑΣ».

Βιογραφικό του αείμνηστου αγωνιστή

Ο Π. Κομματάς ήταν γεννημένος στην Πάτρα, το 1931. Ήταν μέλος πολυμελούς οικογενείας. Στην διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στον αντιφασιστικό πόλεμο από τις τάξεις των ΕΠΟΝιτών. Στην απελευθέρωση τραυματίζεται από εκρηκτικό μηχανισμό τύπου στυλό και χάνει τα μισά δάκτυλα του ενός χεριού. Η Πολιτεία κατόπιν αυτού τον χαρακτηρίζει θύμα αμάχου πληθυσμού και του χορηγεί επίδομα.

Ερχόμενος ο εμφύλιος τον βρίσκει να εργάζεται ως γυρολόγος μανάβης για την επιβίωση της φτωχής πατρικής οικογένειας. Χρόνος για σχολείο να μάθει γράμματα δεν του έμεινε. Κατά τις εκτελέσεις των αγωνιστών της Αντίστασης στο Γηροκομειό από το εμφυλιοπολεμικό κράτος, το 1949 βρίσκεται να παρακολουθεί κρυφά μία ακόμη ομαδική εκτέλεση στην θέση Σκοποβολή του Γηροκομειού, «συνήθη τόπο εκτελέσεων».

Πρόκειται για την εκτέλεση των «οκτώ», που πολύ αργότερα, στο 1974 εορτάζει την μνήμη των για πρώτη φορά συμμετέχοντας στην ομάδα του ΚΚΕ Εσωτ., που την διοργάνωσε. Στο 1995 μετά από έναν άτυπο εορτασμό συστήνεται με πρότασή του, η Τριμελής Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Ανέγερση Μνημείου Εκτελεσθέντων στο Γηροκομειό (Π. Κομματάς -  Κ. Κοκκοβίκας – Γ. Μόσχος) ενώ καθιερώνεται τον επόμενο χρόνο επισήμως η εορτή στη μνήμη των οκτώ, που οδήγησε στην ανέγερση του σχετικού μνημείου το 2010 από τον Δήμο Πατρέων.

Ο Πέτρος Κομματάς με το πέρας των πέτρινων χρόνων του Εμφυλίου, γίνεται ιδρυτικό μέλος της ΕΔΑ και ενεργός της δημοτικής ομάδας της το 1964 στον δήμο Πατρέων από κοινού με τους Ανδρέα Μαλλιώρη, Ζωή Κουρλαμπά, Παύλο Μαρινάκη.

Στο ξέσπασμα του πραξικοπήματος συλλαμβάνεται ανήμερα του Λαζάρου,  από τα όργανα των δικτατόρων και είναι μεταξύ των πρώτων 117 ΕΔΑϊτών της Πάτρας. Κακοποιείται από τον αξιωματικό της Αστυνομίας Αδαμόπουλο, τον οποίο με μήνυσή του καταδίκασε δικαστήριο της Πάτρας στην μεταπολίτευση επί βασανισμό κρατουμένου.  Τον Πέτρο Κομματά τον κλείνουν στο ΚΕΤχ, ενώ στην συνέχεια το απόγευμα της Κυριακής του Θωμά, 7-5-1967, με το οχηματαγωγό "Σύρος" οδηγείται μαζί με πολλούς άλλους αριστερούς κρατουμένους για διαμοιρασμό στα Γιούρα και στο Παρθένι Λέρου.

Στο Ρίον την φρουρά του αρματαγωγού αναλαμβάνει διμοιρία του ΚΕΤχ, της οποίας ηγούνταν ο λοχαγός Ράικος με τον μόνιμο αρχιλοχία Κωνστ. Καμπέρη, που ήσαν από αυτούς που επέβαλαν το πραξικόπημα στο ΚΕΤχ. Ιδιαίτερα ο δεύτερος ήταν από τους προβοκάτορες, που δημιουργούσαν επεισόδια στις συγκεντρώσεις της ΕΔΑ στην Πάτρα.

Με την απομάκρυνση του αρματαγωγού από την προβλήτα του Ρίου, ο λοχίας Καμπέρης ηγείται βασανιστηρίων στους κρατουμένους, μη εξαιρουμένου του Πέτρου Κομματά, τον οποίο έβγαλαν στο νησί της εξορίας από το αρματαγωγό πάνω σε κουβέρτα. Η ειδοποίηση «Τηλεγράφημα» για τον τάδε κρατούμενο, προκειμένου να τον ανεβάσουν στο κατάστρωμα για βασανισμό, ξεκίνησε από τον Πέτρο Κομματά, συνεχίστηκε με τον Γεράσιμο Μόσχο και κατέληξε σε απειλή ένοπλης επέμβασης του καπετάνιου, κατά της στρατιωτικής ομάδας, μετά από παρέμβαση και διαμαρτυρία του αείμνηστου Καλαβρυτινού αγωνιστή Τριαντάφυλλου Σελέχου.

Νέα ταλαιπωρία περιμένει τον αντιδικτατορικό αγωνιστή, όταν στις 21-10-1967 ομάδα του ΔΕΣ επισκέπτεται τους κρατουμένους στο Παρθένι Λέρου και τους ερωτά για τις συνθήκες διαβίωσής τους. Ο Πέτρος Κομματάς, παρουσία του κλιμακίου του ΔΕΣ, διαμαρτύρεται μαζί με τους συγκρατουμένους του φωνάζοντας στον διοικητή του στρατοπέδου «αίσχος» κ.α. και αυτό του στοιχίζει παραπομπή του μαζί με πέντε άλλους κρατουμένους στο στρατοδικείο Αθηνών και επιβολή εξάμηνης φυλάκισης, που διακόπτοντας τον εξορισμό του, την εκτίει στις φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας.

Από το Παρθένι τάσσεται με το Γραφείο Εσωτερικού του ΚΚΕ, που δρα στην Ελλάδα και καταδικάζει ως διασπαστική την 12^η Ολομέλεια, ενώ επίσης μαζί με την Πατρινή αγωνίστρια Ζωή Κουρλαμπά, η οποία είναι συνεξόριστή του, καταδικάζουν την επέμβαση των Σοβιετικών την 20 Αυγούστου 1968 στην Τσεχοσλοβακία.

Απολύεται από την εξορία, απ’ το Παρθένι, λόγω ανηκέστου βλάβης στις 8-3-1970, ανήμερα του Λαζάρου. Τρεις ημέρες νωρίτερα, είχε στείλει φωτογραφία του «στην αδελφή του και στ’ ανίψια του».

Παντρεύεται την σύζυγό του Λουκία και αποκτά ένα τέκνο, τον γιο του Γιάννη Κομματά, που διαπρέπει στο μπάσκετ.

Στην μεταπολίτευση μετέχει στην ίδρυση του ΚΚΕ Εσωτ., του οποίου εκλέγεται μέλος της ΝΕ Αχαΐας επί σειρά ετών και συμμετέχει στην ίδρυση της ΕΑΡ. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος με την Ζωή Κουρλαμπά εκ μέρους του ΚΚΕ Εσωτ., μέχρι το 1986. Το 1994 και πάλι με συνεργασία στο ψηφοδέλτιο Καράβολα εκλέγεται σύμβουλος και αντιπρόεδρος του Δημ.  Συμβουλίου. Το 1989 γίνεται συνιδρυτής της Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων, πρόγονου της υφισταμένης ΕΣΔΙΑ.

Στην συνέχεια συμμετέχει στην ίδρυση του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της περιόδου 1945-1974 «Πέτρινα Χρόνια», στον οποίο ήταν πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του ενώ παράλληλα εκπροσωπούσε και την αντιστασιακή οργάνωση ΠΣΑΕΕΑ.

Τέλος με την αποχώρηση της ομάδας Κουβέλη από τον ΣΥΝ και την δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, ο Πέτρος Κομματάς συμμετέχει μέχρι και τον θάνατό του, διατηρώντας φιλικές σχέσεις με τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Πέτρος Κομματάς υπήρξε μέλος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Παναγία η Γηροκομίτισσα και για αρκετά χρόνια πρόεδρος. 

Πάτρα 5-7-2006. "Αγγελεία θανάτου. Ο βιολογικός κύκλος έκλεισε...".

"Να ανιχτή μόλης φύγω από την ζωή".