Ο «εκ γενετής αντικομμουνισμός», ο «εκτσογλανισμός» και το «τσογλάν μπόι»

Φωτογραφία αρχείου.

Ημέρα εθνικής ομοψυχίας η 25η Μαρτίου, σε πλήρη αντίθεση, με το κρεσέντο διχαστικών δηλώσεων που ακούστηκαν από το κυβερνητικό μπλοκ και τους μηχανισμούς του. Λίγο πριν την τελική ευθεία για τις εκλογές, με τις δημοσκοπήσεις να φέρνουν ως και 5 μονάδες μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση -ίσως επειδή αντιλαμβάνεται ότι πνέει τα λοίσθια-, επιτίθεται με το δηλητήριο και τη λάσπη ενός παρωχημένου αντικομμουνισμού.

Προεξάρχων του χορού της αντικομμουνιστικής ρητορείας ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Παν. Μπαλτάκος, που πριν από λίγες μέρες διακήρυξε ότι παιδιόθεν ήταν αντικομμουνιστής.

Η ρατσιστική διάταξη που επιχειρήθηκε να περάσει στο νομοσχέδιο για τον μεταναστευτικό κώδικα, οι συντονισμένες επιθέσεις με στοχοποίηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και δια μέσου του κυβερνητικού εκπροσώπου, οι ακροδεξιές υστερίες του γραφικού Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά και του «πρωτομάστορα» Θόδωρου Πάγκαλου, συνθέτουν το σκηνικό της κατατρομοκράτησης και παράλληλα της ενοχοποίησης των πολιτών. Η καλύτερη μαθήτρια της παράδοσης της θεωρίας του «εκτσογλανισμού» του Βενιζέλου, αποδείχθηκε όμως, η Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ!

Από την αντικομμουνιστική υστερία των Μπαλτάκου – Άδωνη, περάσαμε στην άμεση στόχευση κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, και μάλιστα από βουλευτή του ΚΚΕ που κατηγορεί τους πάντες για αντικομμουνισμό, πρωταγωνιστεί όμως στον... αντιΣΥΡΙΖΑϊσμό!

Με ένα χυδαίο υβρεολόγιο η Λιάνα Κανέλλη, εν εξάλλω, κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι δήθεν επιχειρεί να διαφημιστεί μέσω του χαστουκιού. Η επιλεκτική μνήμη της κ. Κανέλλη δεν συγκράτησε ότι ο Τσίπρας αποκάλεσε ψυχοπαθή τον Κασιδιάρη, μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση - σοκ, όπως όλοι είχαμε υποστεί, εκείνη την ημέρα.

Η δήθεν θιγμένη κ. Κανέλλη παραποιεί με θεατρινισμούς μια καταγεγραμμένη σκηνή από το ντοκιμαντέρ. Η ίδια που γύρισε και το άλλο της μάγουλο, ως καλή χριστιανή, απαξιώνοντας -καθώς είπε- να καταθέσει μήνυση, αφήνοντας -επί της ουσίας- την αντίληψη του «καλά της έκανε» να περιρρέει στον κόσμο και τη «μαγκιά» του φασίστα που χτυπάει γυναίκες, να γιγαντώνεται στα μάτια ενός οργισμένου και ταυτόχρονα «απολιτίκ» τηλεοπτικού κοινού.

Έχει σημασία το γεγονός ότι η επίθεση κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έγινε -ίσως και με σχετική σκηνοθετική υπόδειξη- στο τέλος της εκπομπής, διότι -ως γνωστόν- αυτό που ακούγεται τελευταίο, κυριαρχεί ως εντύπωση, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα απάντησης!

Ο αντικομμουνισμός, απ' ότι φαίνεται, έχει πολλά ποδάρια. Μερικά από αυτά, τελευταία βλέπουμε να φοράνε παπούτσια από το εργαστήριο του Περισσού.

«Ανύπαρκτο το αντιφασιστικό κίνημα πριν τη δολοφονία του Φύσσα» αποφάνθηκε η Κανέλλη, στη διάρκεια της εκπομπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν ανακάλυψε τον αντιφασισμό από το χαστούκι. Ήταν και είναι στην πρωτοπορία του αντιφασιστικού κινήματος. Αντιθέτως, το ΚΚΕ απέχει σταθερά, από αντιφασιστικές εκδηλώσεις, πορείες, κλπ.

Τη σκυτάλη του υβρεολογίου παρέλαβε ο Θ. Πάγκαλος, ως πρώτος διδάξας το αντιΣΥΡΙΖΑϊκό μένος, αποκαλώντας το 27% του ελληνικού λαού, ρουφιάνους, φαύλους, ρουσφετολόγους, αλήτες, φασίστες, σταλινικούς, αναρχικούς, σαβούρα!

«Η κυβέρνηση έχει σοβαρότατες ευθύνες για την αποδαιμονοποίηση της ακροδεξιάς ιδεολογίας, αφού συμπεριέλαβε στους κόλπους της τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΛΑΟΣ», παρατήρησε εύστοχα ο συνταγματολόγος Γ. Κατρούγκαλος. Απ' όσο φαίνεται, δεν υπάρχει φρένο στην ακροδεξιά κατρακύλα, προκειμένου να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως τώρα που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Δεν τους απασχολούν καν οι επικίνδυνες ατραποί στις οποίες οδηγούν τη χώρα, ενσπείροντας και καλλιεργώντας ανερυθρίαστα τον εθνικό διχασμό και την ιδεολογία της ακροδεξιάς.

Η έκπτωση του πολιτικού ήθους από την πλευρά της κυβέρνησης και των προθύμων συμμάχων της, οδηγεί στην απαξίωση του πολιτικού λόγου, της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Και αποτελεί, εν τέλει, την καλύτερη διαφήμιση της ακροδεξιάς φασίζουσας νοοτροπίας.

«Φασίστες και οι μεν, φασίστες και οι δε». Σε πλήρη εφαρμογή η θεωρία των δύο άκρων, δια στόματος Παγκάλου. 

Αντί άλλων σχολίων, ας υπενθυμιστεί αυτό που ο Όργουελ είχε ήδη επισημάνει από το 1946: Η πολυχρησία της λέξης «φασισμός», από τους πάντες και κατά πάντων, το μόνο που επιτυγχάνει είναι, εν τέλει, την απώλεια της σημασίας της. Η ιστορική μνήμη και η πολιτική συνείδηση είναι τα όπλα που μπορούμε να έχουμε εναντίον του φασισμού, ώστε η λέξη να επανασηματοδοτείται διαρκώς. Για να μην ξεχνιόμαστε…

(Πηγή: Μπρέγιαννη Κατερίνα, από avgi.gr)