Από την αρχή της κρίσης, το Ελληνικό Δημόσιο στήριξε τις τράπεζες με περίπου 200 δισ. ευρώ - σε ομόλογα, εγγυήσεις και ρευστό. Προβαλλόταν η αιτιολογία ότι η στήριξή τους είναι αναγκαία για να προληφθούν φαινόμενα ντόμινο, όπως συνέβη για παράδειγμα με την υπόθεση της Lehman Brothers στις ΗΠΑ. 


Την ίδια ώρα οι τράπεζες δάνειζαν το Δημόσιο με επιτόκια πολύ μεγαλύτερα από εκείνα με τα οποία δανειζόταν από την ΕΚΤ, με εγγύηση τα κολάτερα του Ελληνικού Δημοσίου. Παρά των πακτωλό κρατικής χρηματοδότησης, οι τράπεζες δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν, καθώς το Μνημόνιο εξαπέλυσε ανεξέλεγκτη ύφεση, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να καταστεί μη βιώσιμο και να γίνει το κούρεμα καθυστερημένα και με βάση τις αξιώσεις των πιστωτών.

Οι τράπεζες υπήρξαν η ραχοκοκαλιά του μοντέλου ανάπτυξης της "ισχυρής Ελλάδας", με τις χρηματιστηριακές απάτες, τις φούσκες στα ακίνητα, το πλαστικό χρήμα και τον υπερδανεισμό των πολιτών. Αυτό το μοντέλο, σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης, οδήγησε τη χώρα στην κρίση και τη χρεοκοπία. 

Έμβλημα του καζινοκαπιταλισμού διεθνώς, οι τράπεζες στην Ελλάδα λειτούργησαν με την επιβάρυνση της βαλκανικής ιδιαιτερότητας. Ιδιωτικές, αλλά κρατικοδίαιτες, μέρος του τριγώνου της διαπλοκής μαζί με τα μίντια και τους μεγαλοεργολάβους. Η κατάρρευση αυτού του τραπεζοκεντρικού μοντέλου συμπαρέσυρε και τα τρία σκέλη του τριγώνου της διαφθοράς.

Η έξοδος της χώρας από την κρίση προϋποθέτει να τεθούν ως προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον και οι ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει, εκτός των άλλων, να τεθεί υπό εθνικό έλεγχο το τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες ελέγχουν το σύνολο της οικονομίας. Διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και τις αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού. Η διοίκησή τους δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια αυτών που, με τα παιχνίδια τους, τις οδήγησαν να γίνουν λείψανα. Δεν είναι δυνατόν να ξαναπάρουν τις μετοχές σε τιμή εξευτελιστική, όπως μεθοδεύει το πολυνομοσχέδιο. Στις ΗΠΑ και στην Ισπανία οι μετοχές που περιήλθαν στα χέρια του κράτους έβγαλαν κέρδος.

Ο Σαμαράς επιχειρεί με το πολυνομοσχέδιο, που καρδιά του είναι το ξεπούλημα των τραπεζών, να βρει σημείο προσωπικής πολιτικής στήριξης. Γι' αυτό αφήνει τους χρεοκοπημένους ολιγάρχες στις τράπεζες, ευνοεί την είσοδο αρπακτικών funds και ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία. Αυτό το deal πρέπει να χαλάσει! Ισοδυναμεί με μεσαίωνα λιτότητας, ανεργίας, επισφαλούς εργασίας, καταστροφής του περιβάλλοντος και του κοινωνικού κράτους. 

Εξυπηρετεί τα σχέδια των πλουσίων εις βάρος της μεγάλης πλειονότητας των λαϊκών τάξεων και των μικρομεσαίων, που καθημερινά ολοένα και περισσότεροι πέφτουν στις ζώνες της φτώχειας και στην απόγνωση.

Η ψήφος στις ευρωεκλογές μπορεί να χαλάσει αυτό το deal. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τροφοδοτήσει ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και να ανατρέψει τα τετελεσμένα που επιχειρείται να ορθωθούν με το πολυνομοσχέδιο. Η ελπίδα μπορεί να νικήσει τον φόβο, η δημοκρατία τον αυταρχισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση την ύφεση. 

Σε όσους συμπράττουν στο προαναγγελθέν έγκλημα του πολυνομοσχεδίου να γίνει σαφές ότι δεν θα υποστούν μόνο το πολιτικό τίμημα, αλλά θα λογοδοτήσουν προσωπικά για τα σκάνδαλα που απεργάζονται.

(Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ)