Νέος ευρωπαϊκός προϋπολογισμός – Ευρωπαϊκή Οδηγία για την ιδιωτικοποίηση του νερού!

Μπουένος Άιρες. Επί κατοχής του ΔΝΤ. Το νερό με τους κουβάδες στον ώμο. Η ιδιωτική εταιρία ύδρευσης που το διαχειριζόταν, το είχε αγοράσει από την κυβέρνηση της χώρας που τελούσε υπό τις εντολές του ΔΝΤ. Είναι η ίδια εταιρία που διαπραγματεύεται την αγορά και του νερού του δήμου Θεσσαλονίκης! Τότε νερό είχε μόνον το κέντρο του Μπουένος Άιρες. Τα προάστια κοράκιαζαν για ένα κύπελλο νερό: Με την ανάληψη των ινίων της χώρας από την κυβέρνηση της αριστεράς (κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα εδώ) η εταιρία αυτή εκδιώχθηκε κακήν κακώς.

Αλλά και αλλαγή πολιτικής της ΕΕ για τα σιδηροδρομικά δίκτυα

Θ. ΣΤΑΘΟΥΛΙΑ

Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός: Κορώνες για την ανάπτυξη και την ανεργία και συντηρητικές επιθέσεις

Στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της 7^ης-8^ης Φεβρουαρίου για τον νέο προϋπολογισμό, ο Ολάντ ισχυρίστηκε ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος για την έξοδο από την κρίση, καλύτερος από τη λιτότητα, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί να αναβληθεί η λύση, αφού ένας στους δύο εργαζομένους είναι εκτός της αγοράς εργασίας σε μερικές χώρες». Επανέλαβε τα γνωστά περί ανάπτυξης και καλύτερου συντονισμού των οικονομικών πολιτικών, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορεί να καταδικάσει την Ευρώπη σε μια λιτότητα δίχως τέλος. Βεβαίως, δεν έχασε την ευκαιρία να πει ότι η επέμβαση στο Μαλί ήταν αναγκαία για να μην αφήσει περιθώριο στην τρομοκρατία. Ο Μπαρόζο επανέλαβε επίσης ότι η ανεργία στην ΕΕ δεν είναι αποδεκτή, ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί η ανταγωνιστικότητα ως κρίσιμο στοιχείο, και ότι, για να εξασφαλιστεί η βιώσιμη ανάπτυξη, χρειάζονται επενδύσεις, ένα εργαλείο που εξασφαλίζεται από τον νέο προϋπολογισμό. Ο Σβόμποντα, ηγέτης του αυστριακού Σοσιαλιστικού Κόμματος, δήλωσε ότι «το κόστος της ανεργίας είναι ασύνηθες. Έχουμε ένα πακέτο ανάπτυξης, αλλά θα πρέπει να το επικαιροποιήσουμε για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας», παραπέμποντας κι αυτός στον νέο προϋπολογισμό.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να υπογραμμίσουμε την παρέμβαση-επίθεση του Γάλλου προέδρου J. Dul του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις προτεινόμενες λύσεις για την ανάπτυξη με εργαλείο τον νέο προϋπολογισμό, η οποία προδιαγράφει και την εντεινόμενη επίθεση των Δεξιών στην πρόταση της Κομισιόν για αύξηση του προϋπολογισμού 2014-2020.

Η G. Zimmer της GUE/NLG τόνισε ότι «η λιτότητα και ο περιορισμός των μισθών είναι τοξικά». Επίσης, κατηγόρησε τη Γαλλία ότι η στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι είναι λάθος δρόμος, τα αποτελέσματα και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες του οποίου δεν είναι ακόμα ορατά.

Τι θα γίνει με τις συζητήσεις για τον νέο προϋπολογισμό, αναρωτιούνται πολλοί ενόψει της Συνόδου της 7^ης και 8^ης Φεβρουαρίου. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα υπάρξει οριστική απόφαση αλλά ένα νέος κύκλος διαπραγματεύσεων. Έχει αλλάξει κανείς γνώμη σχετικά με όσα πίστευε; Μάλλον όχι. Αντίθετα, έχουν προστεθεί αιτήματα, όπως αυτό της Γαλλίας για περισσότερα κονδύλια για τις περιφέρειές της που βρίσκονται σε «μεταβατικό στάδιο». Έχει προστεθεί και ο Ρομπέι, ο οποίος στις 5.2.2013 δημοσιοποίησε την πρότασή του για τη χρηματοδότηση μιας νέας πρωτοβουλίας για τους νέους και την απασχόληση. Θα προσπαθήσει έτσι η προεδρία του Συμβουλίου να εκθέσει τη Γερμανία και το σκληρό μπλοκ των χωρών που είναι «net payers» με μια συγκεκριμένη πρωτοβουλία, την οποία δύσκολα θα απέρριπταν, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή, μπροστά στους λαούς της ΕΕ, ή μήπως η πρόταση Ρομπέι είναι μια συμφωνημένη διαφυγή από το αδιέξοδο της μείωσης του νέου προϋπολογισμού; Σύντομα θα ξέρουμε. Κάποια ελπίδα για μη μείωση του νέου προϋπολογισμού διαφαίνεται από τη δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μ. Σουλτς ότι δεν θα υπογράψει καμία απόφαση για τον προϋπολογισμό που να οδηγεί σε ύφεση: «Ακόμα και αν μου το ζητήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εγώ δεν θα το κάνω», είπε, «γιατί αυτό θα ήταν μια μη νόμιμη απόφαση. Οι Συνθήκες μάς υποχρεώνουν να ισορροπούμε τον προϋπολογισμό».

Πολλές οι φωνές που υποστήριξαν στις 6.2.2013 στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, με τον ένα ή άλλο τρόπο, τη θέση ότι ο προϋπολογισμός θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας και ανάκαμψης των οικονομιών. Ο Σβόμποντα κάλεσε τις χώρες και τους υπουργούς Οικονομικών να σταματήσουν να διαγκωνίζονται για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο ποσό επιστροφών (rebate).

Mια φράση θα περιέγραφε την κατάσταση: Οι κυβερνήσεις θέλουν να εμφανιστούν στις χώρες τους με «λάφυρα» από τη συζήτηση και τις αποφάσεις για τον νέο προϋπολογισμό. Σε καιρό ύφεσης και ανεργίας και αυτό μετράει. Έστω επικοινωνιακά. Και αυτό κάνει τη μάχη ενδιαφέρουσα.

Περισσότερα στο σύνδεσμο:

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-%2f%2fEP%2f%2fTEXT%2bCRE%2b20130205%2bTOC%2bDOC%2bXML%2bV0%2f%2fEN

Οδηγία του Συμβουλίου για την ιδιωτικοποίηση του νερού

Και ενώ αυτά λέγονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μόλις τρεις μέρες πριν, οι Δεξιοί, που έχουν την πλειοψηφία στην αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου, ψηφίζουν στις 4 Φεβρουαρίου υπέρ της Οδηγίας του Συμβουλίου για ιδιωτικοποίηση του νερού. Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στηρίζουν την πρωτοβουλία για το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, είναι αντίθετοι στην απελευθέρωση και συλλέγουν υπογραφές για να μπλοκάρουν τη σχετική Οδηγία, οι συντηρητικές δυνάμεις ξαναχτυπούν με σκοπό την παράδοση του νερού σε συμπράξεις παραχώρησης του ιδιωτικού τομέα. Η πρωτοβουλία ελπίζει ότι, μέχρι τον Μάρτιο που θα έρθει το θέμα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα έχει καταφέρει να συγκεντρώσει 1 εκ. υπογραφές και θα έχει μεταπείσει αρκετούς ευρωβουλευτές.

Περισσότερα στο σύνδεσμο:

http://www.right2water.eu/news/while-hundreds-thousands-support-citizens-initiative-water-human-right-and-opposing

«Τα τρένα όμως τα θέλουμε δημόσια» - Γερμανία και Γαλλία

Και ενώ ιδιωτικοποιεί το νερό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί, από την άλλη μεριά, να ικανοποιήσει τη Γαλλία και τη Γερμανία αλλάζοντας (30 Ιανουαρίου) την απόφαση του 2009 που ζητούσε να διασπαστούν οι υπηρεσίες των τρένων. Η νέα πολιτική είναι να παραμείνουν οι υπηρεσίες, οι υποδομές και τα φορτία στην ευθύνη του δημόσιου τομέα και να περάσει σε ιδιώτες μόνο το διαχειριστικό σκέλος. Η νέα αυτή πολιτική της Κομισιόν έρχεται να ευθυγραμμιστεί με τη σκληρή άρνηση της Γερμανίας και της Γαλλίας να παραδώσουν το ισχυρό δημόσιο σιδηροδρομικό τους δίκτυο σε ιδιώτες. Μπορεί η Μεγάλη Βρετανία και η Σουηδία να διαφωνούν, συνεχίζοντας να πιέζουν για το διαχωρισμό των υποδομών και των τρένων, αλλά μάλλον έχουν χάσει. Μια τέτοια απόφαση είναι βέβαια προς όφελος της δικής μας πολιτικής για το μη ξεπούλημα των τρένων, και θα πρέπει να την εκμεταλλευτούμε. Αυτό το εξαιρετικά νέο και εμφανές πια πολιτικό πεδίο αποφάσεων ευθυγραμμισμένων με τα συμφέροντα Γαλλίας και Γερμανίας θα πρέπει να συνεκτιμηθεί στην πορεία διαμόρφωσης της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αλλά και του ΚΕΑ στα θέματα της ΕΕ.

Περισσότερα στο σύνδεσμο: http://europa.eu/rapid/press-release_IP-13-65_el.htm

Βρετανική καμπάνια εναντίον Ρουμάνων και Βούλγαρων

Και ενώ οι κυρίαρχες πολιτικές στην ΕΕ παλεύουν ανάμεσα σε ένα σχέδιο για το αύριο –τη μετά την κρίση εποχή–, όπως λένε, με έναν προϋπολογισμό πολλών ευκαιριών αφενός για ανάπτυξη και αφετέρου για τη διαφύλαξη της πολιτικής λιτότητας, το Λονδίνο ανακοίνωσε ότι ετοιμάζεται να εμποδίσει την είσοδο Ρουμάνων και Βούλγαρων οι οποίοι από την 1^η Ιανουαρίου 2014 θα μπορούν να μπαίνουν ελεύθερα στη χώρα αναζητώντας κατοικία και εργασία.

Η καμπάνια αυτή έχει ξεσηκώσει χιλιάδες νέους στην Βουλγαρία και την  Ρουμανία, οι οποίοι απαντούν πως οι βρετανικοί δρόμοι δεν είναι στρωμένοι με χρυσάφι και πως θα προτιμούσαν να κάτσουν στα σπίτια τους, αλλά δεν καταλαβαίνουν, από την άλλη μεριά, γιατί οι Άγγλοι πηγαίνουν στη Βουλγαρία και αγοράζουν σπίτια, ενώ οι Βούλγαροι δεν μπορούν να πάνε στην Αγγλία να μαζέψουν φράουλες. Την ίδια στιγμή, η ανοιχτή επιστολή μιας νεαρής Βουλγάρας προς τον Νigel Farage, Άγγλο ευρωβουλευτή γνωστό για τις αντιμεταναστευτικές του κορώνες, έχει ξεσηκώσει τον κόσμο στο διαδίκτυο με τρόπο που ούτε ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί, όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Guardian[1].

[1] http://www.guardian.co.uk/uk/2013/feb/01/bulgarians-british-anti-immigration-campaign