Διήμερο εορτασμού το Ποτάμι Πάτρας με Dj το Σταύρο

Γρηγόρης Ψαριανός αγορεύων ως βουλευτής του Ποταμιού. Δίπλα ο Σταύ. Θεοδωράκης.

Του Ηλία Κυριακόπουλου(*)

Το Ποτάμι έκλεισε τρία χρόνια παρουσίας στα πράγματα του τόπου, τρία χρόνια γεμάτα δράσεις και παρεμβάσεις!

Στο ACRO γιορτάσαμε! Στο ACRO συζητήσαμε, διαφωνήσαμε, προβληματιστήκαμε, συμφωνήσαμε και τέλος διασκεδάσαμε!

Έτσι είναι Το Ποτάμι, έτσι είναι και τα μέλη του… Κάτι διαφορετικό, κάτι που σου δείχνει ότι πέρα από τη σοβαροφάνεια της υποκρισίας και του στενόμυαλου ατομικού συμφέροντος, υπάρχει και κάτι άλλο: προσφορά για το σύνολο!

Ο Σταύρος καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του δημιουργικού διημέρου (Σάββατο 11 & Κυριακή 12 Μαρτίου), κυκλοφορούσε ανάμεσα μας. Κοιτούσες δίπλα σου και τον έβλεπες. Κοιτούσες παραπέρα και όλο και κάπου τον πετύχαινες να μιλάει με… όλους! Το ίδιο και οι υπόλοιποι… Δεν συναντούσες πουθενά ψηλή μύτη, δεν συναντούσες πουθενά αυλοκόλακες, δεν συναντούσες πουθενά το στημένο και το δήθεν.  Αυτό είναι Το Ποτάμι.

Χθες είχα μια κουβέντα με ένα «Ποταμίσιο» φίλο. Μου έκανε εντύπωση μια ατάκα του: «Μας έχει κάνει κακό το Ποτάμι». Όταν ξαφνιασμένος τον ρώτησα γιατί, μου απάντησε ευθέως: «Αυτά που έχουμε ζήσει στο Ποτάμι μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια, ο τρόπος που συμπεριφέρονται όλοι, αυτή η μεγάλη παρέα που δημιουργήθηκε από τα σπάργανα της κοινωνίας, δεν υπάρχει πουθενά. Αν το Ποτάμι δεν υπάρχει Αύριο, εμείς δεν θα μπορέσουμε να δούμε τίποτα άλλο διαφορετικό…Στη σκέψη μας υπάρχει Το Ποτάμι, στη συμπεριφορά μας υπάρχει Το Ποτάμι».

Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται αυτά τα λόγια, την εμπειρία μου, τις στιγμές που έζησα με ανθρώπους που δεν γνώριζα, αλλά που ένιωθα ότι οι σκέψεις μας είχαν την ίδια κατεύθυνση και την ίδια θέρμη… Ασυναίσθητα, ένα χαμόγελο αισιοδοξίας και σιγουριάς σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου και τολμώ να πω ότι για πρώτη φορά παραμίλησα βυθισμένος σε αυτές τις αναμνήσεις: «Αυτό είναι το Ποτάμι».

Επανέρχομαι. Το Σαββατόβραδο έκλεισε με το Σταύρο σε ρόλο Dj να δίνει ρυθμό και τέμπο σε όλη τη μεγάλη παρέα. Οι μουσικές του επιλογές ήταν ελληνικές. Δυστυχώς δεν έβαλε κομμάτια από την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα για να το παίξει αριστερός… Να και κάτι ασυνήθιστο, σκέφτηκα. Αυτό όμως, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που αντίκρισα το απόγευμα της επόμενης ημέρας…

Θα καταλάβετε ευθύς αμέσως την όχι μόνο συμβολική σημασία του, αλλά κυρίως την ουσιαστική πλευρά των πραγμάτων.

Ανεβαίνει στο βήμα ένα μέλος του κινήματος προκειμένου να εκφράσει τη διαφωνία της σε ένα θέμα. Άμεση απάντηση του Σταύρου, ο οποίος σηκώνεται από τη θέση του και δίπλα της απευθύνεται τόσο στο κοινό, όσο και σ’ αυτήν. Στο τέλος η εικόνα που αντικρίζαμε είχε το Σταύρο να μιλά από το ένα μικρόφωνο και την Λίλη από το άλλο!

Ε λοιπόν, αυτό δεν μπορεί να το συναντήσει κάποιος σε κανένα άλλο κόμμα. Κι αν ποτέ τύχαινε κάτι τέτοιο, το πιο πιθανό θα ήταν, αυτός που θα έκανε το ατόπημα να διαφωνήσει με τον αρχηγό, να βρισκόταν όχι μόνο εκτός κόμματος την επόμενη στιγμή, αλλά και εκτός Ελλάδας!
Αυτό είναι Το Ποτάμι λοιπόν και αυτή η παρακαταθήκη του…

(*) Ο Ηλίας Κυριακόπουλος είναι πολιτικός επιστήμονας και γραμματέας της Τ.Ο. Ποταμιού Πάτρας