Οι αιώνιοι φοιτητές και οι αιώνιοι υπουργοί

Με πανηγυρικούς τόνους ο υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε ότι από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά διαγράφονται από τα ελληνικά πανεπιστήμια οι λεγόμενοι "αιώνιοι φοιτητές". Ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός "αιώνιοι φοιτητές" σε συνδυασμό με το μεγάλο τους πλήθος -180 χιλιάδες- επιβάλλουν να δούμε τι κρύβεται από πίσω. 

 Πρόκειται για ιδιοφυή κοινωνικό αυτοματισμό, που αποσκοπεί αφ' ενός να ενοχοποιήσει για την οικονομική στενότητα των πανεπιστημίων ένα "φάντασμα", αφ' ετέρου να θίξει το κύρος των ΑΕΙ υπέρ των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων υπέρ των οποίων μεροληπτεί ο κ. Αρβανιτόπουλος. Είναι δηλαδή η πεμπτουσία της μνημονιακής ρητορικής: Κάδος αχρήστων το Δημόσιο, φταίνε οι τεμπέληδες πολίτες (φοιτητές), οι αιώνιοι υπουργοί κάνουν ό,τι μπορούν. Και φυσικά ζήτω τα "νοικοκυρεμένα" ιδιωτικά μαγαζιά. 

 

Οι "αιώνιοι φοιτητές" προβάλλονται ως κάποιοι τύποι οι οποίοι ζουν εις βάρος του πανεπιστημίου και των συμφοιτητών τους (υπόρρητα, συνδικαλίζονται κιόλας) και φταίνε αυτοί για το υποτιθέμενο χάλι του ελληνικού πανεπιστημίου. 

Η αλήθεια είναι το ακριβώς αντίθετο: Οι "αιώνιοι φοιτητές" δεν κοστίζουν ούτε ευρώ στο πανεπιστήμιο. Δεν παρακολουθούν εργαστήρια, δεν παίρνουν συγγράμματα, δεν σιτίζονται, δεν στεγάζονται και δεν συνδικαλίζονται. Στην πραγματικότητα, δεν σιτίζονται και δεν στεγάζονται ούτε οι ενεργοί φοιτητές. Και φυσικά δεν φταίνε γι' αυτό οι "αιώνιοι". 

Πολλοί δεν θυμούνται καν ότι κάποτε ήταν φοιτητές. Οι περισσότεροι δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους επειδή έπρεπε να δουλέψουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις τους εργαζόμενους φοιτητές τους συμπαθoύν μόνο στις ελληνικές ταινίες του '60. Στην πραγματική ζωή όποιος μπορεί σπουδάζει, όποιος δεν μπορεί, ακόμα καλύτερα. Φυσικά υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι φοιτητές και χιλιάδες πτυχιούχοι που δούλευαν για να σπουδάσουν. 

Προφανώς όμως υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις "ηρώων της καθημερινότητας" και μεταξύ των "αιωνίων", αλλά προφανώς μειονεκτούν έναντι των συμφοιτητών τους που δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Ενδεχομένως κάποια αντικείμενα να απαιτούν ειδικές προθεσμίες και όρους φοίτησης. Ουδείς, πάντως, εκ των "αιωνίων" μπήκε στο πανεπιστήμιο με προθεσμία αποφοίτησης, άρα τυπικά δεν μπορεί κανείς να του προσάψει αθέτηση κάποιας συμφωνίας.

Προφανώς κανείς δεν λέει ότι πρέπει η φοίτηση να είναι αιώνια και κανείς εκ των "αιωνίων" δεν χαίρεται για τη διηνεκή "φοιτητική ιδιότητα". Αλλά και το ελληνικό κράτος δεν προέκυψε χθες ούτε ξεκαθάρισε ποτέ τους αιώνιους υπουργούς πριν πιάσει τους αιώνιους φοιτητές. Για δε τους χιλιάδες πτυχιούχους που "διαγράφτηκαν" από τη χώρα, ούτε λόγος...

Πηγή: Από το κύριο άρθρο της ΑΥΓΗΣ