Εκδήλωση Μνήμης από το «Πλήρωμα 94» και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας για τον αρχιτέκτονα Τσίλλερ

Το δημοτικό Θέατρο "Απόλλων" της Πάτρας, έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλερ.

Η εκδήλωση έχει ως αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από τον θάνατό του σπουδαίου αρχιτέκτονα και πραγματοποιείται στο πλέον εμβληματικό έργο του στην Πάτρα -στο Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων"- τη βραδιά λήξης της 140ης περιόδου λειτουργίας του.

Πρόκειται για ένα δρώμενο στο οποίο συμμετέχουν εθελοντικά περισσότεροι από 40 καλλιτέχνες του θεάτρου, του χορού, της μουσικής και των πολυμέσων. Μέσα από μία ενιαία παράσταση, θα παρουσιαστεί η ζωή, το έργο και η προσφορά του Τσίλλερ, καθώς και μία ιστορική αναδρομή στα 140 χρόνια λειτουργίας του Θεάτρου "Απόλλων" και στα δρώμενα που φιλοξένησε.

 Αποκλειστικός χορηγός επικοινωνίας της εκδήλωσης θα είναι η Newsplus.

  

«ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΤΣΙΛΛΕΡ, Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ» - Αναλυτικά όλοι οι συντελεστές:

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΠΟΛΛΩΝ» - ΤΡΙΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013, ΩΡΑ: 21.30

Ιδέα – Διοργάνωση – Συντονισμός: Πλήρωμα 94

Θεσμικός συνδιοργανωτής: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας

Κείμενο: Τζίμης Πολίτης

Σκηνοθεσία: Νικόλ Πετρουλή

Χορογραφίες: Μαριμίλλη Ασημακοπούλου

Χορογραφία Βαλς: Ελένη Ανδριοπούλου

Μουσική Επιμέλεια

Χορευτικών: Παναγιώτης Χριστόπουλος

Χορωδίας: Ιωάννα Μιντιλογλίτη

Λυρικών Τραγουδιών: Λίνα Γερονίκου

Παρουσιάζουν: Γιάννης Δεσύπρης     - Ερνέστος Τσίλλερ

Γιάννης Κοψίνης       - Σκηνοθέτης

Χορεύουν: Κλεονίκη Γεωργαντοπούλου

Χριστιάνα Ηλιοπούλου

Πιλάρ Μάλλια

Χορεύουν (Βαλς): Ελένη Ανδριοπούλου

Λίζα-Δήμητρα Βγενοπούλου

Νίκος Λαμπράκης

Ηλίας Λαμπρπούλος

Ελένη Μιχαήλ

Διονύσης Μοσχονάς

Λυρικοί ερμνηνευτές:  Λίνα Γερονίκου

Αλίκη Ζαφείρη

Μαρία Κατριβέση

Νίκος Παπακώστας

Πιάνο (συνοδεία όπερας) Αρσινόη Πολιτοπούλου

Τραγουδούν: Κωνσταντίνα Κούτουλα

Εβίτα Μίντζα

Άντζελα Σολωμού

Θεοδώρα Χάχαλη

Σόλο τραγούδι: Εβίνα Ακρίδα

Πιάνο: Ιωάννα Μιντιλογλίτη

Κιθάρα: Φρόσω Αθανασοπούλου

Γεράσιμος Γερογιάννης

Αλκίνοος Πολυχρονόπουλος

Μπουζούκι: Αργύρης Γερογιάννης

Βιολί: Μαριλένα Βδουκάκη

Ακορντεόν: Ιάσονας Νικολόπουλος

Παρουσίαση στίχων:  Κωνσταντίνος Ηλιού

Κατερίνα Ρούβαλη

Παίζουν:

Ελένη Κίτσιου - Μαρία Χατζοπούλου

Φώτης Λουριδάς - Γερμανός Αξιωματικός

Νικόλας Μιτσόβας - Γερμανός Στρατιώτης Ευτυχία Μπακογιάννη - Χορεύτρια

Φώτης Παλαιολόγος - Λέανδρος Καβαφάκης

Θάνος Σοφίας - Γερμανός Στρατιώτης

Θωμάς Σοφίας - Γερμανός Στρατιώτης

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

Υπεύθυνη βεστιαρίου: Αθηνά Μακρυγιάννη

Σκηνικά σκεύη – Κοστούμια: Ελένη Γιώτη

Μακιγιάζ Τσίλλερ: Μαρία Δεσύπρη

Video: Αλέξανδρος Ξιάρχος, Ελένη Κίτσιου

Φροντιστήριο:  Σοφία Προβατίδου

Χειριστής κονσόλας ήχου-video:     Γιώργος Ηλιού

Βιντεοσκόπηση – Φωτογράφιση:   Γιάννης Πεφάνης

Έρευνα: Αγγελική Σαλπιστή Άκια Σταμάτη Δημήτρης Λιακάκος

Έρευνα – Κείμενα -Τεκμηρίωση:   Φώτης Λουριδάς

Επιμέλεια εντύπου: Πέτρος Ψωμάς

 Βιογραφία του Ερνέστου Τσίλλερ

Ερνέστο Τσίλερ.

Ο Ερνέστος ή Ερνστ Τσίλλερ (Ernst Moritz Theodor Ziller) γεννήθηκε στο Όμπερλόσσνιτς/Ράντεμποϊλ (Radebeul) , προάστειο της Δρέσδης της Σαξωνίας, στις 22 Ιουνίου 1837. Γονείς του ο Christian Gottlieb Ziller (1807-1873), εργολάβος με σπουδές στην αρχιτεκτονική και αμπελοκτήμονας, και η Johanna Sophie Fichter (1837-) που είχαν παντρευτεί ένα χρόνο νωρίτερα. Είχε 4 αδελφούς και 5 αδελφές. Όλα τα αγόρια ασχολήθηκαν με την αρχιτεκτονική εκτός του Otto που διατηρούσε εμπορικό κατάστημα.

Ο Τσίλλερ σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βασιλική Σχολή Οικοδόμησης (Ακαδημία Καλών Τεχνών) στη Δρέσδη από το 1855 έως το 1858. Με την περάτωση των σπουδών του , προσλήφθηκε ως σχεδιαστής στο ήδη γνωστό αρχιτεκτονικό γραφείο του Δανού Θεόφιλου Χάνσεν, στη Βιέννη. Η πρώτη του ανάθεση αφορούσε κάτι εντελώς καινούργιο σε αυτόν και ήταν να σχεδιάσει σε μεγάλη κλίμακα την κατασκευαστική μελέτη για το Παρεκκλήσι του Ευαγγελικού Νεκροταφείου της πόλης.

Ο Χάνσεν ήδη εργάζεται σε διάφορα έργα στην Ελλάδα για μια δεκαετία και δέχεται πρόταση για την κατασκευή της Ακαδημίας Επιστημών από τον βαθύπλουτο τραπεζίτη βαρώνο Σίμωνα Σίνα, γενικό πρόξενο της Ελλάδας στη Βιέννη, που ήθελε να την δωρήσει στο ελληνικό κράτος. Επισκέπτεται την Αθήνα για να θέσει τον θεμέλιο λίθο του έργου και στο διάστημα αυτό , ο Τσίλλερ επιστρέφει στη γενέτειρα του και συμμετέχει σε έναν διαγωνισμό για κατασκευή κατοικιών στην Τιφλίδα της Αυτοκρατορικής Ρωσίας. Αν και διαπρέπει και ετοιμάζεται για το ταξίδι του εκεί, λαμβάνει μια μοιραία για το μέλλον του επιστολή από τον Χάνσεν που του προτείνει να επιστρέψει στην Βιέννη για μια πολύ συμφέρουσα επαγγελματική πρόταση. Ο Τσίλλερ διαλέγει να ακολουθήσει την προτροπή αυτή και βρίσκεται να επιβλέπει το έργο κατασκευής της Σιναίας Ακαδημίας από την Βιέννη. Το 1861 επισκέπτεται την Ελλάδα, όπου παρέμεινε ως εργολάβος και οικονομικός διαχειριστής των έργων που εκτελούσε ο Χάνσεν, με τον οποίον ανέπτυξαν αμοιβαία αισθήματα φιλίας και εκτίμησης. Το 1864 επιστρέφει στο γραφείο της Βιέννης , αφού η εκθρόνιση του Όθωνα το 1862 διακόπτει την χρηματοδότηση ανέγερσης της Ακαδημίας. Παρέμεινε εκεί έως το 1868, αφού πρώτα επισκέφθηκε πλήθος ιταλικών πόλεων για μελέτη και έκτοτε εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα.

Ο μικρότερος αδελφός του, Paul, εγκαθίσταται στην Ελλάδα στο τέλος της δεκαετίας 1860 , όπου δημιουργεί οικογένεια , αναλαμβάνει δικές του αναθέσεις αλλά συνεργάζεται συχνά και στενά με τον αδελφό του. Μάλιστα, το 1903-4 λαμβάνει μέρος σε διεθνή διαγωνισμό για τον Ναό του Αγίου Ανδρέα της Πάτρας, όπου με το ψευδώνυμο Σωκράτης, προκρίνεται στις 8 επικρατέστερες προτάσεις από τις 32 και αποστέλλεται στην Ακαδημία του Παρισιού για να γίνει η επιλογή. Ο Paul επιστρέφει στη γενέτειρά του μετά από πολλά χρόνια , όπου και πεθαίνει το 1931.

Οι άλλοι αδελφοί, Moritz και Gustav, αναλαμβάνουν το γραφείο του πατέρα τους «Gebrüder Ziller», το 1864 και οικοδομούν επαύλεις στην περιοχή τους, μια πορεία ανάλογη με την πορεία των άλλων δύο στην Ελλάδα. Τα έργα τους έχουν σημαντικές ομοιότητες με αυτά του Ερνέστου, αποδεικνύοντας την συνεργασία των αδελφών στα ζητήματα αυτά.

Στην Αθήνα, εγκαθιστά αρχικά το γραφείο του στο υπόγειο της Ακαδημίας και μελετά με θέρμη την Ιστορία της αρχιτεκτονικής και την αρχαιολογία. Αμφισβητεί με επιχειρήματα κρατούσες θεωρίες για την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική και ξεκινά ανασκαφές όπου και εντοπίζει την ακριβή θέση του Παναθηναϊκού Σταδίου (1864-1869) στο οικόπεδο που είχε αγοράσει. Έκανε ανασκαφή στην Τροία πριν από τον Σλήμαν. ΄Εκανε την αποτύπωση της ανασκαφής του Θεάτρου του Διονύσου. Με βάση την οριζόντια διάταξη του επιστυλίου του Παρθενώνα, απέδειξε ότι η καμπύλωση υπήρξε συνειδητή επιλογή στην κατασκευή του Παρθενώνα για λόγους προοπτικής. Είναι από τους πρώτους οι οποίοι κατέγραψαν την πολυχρωμία στα αγάλματα και στα αρχιτεκτονικά μέλη του Θησείου, του Ερεχθείου, του Ναού της Αφαίας στην Αίγινα κ.ά. Από τις μελέτες αυτές ο Τσίλλερ εμπνεύστηκε τα διακοσμητικά στοιχεία για τις κατοικίες του.

Αυτές αλλά και άλλες επιτυχίες του Ερνέστου στις αρχαιολογικές έρευνες τον καθιέρωσαν ως αρχιτέκτονα αλλά και η φιλία που απέκτησε με τον Βασιλέα Γεώργιο Α΄ συνέβαλαν ώστε να γίνει ο αγαπημένος της αθηναϊκής αστικής κοινωνίας. Οι πρώτες αναθέσεις του εκτός Αθηνών ήταν τα θέατρα των Πατρών και της Ζακύνθου (1871, 1872). Σε κάθε του ανάθεση συμβουλευόταν και συζητούσε με τον μέντορα και δάσκαλό του, Χάνσεν. Ίσως το πρώτο του έργο που δείχνει την αποκλειστικά δική του κατανόηση περί Αρχιτεκτονικής ήταν το Δημαρχείο της Ερμούπολης στη Σύρο (1871-1898).

Το 1872 διορίζεται καθηγητής της Αρχιτεκτονικής και της Οικοδομικής στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Πολυτεχνείο). Απολύεται από τη θέση του στις αρχές του 1883 όταν έρχεται σε ρήξη με τον Διευθυντή της Αναστάσιο Θεοφιλά, καθώς ο Τσίλλερ διαμαρτυρόταν για ατασθαλίες στην ανέγερση του Ζαππείου Μεγάρου. Μετέπειτα, ο Χαρίλαος Τρικούπης τον αποκαθιστά διορίζοντάς τον Διευθυντή Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Εσωτερικών, το 1890. Η θέση καταργήθηκε το 1893 λόγω πτώχευσης του ελληνικού κράτους.

Αγοράζει γη στους πρόποδες της Καστέλλας (1875) και χτίζει, με σκοπό την πώλησή τους, επτά διόροφες επαύλεις με βεράντες, την επονομαζόμενη "Συνοικία Τσίλλερ" (Kolonie Ziller) ή "Συνοικία των Επαύλεων". Στο ένα κατοικούσε η βασιλική οικογένεια. Ο Paul εγκαθιστά ένα υαλουργείο πίσω από την περιοχή αυτή.

Η έντονη δράση του στην οικοδόμηση αλλά και οι γνώσεις του και οι αποτυπώσεις αρχαίων διακοσμητικών στοιχείων τον κάνουν να σχηματίσει μια εταιρεία κατασκευής οικοδομικών στοιχείων , με ελεγχόμενης ποιότητας τυποποίηση και μαζική παραγωγή τους (ακροκέραμα, διακοσμητικά, πλακίδια, είδη κιγκαλερίας κλπ). Πολλά σχέδια μάλιστα είναι δικά του πρωτότυπα.

Παντρεύτηκε το 1876 την Σοφία Δούδου, ταλαντούχα πιανίστρια και συνθέτις, που είχε γνωρίσει στη Βιέννη την ίδια χρονιά. Ήταν κόρη του Κοζανίτη εμπόρου Κωνσταντίνου Δούδου και της Ελένης Κιρίλωφ, από διαπρεπή οικογένεια του Βουκουρεστίου. Είναι από τις πρώτες εργαζόμενες γυναίκες στην Αθήνα καθώς δίδασκε πιάνο σε ιδιαίτερα μαθήματα αλλά και στο Ωδείο Αθηνών. Απέκτησαν πέντε παιδιά: τη Βαλέρια, τη Ναταλία, την Ιωσηφίνα (Φιφή) [μετέπειτα σύζυγος του Ζωγράφου Δημητρίου Δήμα] , τον Όθωνα και τον Βάλτερ.

Στις αρχές του 20^ου αι. συνεταιρίζεται με τους Fischer και Muller για εκμετάλλευση υδατοφραγμάτων αλλά η συνεργασία λήγει άδοξα αφού εκείνοι ήταν αναξιόπιστοι , όμως ο Τσίλλερ , άδικα , χάνει όλα τα χρήματά του. Αντιμετωπίζει πλέον πολύ σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα. Διαθέτει τα 5 μεγάλα δωμάτια του σπιτιού του σε ενοικιαστές και η οικογένεια, πλην της συζύγου, εγκαθίσταται στο υπόγειο. Το 1903 πωλεί την εξοχική του βίλλα στην οδό Πεσματζόγλου 12 στην Κηφισιά , κτισμένη το 1896 εντός έκτασης 40 στρεμμάτων, με το χαμηλό τίμημα των 50.000 δραχμών, στην οικογένεια Καλαμάρα (μετέπειτα πωλήθηκε στην οικ. Βούλτσου). Το 1905 πωλεί την κατοικία του επί της οδού Μαυρομιχάλη 4 (κατασκευής 1882), στον τραπεζίτη Διονύσιο Λοβέρδο για 150.000 δραχμές (εκεί στεγάστηκε μετέπειτα το πρώτο Βυζαντινό Μουσείο).

Μεταφέρει το γραφείο του στη νέα του κατοικία, στην γωνία Κανάρη και Σόλωνος 1 , όμως το αντιγερμανικό κλίμα λόγω της εμπλοκής του Κάιζερ στον τελευταίο πόλεμο, επηρεάζει και αυτόν και δεν έχει παραγγελίες. Μόλις το 1907 ο γερμανός πρέσβης του αναθέτει μια αναδιαμόρφωση χώρων στο «Αχίλλειον» της Κέρκυρας, ιδιοκτησίας του Κάιζερ και αρχίζει να ανακάμπτει. Παράλληλα, αν και 70 ετών, διδάσκει αρχιτεκτονική στην Βιομηχανική και Εμπορική Ακαδημία του Όθωνα Ρουσσόπουλου και Γιάννη Γεράνη (ιδρύθηκε στον Πειραιά το 1894).

Παρά την ηλικία του, συνέχιζε να εργάζεται και να κάνει μελέτες μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Συνολικά του αποδίδονται πάνω από 500 έργα πανελλαδικά. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1923 σε ηλικία 86 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών.

(Πηγή:  http://newsplus.gr/dytika/politismos)