Μακάρι η μεταστροφή της Παπαχρήστου να είναι ειλικρινής

Η Βούλα Παπαχρήστου και ο πατριωτισμός των χρυσών μεταλλίων

Επειδή κάποια πράγματα στον αθλητικό χώρο περνούν στα ψιλά, αλλά παραμένουν στην δημόσια συζήτηση μεταξύ φιλάθλων, όπως για παράδειγμα σχέσεις μεταξύ ειδώλων του Αθλητισμού και ατόμων ακροδεξιών αντιλήψεων.


Επειδή το αστείο της Βούλας Παπαχρήστου με το κουνούπι του Νείλου (που τσιμπάει μετανάστες και τρώει σπιτικό φαγητό) είναι περισσότερο χαζό, παρά ρατσιστικό, καθώς έγινε αιτία να αποκλειστεί η  αθλήτρια από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.

Επειδή  ο χώρος του αθλητισμού δεν είναι άμοιρος ευθυνών στην αναπαραγωγή εθνικιστικών-νεοναζιστικών-ραττσιστικών προτύπων, καθότι αυτά τα οικειοποιείται ασύστολα ο νεοφασιστικός χώρος πασχίζοντας να πείσει πως η ταύτιση της αρχαιολατρείας με τον εθνικισμό είναι συνυφασμένη, είναι ανάγκη να μην ξεχνούμε πως αυτά είναι ακροδεξιά προπαγάνδα που τυμβωρυχεί εις βάρος του ευγενούς αθλητισμού, υπερασπιστή της ισότιμης αντίληψης για τους θεράποντες του αθλητισμού, ανεξαρτήτως χρώματος και εθνότητας, προάγοντας την ευγενή άμιλλα.

Για τούτο το Istologio G. Mosxou συμφωνεί απολύτως και αναπαράγει το άρθρο του «Τ» στην σημερινή έντυπη έκδοση της εφημερίδας ΑΥΓΗ, που καυτηριάζει τις σχέσεις του αθλητικού ειδώλου με τον ανταυτού του αρχιερέα του χρυσαυγιτισμού, που αναφέρει τα παρακάτω:

«Το αστείο της Βούλας Παπαχρήστου με το κουνούπι του Νείλου (που τσιμπάει μετανάστες και τρώει σπιτικό φαγητό) είναι περισσότερο χαζό, παρά ρατσιστικό. Το θυμόμαστε επειδή έγινε αιτία να αποκλειστεί η πρωταθλήτριά μας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Αντιθέτως, δεν θυμόμαστε άλλα. Τα ενσταντανέ της με τον Κασιδιάρη στη θάλασσα (είδε και το τατουάζ με τη σβάστικα, αλλά ήταν αριστερόστροφη και την εξέλαβε για αρχαιοελληνική), τις μεσημεριανάδικες ιστορίες για τον δεσμό της με τον ανθυποφύρερ της Χ.Α., την κατανόησή της για την επίθεση στην Κανέλλη, τα ξίφη και τα μολών λαβέ με τα οποία στόλιζε τους λογαριασμούς της στα κοινωνικά δίκτυα σε στιλ «δεν είμαι νεοναζί, εσείς βλέπετε παντού φασίστες...». 

Αυτά και όχι το κουνούπι του Νείλου ήταν που της κόστισαν τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς. Και κυρίως ο φόβος των διοργανωτών ότι είναι ικανή να πει κι άλλα.

Ύστερα ήρθε ο Παύλος Φύσσας, η Χ.Α. σταμάτησε να είναι λάιφ στάιλ, ο Σταύρος Θεοδωράκης σταμάτησε να πίνει καφέ από τις κούπες της, οι αναλυτές του ΣΚΑΪ έπαψαν να θεωρούν τη σοβαρή της πτέρυγα συντελεστή μιας νέας πολιτικής πλειοψηφίας. Η Βούλα κατάλαβε ότι αυτά τα παιχνιδάκια με τους φασίστες ήταν επιζήμια για την εικόνα της και προσπάθησε να τα μαζέψει.
Στην πραγματικότητα, δεν μάζεψε τίποτα. Δεν υπάρχει επανόρθωση αν δεν βάλεις τα πράγματα σε ένα νέο πλαίσιο. Αυτό που επί της ουσίας είπε η Παπαχρήστου είναι ότι δεν ασχολείται με τα πολιτικά. Εύκολο, αφού η απόσταση ανάμεσα στο «είμαι νεοναζί» και στο «δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά» ενίοτε είναι ελάχιστη.

Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια της Βούλας Παπαχρήστου να πείσει ότι προσπάθησε να μας πουλήσει χρυσαυγιτισμό «επειδή παρασύρθηκε» μάλλον καρποφόρησε. Η κοινωνία δεν θυμάται ή δεν ενδιαφέρεται και η πολιτική ηγεσία τη συνεχάρη δημοσίως για την πρόσφατη επιτυχία της.

Πιο πολύ απ' όλους το γλέντησαν τα ΜΜΕ, που τρελαίνονται να πουλάνε συγκαλυμμένους φασίστες σε πατριωτική συσκευασία: «Μπροστά σε μια επιτυχία για τη χώρα μας, τα πολιτικά μπαίνουν στην άκρη. Σταματήστε οι αριστεροί να είστε μίζεροι και κακόψυχοι...». Κι όμως. Τίποτα δεν μπαίνει στην άκρη.

Μακάρι η μεταστροφή της Παπαχρήστου να είναι ειλικρινής, αλλά δεν υπάρχει πατριωτισμός που να χωράει και τους φασίστες και τους μη φασίστες. Ούτε καν ο ιλουστρασιόν πατριωτισμός των διεθνών αθλητικών διακρίσεων και των χρυσών μεταλλίων.

Τ.