Kαλό ταξίδι πολυαγαπημένε μου φίλε

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Κ. ΚΟΛΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο άνθρωπος με τη γέννησή του προξενεί πόνο στη μητέρα του, το αρτιγέννητο βρέφος μόλις αντικρίζει την ζωή κλαίει, δηλαδή γεννιέται με το κλάμα, ο άνθρωπος ζει σε όλη του τη ζωή με το δίδυμο ηδονή και οδύνη και πεθαίνει πονώντας ο ίδιος και προξενώντας πόνο στα αγαπητά του πρόσωπα. Και ο πόνος στην περίπτωση της φυγής του Γιώργου Σπαθαράκη για τον Ουρανό, είναι μεγάλος.



Ο Γιώργος καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των ανθρώπων και άφησε ισχυρή μνήμη σε όλους τους Πατρινούς.

Πολλά είναι τα στοιχεία του καλοκάγαθου αγωνιστού της ζωής που χαρακτήριζαν την προσωπικότητά του. Θα αναφέρω μερικά από αυτά.

Ήταν αφιλάργυρος. Δεν αγαπούσε τα χρήματα και δεν τα ιδιοποιούνταν. Ό,τι είχε τα έδινε αμέσως ώστε να καλύπτει τις οικονομικές υποχρεώσεις της εφημερίδος του, και έμενε με τα απολύτως απαραίτητα χρήματα.

Ήταν ενοποιητικό στοιχείο σε μία δύσκολη χρονική περίοδο, τότε που τα πάθη τα πολιτικά ήταν αναμμένα. Εκτιμούσε και συζητούσε με όλους τους ανθρώπους, δεν τους χώριζε από πολιτικής πλευράς, αν και αυτός ήταν πολιτικοποιημένος.

Διακρινόταν από μια απλότητα στην ζωή του. Δεν έκανε τον έξυπνο (αν και είχε Πανεπιστημιακή μόρφωση), τον μεγάλο, αυτόν που κάτι είναι. Είχε έναν ανεπιτήδευτο τρόπο συμπεριφοράς. Διακρινόταν από ένα γνήσιο ηθικό φρόνημα. Δεν ήταν ο Σπαθαράκης υποκριτής και μιλούσε αυθόρμητα, πηγαία, χωρίς διπλωματίες.

Τα γνωρίσματα αυτά ήσαν στοιχεία ενός ανθρώπου με καθαρότητα σκέψης και καρδιάς, με αδολότητα συμπεριφοράς, με χιούμορ και πηγαία αγάπη.

Ιδιαίτερη αγάπη έτρεφε ο Γιώργος στην γυναίκα του Αγγελική, στην μητέρα του και στον αδελφό του, για τους οποίους μιλούσε συχνά. Βέβαια, αγαπούσε υπερβολικά και το νησί του, την Κρήτη, και συχνά κατά τις συζητήσεις που είχαμε αναφερόταν με νοσταλγία γι΄ αυτήν. Γενικά, σε όλη του τη ζωή ήταν ένας νησιώτης σε όλες του τις εκδηλώσεις.

Αγαπητέ μου Γιώργο, δεν θα ξεχάσω ποτέ το θλιμμένο βλέμμα σου όταν ερχόμουν για χρήματα της εκδόσεως και το ταμείο της εφημερίδος ήταν μείον. Αυτή την ευγένεια Γιώργο την είχες μεταφέρει και στους άμεσους συνεργάτες σου, όπως στην κα Ελένη και στον κ. Γιάννη.

Εύχομαι ο Θεός να παρηγορεί τους στενούς συγγενείς σου και τα αγαπητά σου πρόσωπα, γιατί ο πόνος τους, ασφαλώς, θα είναι μεγάλος.

Σε αποχαιρετούμε και σε ευχαριστούμε για ότι μας πρόσφερες. Για τα όνειρα δε, που είχες στην μεγάλη σου αγάπη τα «Γεγονότα», ελπίζω οι διάδοχοί σου να εκτιμήσουν την προσφορά σου και να υλοποιήσουν το πρόγραμμά σου.