Κ. Μπουρδούλης: Ο Τσάβες ήταν σύγχρονο παράδειγμα για τις εκλεγμένες κυβερνήσεις εφόσον θελήσουν

Στιγμιότυπο από την σημερινή συνάντηση του Προέδρου Μπουρδούλη με την αντιπροσωπεία της Βενεζουέλας.

Αφιέρωμα προς τιμή του ηγέτη της Μπολιβοριανής επανάστασης και του Ντε Μιράντα, με αφορμή την πρώτη επέτειο του θανάτου του

Στην  Φρανσίσκο Ντε Μιράντα.

Με έναν λόγο γεμάτο αντιμνημονιακά μηνύματα υποδέχθηκε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων την αντιπροσωπεία της Βενεζουέλας, στην εκδήλωση για τον ένα χρόνο από τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες, του μεγάλου ηγέτη που αναμόρφωσε την χώρα του.

Με την ευκαιρία του δόθηκε η δυνατότητα να διακηρύξει αιώνιες αντιλήψεις μεταξύ των οποίων: "Ο Τσάβες ήταν το παράδειγμα για το πως εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορούν, εφόσον το θελήσουν, με σύμμαχο τον λαό, να πάρουν μέτρα σε όφελος των πολλών. Να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των ισχυρών και να νικήσουν". 

Η Πρεσβεία της Μπολιβοριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα οργάνωσε σήμερα, Παρασκευή, στην Πάτρα εκδήλωση – αφιέρωμα προς τιμή του Ούγκο Τσάβες και του Ντε Μιράντα, με αφορμή την πρώτη επέτειο του θανάτου της ηγέτη της Μπολιβοριανής επανάστασης.

Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Κων/νος Μπουρδούλης, υποδέχτηκε στο Δημαρχείο τον Πρέσβη της Βενεζουέλας κ. Farid Fernandez και στο πλαίσιο της εκδήλωσης είπε μεταξύ άλλων για τον Ούγκο Τσάβες μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η Πάτρα έχει τιμήσει, δίνοντας το όνομα πλατείας της πόλης και τοποθετώντας σε αυτή την προτομή του, τον μεγάλο διανοητή κι επαναστάτη της Λατινικής Αμερικής αλλά και παγκόσμιου, του Φρανσίσκο Ντε Μιράντα, ο οποίος έζησε τον 19ο αιώνα.

Ο Φρανσίσκο Ντε Μιράντα ήταν σύγχρονος της ελληνικής επανάστασης του 1821. Είχε επισκεφτεί την Ελλάδα στα προεπαναστατικά χρόνια κι άφησε τα ίχνη του. Συμμετείχε σε τρεις μεγάλες εθνικοαπελευθερωτικές κινήσεις, τη Γαλλική, την Αμερικανική και τη Λατινοαμερικάνικη. Ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς διανοητές και επαναστάτες της εποχής του. Ήταν υπέρμαχος των εθνικών πατρίδων και αντίπαλος των τότε παγκοσμιοποιημένων αυτοκρατοριών.

Σήμερα όμως είμαστε εδώ, για να τιμήσουμε ένα άλλο σύγχρονο μεγάλο ηγέτη της Βενεζουέλας, τον Ούγκο Τσάβες.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι λαοί γράφουν το όνομά τους, με ένδοξα γράμματα στο βιβλίο του παγκόσμιου πολιτισμού, μόνον όταν οι αγώνες τους   είναι αγώνες για την δικαιοσύνη, την ισοτιμία, την ανεξαρτησία και την Ελευθερία. Και οι δύο λαοί μας, της Βενεζουέλας και της Ελλάδας, έχουμε αυτό το προνόμιο. Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε πάντα με την πλευρά του δίκιου. Με την πλευρά των οραμάτων και των ιδεών.

Μετά τον Μπολιβάρ, τον μεγάλο εμπνευστή της ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας, η Βενεζουέλα και η Λατινική Αμερική γνώρισαν έναν σύγχρονο υπερασπιστή των φτωχών και αδικημένων, έναν άνδρα που οραματιζόταν να αλλάξει τον κόσμο, τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.

Ο Ούγκο Τσάβες έστρεψε το βλέμμα του κράτους της Βενεζουέλας, για πρώτη φορά, στους αδύναμους και τους κατατρεγμένους. Το όραμα του για την αναμόρφωση της χώρας του και ο αγώνας του υπέρ του λαού του, μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα στην παγκόσμια ιστορία της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών.

Ο λαός της Βενεζουέλας πίστεψε στο όραμά του και τον λάτρεψε. Οι προοδευτικοί άνθρωποι, σε όλο τον κόσμο, στάθηκαν πλάι του. Οι εχθροί του τον φοβήθηκαν και τον μίσησαν.

Υπήρξε ο ηγέτης με τη  μεγαλύτερη επιρροή στην Λατινική Αμερική αλλά και στη γενιά του. Έδωσε φωνή σε μια ολόκληρη ήπειρο που, με εμπνευστή εκείνον, εξέλεξε προοδευτικούς προέδρους με όραμα την μείωση της φτώχειας και της κοινωνικής αδικίας.

Ο Ούγκο Τσάβες πέθανε στα 58 του χρόνια αφήνοντας πίσω του μια Βενεζουέλα, με πολύ λιγότερους φτωχούς και περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, με υποδομές και υπηρεσίες για εκατομμύρια ανθρώπους, με δωρεάν Παιδεία για όλους, από τον παιδικό σταθμό ως το πανεπιστήμιο, με υγεία και περίθαλψη για όλο τον λαό. 

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Ούγκο Τσάβες, υπήρξε ο πρόεδρος των φτωχών.
Γι’  αυτό οι φτωχοί κι οι πεινασμένοι της Βενεζουέλας θρήνησαν το χαμό του, ενώ  στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του εκατοντάδες πλούσιοι κάτοικοι των αριστοκρατικών συνοικιών του Καράκας, βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν. 

Για τους αριστοκράτες, αυτός δεν ήταν απλά ένας πρόεδρος της χώρας, με την πολιτική του οποίου διαφωνούσαν. Ήταν ένας κίνδυνος. Όχι, ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν ο αιμοσταγής κομμουνιστής, που τους άρπαζε με το ζόρι τις περιουσίες και τις μοίραζε στα εκατομμύρια των πεινασμένων της χώρας του. Απλά φορολόγησε τους πλούσιους και αύξησε τον κατώτατο μισθό για τον εργάτη. Απλά, στα δεκατέσσερα  χρόνια της προεδρίας του αφαιρούσε από τους πλούσιους, και έδινε στους φτωχούς.

Οι συμπατριώτες του τον εξέλεγαν πρόεδρο της χώρας εγκρίνοντας το πρόγραμμα του, κόντρα σε μια δυνατή αντιπολίτευση, που είχε στη διάθεση της τα Μέσα μαζικής Ενημέρωσης και τον πλούτο.

Ο Τσάβες ήταν επικεφαλής μιας πολιτικής συμμαχίας στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλα τα κόμματα της Αριστεράς, παρά τις μεταξύ τους διαφορές και διαφωνίες.

Εφάρμοσε ένα πρόγραμμα εκτεταμένων εθνικοποιήσεων, με βάση το πετρέλαιο και την ηλεκτρική ενέργεια. Αφαίρεσε την εκμετάλλευσή τους, από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κι έτσι τα κέρδη έμπαιναν στα κρατικά ταμεία. Με αυτά τα λεφτά καταπολέμησε την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Οι κυβερνήσεις του κατασκεύασαν σπίτια για τους άστεγους, σχολεία και νοσοκομεία για τους φτωχούς. Καταπολέμησε τον αναλφαβητισμό και την εγκληματικότητα.

Στα δεκατέσσερα χρόνια της προεδρίας του έκανε πολλά, δεν τα έκανε όλα.
 

Ο Ούγκο Τσάβες δεν δίστασε να κοντραριστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και μια σειρά από ισπανικές - κυρίως - εταιρείες που λυμαίνονταν τον πλούτο της χώρας του.

Συμμάχησε με άλλους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής προωθώντας πολιτικές οικονομικής συνεργασίας.

Τον κατηγόρησαν ότι ήταν απολυταρχικός και εξουσιομανής. Ακόμα κι αν έχουν, ως ένα βαθμό, δίκιο, δεν του αμφισβήτησαν ότι κινήθηκε με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους. Ότι οι συνταγματικές αλλαγές που πρότεινε, ψηφίστηκαν δεν επιβλήθηκαν.

Οι κατά καιρούς πολιτικοί του αντίπαλοι, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, παραδέχονταν την ήττα τους και αναγνώριζαν τον μεγάλο νικητή.

Ο Τσάβες ήταν το παράδειγμα για το πως εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορούν, εφόσον το θελήσουν, με σύμμαχο τον λαό, να πάρουν μέτρα σε όφελος των πολλών. Να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των ισχυρών και να νικήσουν.

Η Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες δεν είναι - δεν πρέπει να είναι - μια μακρινή χώρα. Είναι κοντά μας...

Ο Κομαντάντε Τσάβες έδειξε τον δρόμο της ειρηνικής λαϊκής επανάστασης. Η κληρονομιά που άφησε αφορά όλους του λαούς, που ονειρεύονται και αγωνίζονται να ξεφύγουν από την καταπίεση και την φτώχεια.

Ειδικά σήμερα που χώρες, ανάμεσά τους και η πατρίδα μας, η Ελλάδα, πνίγονται κάτω από την εξουσία των δανειστών και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, όλο και περισσότερο,  ελέγχονται από ελάχιστους, ντόπιους και ξένους, τα μηνύματα του Ούγκο Τσάβες ωριμάζουν σταθερά στο νου και στις καρδιές των ανθρώπων.

Ας παλέψουμε λοιπόν για να ανατρέψουμε ότι μας καταπιέζει».

Στη συνέχεια ο Πρέσβης της Μπολιβοριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας κ. Farid Fernandez και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Κων/νος Μπουρδούλης, μετέβησαν στην πλατεία Ντε Μιράντα και κατέθεσαν στεφάνια στην προτομή του Φρανσίσκο Ντε Μιράντα.

Ένα ακόμη στιγμιότυπο από την συνάντηση στο δημαρχείο Πατρέων.