Είναι εύκολο, αυτονόητο για ορισμένους, να κατηγορούν την Τουρκία για την μη επίλυση του Κυπριακού, τον τελευταίο μισό αιώνα. Επίσης, κάποιοι ήδη κινδυνολογούν για το ενδεχόμενο επανέναρξης των διακοινοτικών συνομιλιών, που είναι σε ακινησία από το 2017, με κινήσεις στο μεταξύ από Ερντογάν και Τατάρ, οι οποίες ισοδυναμούν με κατάργηση του ειδικού καθεστώτος της Αμμοχώστου, σύμφωνα με αποφάσεις του ΟΗΕ.
Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι και εξ αριστερών προσεγγίζουν το Κυπριακό, όχι από την σκοπιά των συμφερόντων της Κύπρου ως σύνολο και ελλαδοκεντρικά, ενώ από το 1960 η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος, που η επιβίωσή του σε βάθος χρόνου εξαρτάται από την ισότιμη συνύπαρξη των δύο κύριων εθνικών κοινοτήτων, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση, οι τουρκοκύπριοι να αποδεχτούν τον υποβιβασμό τους σε μειονότητα, ύστερα από όσα έχουν συμβεί στο νησί, τις τελευταίες επτά δεκαετίες. Άλλωστε, την πολιτική ισότητα (όχι ποσοτική) είχαν εξασφαλίσει από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
φίλο και σύντροφο Άντρο Κυπριανού, τότε ηγέτη του ΑΚΕΛ, ο οποίος μου είχε εξομολογηθεί ότι η θέση του κόμματος υπέρ του διακοινοτικού διαλόγου που από το 2014 είχε επιλέξει η κυβέρνηση Αναστασιάδη, δεχόταν επικρίσεις από κύπριους ολιγάρχες, ενώ στην Αθήνα, δυνάμεις της Αριστεράς κινδυνολογούσαν για «νέο σχέδιο Ανάν», παραβλέποντας την αληθινά πατριωτική για την Κύπρο θέση της εκεί μεγάλης και πάντοτε ανοιχτών οριζόντων Αριστεράς. Διεθνισμός γιοκ!
Η εμπειρία μου λέει και δεν κάνω λάθος, ότι μεγάλα συμφέροντα της Κύπρου, ταξικά συνειδητοποιημένα περισσότερο από αριστερά σχήματα στην Αθήνα, βολεύονται με την σημερινή de facto διχοτόμηση και δεν θέλουν λύση του Κυπριακού. Στα συμφέροντα αυτά που έχουν και διεθνείς διασυνδέσεις, απευθυνόταν ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος το 2004 όταν απέρριπτε το σχέδιο Ανάν, δηλαδή, σχέδιο του ΟΗΕ, με την περιβόητη φράση «Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα».
Ήθελε να πει «δεν θα μοιραστούμε το Κράτος με τους τουρκοκύπριους, η νομή και της επικείμενης ένταξής μας στην ΕΕ, θα είναι δική μας, με τους
τουρκοκύπριους σε απομόνωση και εύκολη λεία της Άγκυρας». Αν και ηρωοποιήθηκε στην Αθήνα, ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν επανεξελέγη για δεύτερη θητεία, καθώς το ΑΚΕΛ διεκδίκησε τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας για λογαριασμό του με τον Δημήτρη Χριστόφια.
Η εξέλιξη αυτή απέδειξε ότι χωρίς το ΑΚΕΛ, ο Παπαδόπουλος δεν θα πέρναγε την απορριπτική γραμμή για το σχέδιο Ανάν, με σφοδρότερους επικριτές την Εκκλησία, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τους Οικολόγους Περιβαλλοντιστές, καθώς και το ΕΥΡΩΚΟ, που είχε διασπαστεί από τον ΔΗΣΥ των Κληρίδη-Αναστασιάδη. Άρα, η μη ανανέωση της θητείας Παπαδόπουλου το 2008, που κάποιοι στην Ελλάδα υμνούσαν, λέγοντας ότι θα βάλει την Κύπρο στον ΟΠΕΚ, λόγω του εντοπισμού κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, ήταν ένα είδος αυτοκριτικής για την απόρριψη του πιο σφαιρικού σχεδίου λύσης του ΟΗΕ, με σαφές χρονοδιάγραμμα αποχώρησης του κατοχικού στρατού, καθώς και (σπουδαίο αυτό) επιστροφής εδαφών μέχρι 10-11% με πρώτες τις περιοχές Αμμοχώστου και Μόρφου.
Αν είχε εφαρμοστεί και τηρηθεί το σχέδιο Ανάν, που θα μπορούσε να βελτιωθεί με την Κύπρο ολόκληρη εντός της ΕΕ, από το 2018, στο νησί της Αφροδίτης δεν θα υπήρχε κατοχικός στρατός, παρά μόνο δυνάμεις ασφάλειας από Ελλάδα και Τουρκία, 950 ελλαδίτες οπλίτες και 650 εκ Τουρκίας.
Ζητείται ενεργή εμπλοκή της ΕΕ
Το μεγάλο επίτευγμα της Κύπρου προ 20ετίας ήταν η ένταξη του συνόλου της Κυπριακής Δημοκρατίας – των κατεχόμενων συμπεριλαμβανομένων – στην ΕΕ. Η επιλογή αυτή συνιστά και το μεγαλύτερο εμπόδιο για την αναγνώριση δεύτερου κράτους στην Κύπρο, αν η Τουρκία θέλει, και πιστεύω ότι θέλει, η
πάντοτε δυτικόστροφη χώρα του Κεμάλ να εμείνει στην ευρωπαϊκή προοπτική.
Από την άλλη, οι ηγεσίες της ΕΕ οφείλουν να επιλέξουν ενεργότερη εμπλοκή στις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού στο πλαίσιο του ΟΗΕ, ιδιαίτερα σήμερα που η αύξηση της ισλαμοφοβίας στις κοινωνίες της, πριμοδοτούμενη από την άνοδο της ακροδεξιάς, απειλεί με εντάσεις και διχασμούς. Η επανένωση της Κύπρου, στο πλαίσιο μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας θα ωφελήσει τα μέγιστα και την ΕΕ, με την ελπίδα ότι θα αποτελέσει παράδειγμα συμβίωσης μιας χριστιανικής και μουσουλμανικής κοινότητας, όπου το κόμμα του Ερντογάν δεν κατάφερε να σταθεί, κατεβάζοντας ρολά προ ετών του εκεί παραρτήματός του.
___________
Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου