Της ΓΙΩΤΑΣ ΚΟΝΤΙΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτό που έγινε χθες στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου και το οποίο βρισκόταν σε εξέλιξη από το μεσημέρι με αναρτήσεις στο διαδίκτυο σχετικά με τις αξίνες που είχαν πιάσει δουλειά για να ανοίξουν τρύπα στο κλεισμένο με τη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ. παράρτημα, ήταν άξιο της προσοχής ενός ευφάνταστου σεναριογράφου.
Από το μεσημέρι, έστηναν χορό στα διαδικτυακά ΜΜΕ οι πληροφορίες για μια μεγάλη
τρύπα, ύψους ενός μέτρου, που είχαν ανοίξει οι αντιεξουσιαστές σε τοίχο, προκειμένου να εισβάλλουν σε ένα χώρο που επί χρόνια διαφέντευαν και οποίος, παρά τις κορώνες του ΚΚΕ κατά το παρελθόν, δεν άνοιξε ούτε για την επέτειο του Πολυτεχνείου για τους φοιτητικούς συλλόγους καθώς, όπως είπε ο Δήμαρχος, ήταν ακατάλληλος και ξηλωμένος.
Οι αντιεξουσιαστές φαίνεται όμως ότι είχαν μεγαλύτερη φαντασία και από το Δήμο και από την ΕΛ.ΑΣ.
Με μια τρύπα, την οποία είχαν καλύψει με αφίσσα, έσκαβαν σιγά σιγά την επιστροφή τους στο χώρο που θεωρούν δικό τους, πατώντας πάνω στην πλήρη αδράνεια του Δήμου, στην πλήρη ανικανότητά του, και εννοώ όλων των παρατάξεων, όχι να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το Παράρτημα, αλλά να ανοίξουν, έστω, τη συζήτηση για το θέμα.
Και τι συμβαίνει όταν ο Δήμος κοιμάται και η ΕΛ.ΑΣ. περιμένει τον Δήμο να την καλέσει για να παρέμβει, καθώς είναι ιδιοκτήτης;
Και τι συμβαίνει όταν ο Δήμος πετάει το μπαλάκι στην ΕΛ.ΑΣ. με ένα τηλεφώνημα με το οποίο δεν ζητά περέμβαση για την φημολογούμενη ...τρύπα, αλλά ρίχνει το μπαλάκι έξω από το γήπεδο; Κανείς δεν τολμά να πάρει μια θέση, όποια και αν είναι αυτή, ιδίως όταν το κλίμα μυρίζει μπαρούτι για την υπόθεση Νίκου Ρωμανού και η κοινή γνωμη είναι ευερέθιστη.
Σε αυτή την περίπτωση της ευθυνοφοβίας, οι αιρετοί είθισται να σιωπούν και να θεωρούν αρμόδια την ΕΛ.ΑΣ. η οποία ξαφνικά παθαίνει μια κρίση προσήλωσης στο νόμο.
Και ποιός κερδίζει; Ο αντιεξουσιαστής που το λέει η καρδιά του και η αξίνα του. Ίσως ο μόνος που έχει τελικά τη... μαγκιά, γιατί δεν τον ενδιαφέρει το κόστος. Και όσο πιο πολύ ξεφτιλίζει αιρετούς και αστυνομικούς, τόσο πιο πολύ ευφραίνεται.
Αυτά ζήσαμε χθες, αν θέλουμε να κάνουμε σούμα.
Ο Πελετίδης φοβήθηκε να δώσει στην ΕΛ.ΑΣ. το Ο.Κ. να πάει να δει αν σκάβουν κάτω από την αφίσσα. Η ΕΛ.ΑΣ. σκέφτηκε «γιατί να μπλέξω εγώ όταν δεν έχω κληθεί από τον δήμο; Πάω με το γράμμα του νόμου αυτή τη φορά, βολεύει».
Και οι αντιεξουσιαστές, οι μόνοι συνεπείς, που δεν φοβούνται τίποτα και δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν, πήραν τις αξίνες τους και έκαναν την δουλειά τους.
Τόσο απλά, τόσο καλά για αυτούς που έκαναν επίδειξη δύναμης, και τόσο εξευτελιστικά για τους αρμοδίους.
Οι μόνοι που πέτυχαν το στόχο.
Αυτό που έγινε χθες στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου και το οποίο βρισκόταν σε εξέλιξη από το μεσημέρι με αναρτήσεις στο διαδίκτυο σχετικά με τις αξίνες που είχαν πιάσει δουλειά για να ανοίξουν τρύπα στο κλεισμένο με τη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ. παράρτημα, ήταν άξιο της προσοχής ενός ευφάνταστου σεναριογράφου.
Από το μεσημέρι, έστηναν χορό στα διαδικτυακά ΜΜΕ οι πληροφορίες για μια μεγάλη
τρύπα, ύψους ενός μέτρου, που είχαν ανοίξει οι αντιεξουσιαστές σε τοίχο, προκειμένου να εισβάλλουν σε ένα χώρο που επί χρόνια διαφέντευαν και οποίος, παρά τις κορώνες του ΚΚΕ κατά το παρελθόν, δεν άνοιξε ούτε για την επέτειο του Πολυτεχνείου για τους φοιτητικούς συλλόγους καθώς, όπως είπε ο Δήμαρχος, ήταν ακατάλληλος και ξηλωμένος.
Οι αντιεξουσιαστές φαίνεται όμως ότι είχαν μεγαλύτερη φαντασία και από το Δήμο και από την ΕΛ.ΑΣ.
Με μια τρύπα, την οποία είχαν καλύψει με αφίσσα, έσκαβαν σιγά σιγά την επιστροφή τους στο χώρο που θεωρούν δικό τους, πατώντας πάνω στην πλήρη αδράνεια του Δήμου, στην πλήρη ανικανότητά του, και εννοώ όλων των παρατάξεων, όχι να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το Παράρτημα, αλλά να ανοίξουν, έστω, τη συζήτηση για το θέμα.
Και τι συμβαίνει όταν ο Δήμος κοιμάται και η ΕΛ.ΑΣ. περιμένει τον Δήμο να την καλέσει για να παρέμβει, καθώς είναι ιδιοκτήτης;
Και τι συμβαίνει όταν ο Δήμος πετάει το μπαλάκι στην ΕΛ.ΑΣ. με ένα τηλεφώνημα με το οποίο δεν ζητά περέμβαση για την φημολογούμενη ...τρύπα, αλλά ρίχνει το μπαλάκι έξω από το γήπεδο; Κανείς δεν τολμά να πάρει μια θέση, όποια και αν είναι αυτή, ιδίως όταν το κλίμα μυρίζει μπαρούτι για την υπόθεση Νίκου Ρωμανού και η κοινή γνωμη είναι ευερέθιστη.
Σε αυτή την περίπτωση της ευθυνοφοβίας, οι αιρετοί είθισται να σιωπούν και να θεωρούν αρμόδια την ΕΛ.ΑΣ. η οποία ξαφνικά παθαίνει μια κρίση προσήλωσης στο νόμο.
Και ποιός κερδίζει; Ο αντιεξουσιαστής που το λέει η καρδιά του και η αξίνα του. Ίσως ο μόνος που έχει τελικά τη... μαγκιά, γιατί δεν τον ενδιαφέρει το κόστος. Και όσο πιο πολύ ξεφτιλίζει αιρετούς και αστυνομικούς, τόσο πιο πολύ ευφραίνεται.
Αυτά ζήσαμε χθες, αν θέλουμε να κάνουμε σούμα.
Ο Πελετίδης φοβήθηκε να δώσει στην ΕΛ.ΑΣ. το Ο.Κ. να πάει να δει αν σκάβουν κάτω από την αφίσσα. Η ΕΛ.ΑΣ. σκέφτηκε «γιατί να μπλέξω εγώ όταν δεν έχω κληθεί από τον δήμο; Πάω με το γράμμα του νόμου αυτή τη φορά, βολεύει».
Και οι αντιεξουσιαστές, οι μόνοι συνεπείς, που δεν φοβούνται τίποτα και δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν, πήραν τις αξίνες τους και έκαναν την δουλειά τους.
Τόσο απλά, τόσο καλά για αυτούς που έκαναν επίδειξη δύναμης, και τόσο εξευτελιστικά για τους αρμοδίους.
Οι μόνοι που πέτυχαν το στόχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου