Η 90χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου, παιδί
προσφύγων από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας, η μία από τις τρεις γιαγιάδες
που αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού μας!
Ύψωσε το κύρος της χώρας μας στο διεθνές στερέωμα, όταν οι Ακροδεξιοί στην Ευρώπη και συντηρητικοί και φιλοναζοί στην χώρα μας, έβγαζαν κραυγές μίσους για την υποδοχή των προσφύγων, που κατέφθαναν στις νησιωτικές ακτές της Ανατολικής Ελλάδας, θαλασσοδερμένοι από το κύμα που έστειλε στον βυθό αναρίθμητους, κυνηγημένους από τα σπίτια τους, που ζητούσαν σωτηρία στην φιλόξενη χώρας μας, κουβαλώντας εφιαλτικές μνήμες από την φωτιά του πολέμου, που άφησαν πίσω τους!
Αυτή είναι η γιαγιά η Μαρίτσα Μαυραπίδου, παιδί προσφύγων από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας, που πέθανε σε ηλικία 90 ετών, στην Λέσβο. Η κηδεία της θα γίνει αύριο Πέμπτη 17 Ιανουαρίου, στις 15:00, στο κοιμητήριο της Συκαμνιάς. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλλεί στην Παναγιά τη Γοργόνα, στο λιμανάκι της Σκάλας.
Ήταν η μία από τις τρεις γιαγιάδες που αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού της Λέσβου στους εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους -στη μεγάλη πλειοψηφία τους- πρόσφυγες, που πέρασαν τη διετία 2015-2016 από τις απέναντι ακτές στο χωριό της, τη Σκάλα Συκαμνιάς, για να βρουν σωτηρία στην Ελλάδα.
Την πνιγμένη χώρα στο χρέος, που μόλις τον Ιανουάριο του 2015, μία κυβέρνηση της Αριστεράς, πάσχιζε να την σώσει από την χρεοκοπία και να σωθεί η ίδια από την λαίλαπα του φιλελελευθερισμού και των ξενοφοβικών συντηρητικών, που την απειλούσαν με κρωγμούς πολιτικών γερακιών, τοπικών και ευρωπαϊκών!
Η γιαγιά Μαρίτσα μαζί με τις φίλες της, την Αιμιλία Καμβύση και την Ευστρατία Μαυραπίδου, οι οποίες πέρασαν όλη τη ζωή τους στο ψαροχώρι, τη Σκάλα, έγιναν σύμβολα της εθελοντικής προσφοράς της Λέσβου, όταν ο φωτογραφικός φακός τις «συνέλαβε» να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος, παιδί μίας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία, που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή. Συνέχιζαν, δε, να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας -παρά τα χρόνια τους- ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής-ανθρωπιστικής κρίσης.
Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες, συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούσαν στους ανθρώπους που καθημερινά έφταναν από τις απέναντι τουρκικές ακτές.
Αυτή η δράση τους και η δημοσιότητα που πήρε, μέσω της εμβληματικής φωτογραφίας τους, αποτέλεσε και την αφορμή να τις προτείνουν ως υποψήφιες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης κορυφαίοι παράγοντες της επιστημονικής ζωής της Ελλάδας και της κοινωνίας.
Όταν τον Νοέμβριο του 2015 επισκέφθηκε τη Συκαμνιά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, είχε συναντηθεί με μία από τις τρεις γιαγιάδες, τη γιαγιά Μηλίτσα, την οποία είχε συγχαρεί για ό,τι έκανε μαζί με τις δύο φίλες της. Τότε εκείνη, εκ μέρους και των άλλων δύο γιαγιάδων, του είχε απαντήσει: «Γιατί λες μπράβο γιέ μου; Τι έκανα;». Το ίδιο είχαν πει και στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, όταν τις είχε επισκεφθεί στη Σκάλα Συκαμνιάς την ημέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα τους για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, τον Ιανουάριο του 2016.
Όταν ρωτήθηκαν γιατί βοηθάνε τους πρόσφυγες η γιαγιά Μαρίτσα απάντησε: «Καλά παιδιά είναι. Μερικές φορές κουρασμένα από το ταξίδι με βοηθάνε να κουβαλήσουμε τα ξύλα για τη σόμπα μου».
Με πληροφορίες και από το AΠΕ - ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου