 |
| Από αριστερά η συγγραφέας Αναστ. Ελευθερίου, στο μέσον ο Τάσος Στασής πρόεδρος της ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ και δεξιά ο Περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδας, Απόστ. Κατσιφάρας, στην εκδήλωση Μνήμης με την παρουσία του βιβλίου «Οι χρυσοπράσινοι φίλοι μου, Καμή», των εκδόσεων ΗΔΥΦΩΝΟ. |
Εκδήλωση μνήμης υπέρ του
αδικαίωτου Κυπριακού αγώνα που έδωσαν οι αγωνιστές του νησιού μαζί με τους 150 Αχαιούς
στρατιώτες τις αποφράδες ημέρες του καλοκαιριού 1974
«Τέσσερις
δεκαετίες από τότε και ο Φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός, οι ένοχοι
χαίρουν ασυλίας, οι αγωνιστές της ηρωικής αντίστασης στην βαρβαρότητα του
"Αττίλα"» υπενθύμισε ο δημοσιογράφος Θαν. Μπαμπανέβας, προλογίζοντας
το βιβλίο της Αναστασίας Ελευθερίου «Οι χρυσοπράσινοι φίλοι μου, Καμή».
Οι πολεμιστές
της ΕΛΔΗΚ Κύπρου 1974, θεωρούνται άγνωστοι σε έναν πόλεμο που δεν έγινε ποτέ,
καθώς η συμμετοχή της ΕΟΚΑ Β΄ στην πραξικοπηματική ανατροπή του Κυπρίου ηγέτη
Μακάριου και η απόσυρση της Εθνοφρουράς
από το νησί, που το άφησε ανοχύρωτο, ήταν παρενέργειες της χουντικής ηγεσίας.
Μίας κλίκας στρατιωτικών της ακροδεξιάς, που στο σύνολό του, ο δημοκρατικός κόσμος
της Ελλάδας ουδέποτε αναγνώρισε. Αλλά που όμως έσπειραν την καταστροφή και τον
διχασμό στο νησί.
Μιλώντας η συγγραφέας Αναστ. Ελευθερίου αποκάλυψε:
«Όλα ξεκίνησαν από τις Κορφές Καλαβρύτων στο ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα
καταδρομέα Σωτήρη Τζουρά. Εκεί πρωτομιλήσαμε με τον πρόεδρο του συνδέσμου
ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ, κ. Στασή και μου υποσχέθηκε μια παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα.
Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα, γιατί πιστεύω το έκανε ακούγοντας την καρδιά του και
όχι από απλή υποχρέωση στην επιθυμία μου να συνεργαστώ με τους φίλους Κυπρίους
της πόλης».
Τα παραπάνω λόγια, είναι της συγγραφέως Αναστασίας Ελευθερίου,
διευθύντριας του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ακράτας, που μίλησε για το έναυσμα, που
την ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου της «Οι χρυσοπράσινοι φίλοι μου, Καμή» αυτού
του ντοκουμέντου Μνήμης, των εκδόσεων «Ηδύφωνο», που ομοιάζει ως φιλμ νουάρ, μέσα από τις γραφές παιδιών του
Δημοτικού.
Συζητήθηκε στο δημοτικό Μουσείο Λαϊκής Τέχνης (παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο)
την Παρασκευή 18-5-2018, με την παρουσία του ιδρυτή του Μουσείου Σοφ. Κολαΐτη,
το Περιφερειάρχη Απ. Κατσιφάρα, του εκπαιδευτικού Ανδρ. Φίλια δημ. συμβούλου
Πατρέων της παράταξης «Τώρα για την Πάτρα» κ.α.
Και με τον συμπυκνωμένο λόγο της συνέχισε:
«Βλέπετε, κατά κάποιο τρόπο, μας
συνδέει το ποίημα Ύμνος κ Θρήνος για την Κύπρο του Γ. Ρίτσου:
«Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί
τυραγνισμένο, κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω».
Και για να περάσω στο νόημα της
αποψινής βραδιάς, ίσως τελικά να μας συνδέει και το ποίημα που αφιέρωσα στην
114 σελίδα για τον Γρηγόρη Αυξεντίου.
Κι η Αφροδίτη, Θεά της
ομορφιάς,/ σαν άλλοτε
να αναδυθεί και πάλι,
/απ’ τον αφρό της θάλασσας,
να πνίξει με τη λάμψη
της/ κάθε καπνό, φωτιά κι αντάρα
και κάθε κακή μοίρα/ που
γράφτηκε για εμάς.
Θεά της προσμονής
γίνηκε/ και αινιγματικά χαμογελά
που ακόμα δεν τα
καταφέραμε /να φυτέψουμε κυκλάμινα
σε όλα τα παρτέρια της
ψυχής μας.
Τα
"λόγια" του, όπως αντιλαμβάνεστε, με βασάνιζαν καιρό... έως
ότου ο χρόνος τα οδήγησε να φωλιάσουν μέσα σε ένα βιβλίο που απευθύνεται κυρίως
σε παιδιά. Ίσως, γιατί στα παιδικά
βιβλία βρίσκεται η καταγωγή κάθε μελλοντικού ώριμου αναγνώστη, όπως έχει γράψει
ο Κύπριος συγγραφέας Κώστας Μαύρος».
Οι αιτίες για τη συγγραφή του πολλές:
δυο σχολεία… δυο πόλεις… δυο δασάκια… Ό,τι
ζήσαμε στο διεθνές πρόγραμμα Χρυσοπράσινο φύλλο 2005-2007 ήθελα να μείνει για
πάντα στις καρδιές όλων των εμπλεκομένων.
Πρόκειται για
την εκδήλωση μνήμης υπέρ του αδικαίωτου Κυπριακού αγώνα που έδωσαν οι αγωνιστές
του νησιού μαζί με τους 150 Αχαιούς στρατιώτες τις αποφράδες ημέρες του
καλοκαιριού 1974, που αναβίωσαν με την παρουσίαση του βιβλίου «Οι χρυσοπράσινοι
φίλοι μου, Καμή» της εκπαιδευτικού Αναστασίας Ευσταθίου.
Εκδήλωση που
συνδιοργάνωσαν η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων
Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων και ο Σύνδεσμος Αχαΐας-Κύπρου «Αχαιών Ακτή», με τη
στήριξη του Μορφωτικού Γραφείου της Κυπριακής Πρεσβείας-Σπίτι της Κύπρου.
Ο
δημοσιογράφος Θαν. Μπαμπανέβας, πρόεδρος του ΤΕΑΣ της ΕΣΗΕΠΗΝ, της
συνδικαλιστικής Ένωσης με σημαντική στήριξη στα κυπριακά δρώμενα Ιστορικής
Μνήμης, υπήρξε ο συντονιστής της εκδήλωσης, την π. Παρακευή 18-5-2018.
Κληρωτός και
ο ίδιος ο Θαν. Μπαμπανέβας, επεσήμανε το γεγονός πως τέσσερις δεκαετίες από
τότε και ο Φάκελος της Κύπρου παραμένει κλειστός, οι ένοχοι χαίρουν ασυλίας, οι
αγωνιστές της ηρωικής αντίστασης στην βαρβαρότητα του «Αττίλα» θεωρούνται
άγνωστοι σε έναν πόλεμο που δεν έγινε ποτέ, καθώς η συμμετοχή της ΕΟΚΑ Β΄ στην
πραξικοπηματική ανατροπή του Κυπρίου ηγέτη Μακάριου και η απόσυρση της Εθνοφρουράς από το νησί, που το
άφησε ανοχύρωτο, ήταν παρενέργειες της χουντικής ηγεσίας. Μίας κλίκας
στρατιωτικών της ακροδεξιάς, που στο σύνολό του, ο δημοκρατικός κόσμος της
Ελλάδας ουδέποτε αναγνώρισε. Αλλά που όμως έσπειραν την καταστροφή και τον
διχασμό στο νησί.
Γι αυτό και
δικαίως ο Πρόεδρος της ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ, με την ωριμότητα των χρόνων, που τον
διακρίνει, καθώς ήταν νέος όταν πέρασε η φωτιά των εισβολέων από το νησί, σήμερα
εκφράζει το παράπονό του: Δεν έχει γίνει συνείδηση ότι η καταστροφή της Κύπρου έφερε την ανατροπή
της ελληνικής χούντας!
Τα χρόνια
περνούν, οι μνήμες ξεθωριάζουν, αλλά ο πόνος του ξεριζωμένου συντηρεί το
άσβεστο καντήλι της Μνήμης.
Αλλά, σε τέτοιες
εκδηλώσεις σου δίνεται η ευκαιρία να πλουτίσεις, όσα πιθανόν γνωρίζεις,
ιδιαίτερα όταν ο αφηγητής υπήρξε αυτήκοος μάρτυς, των όσων παρουσιάζει.
Έτσι, από τον
παιδίατρο Θ. Χατζηιωάννου μάθαμε για την Κοινότητα Άχνα για τον σημαντικό ρόλο
που διαδραμάτισε τις πρώτες ημέρες της τουρκικής εισβολής.
Υπήρξε το
καταφύγιο των κατατρεγμένων από τους εισβολείς. Κι όταν το καλοκαίρι του 1974 πλησίαζε
ο βάρβαρος Αττίλας, τότε άνοιξαν τα σύνορα της αγγλοκρατούμενης Δεκέλειας, όπου
είχαν τα χωράφια τους οι χωρικοί της Άχνας και βρήκαν ασφάλεια.
Και προσέξτε
το παράξενο. Εκεί είναι οι περιουσίες
των κατοίκων, που κατά την συμφωνία της Ζυρίχης, το Φεβρουάριο 1959, που όριζε
την ανεξαρτησία της Κύπρου, από τον αγγλικό ζυγό, εγγυητές της ανεξαρτησίας του
νησιού θέπισε την Ελλάδα, την Τουρκία και την Αγγλία. Έτσι τα σύνορα της
στρατιωτικής βάσης της αγγλοκρατούμενης Δεκέλειας πέρασαν ανάμεσα στο χωριό και οι περιουσίες των κατοίκων της Άχνας βρέθηκαν υπό αγγλική διοίκηση.
Δεκαπέντε
χρόνια μετά, αυτή η Συμφωνία που δικαίως επικρίθηκε από την Αριστερά της
εποχής, της ΕΔΑ, με μεγάλες διαμαρτυρίες και στην Πάτρα, διότι ήταν μία
συμφωνία μεσοβέζικη, που έβαζε τον... διάβολο στο παιχνίδι της Κατοχής, μέσα
από το παράθυρο της εγγυήτριας δύναμης(!) φάνηκε σωτήρας από Θεού μηχανής!
Προσέξτε
όμως. Οι κάτοικοι βρέθηκαν σε αγγλοκρατούμενη περιοχή και πάλι, αλλά, μεταξύ
δύο κακών το μη χείρον, βέλτιστο...
Αγγλικοί
νόμοι όριζαν τα πάντα, αγγλικό σύστημα διοίκησης απένεμε την Δικαιοσύνη κι ακόμη
και για την διακίνησή τους απαιτούνταν η αγγλική άδεια. Αγγλικό νόμισμα. Τα
πάντα ήσαν αγγλικής κοπής!
Σε ένα σημείο
μόνον διαφοροποιήθηκαν, μετά από χρόνια. Ήδη με την είσοδο του ευρώ επήλθε και η
αποκλειστικότητα της αγγλοκρατούμενης Άχνας. Σε ολόκληρη την αγγλοσαξονική επικράτεια,
αντί της λίρας, στην Άχνα ισχύει το ευρώ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου