Ο Μητσοτάκης δεν γνώριζε για τη δολοφονία Λαμπράκη!

29 Μαΐου, επόμενη ημέρα από την κηδεία του δολοφονημένου βουλευτή της Ειρήνης Γρ. Λαμπράκη, η εφημερίδα ΑΥΓΗ αγγέλλει το θλιβερό γεγονός.

Τα ανατυπωμένα πρωτοσέλιδα της ΑΥΓΗΣ των ημερών εκείνων του 1963, από τις 23 μέχρι τις 29 Μαΐου φρέσκαραν τις μνήμες μας!

Και να πει κανείς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε εγχειρίδιο επικουρικό της ιδιαίτερης ιστορικής γνώσης του, όπως ο ίδιος ανέφερε στην εκπομπή του ΣΚΑΪ κυριακάτικα;

Ήδη από την προηγούμενη ημέρα είχε κυκλοφορήσει η εφημερίδα ΑΥΓΗ που φρέσκαρε την μνήμη όλων μας σχετικά με τις ιδιαίτερες πτυχές του πολιτικού εγκλήματος κατά της ζωής του βουλευτή της ΕΔΑ και ειρηνιστή Γρηγ. Λαμπράκη. 

Τα φύλλα της εφημερίδας ΑΥΓΗ της 23, 24, 28, 29-5-1963.

Μάλιστα, χθες Κυριακή η ΕΤ1 αναπαρήγαγε ντοκουμενταρισμένο  επετειακό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου,  ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, όπου είχε δημοσιοποιηθεί το 2013, στα 50 χρόνια από το γεγονός που άλλαξε το ρου της Πολιτικής Ιστορίας στη χώρα. Σε αυτό ρεπορτάζ κατά κόρον τονίστηκε ότι το τρίκυκλο Κοντζαμάνη, υπήρξε προπομπός της Δικτατορίας. 

Τώρα πια είναι γνωστό ότι η ακροδεξιά ενεργοποίησε και παρότρυνε τις παρακρατικές οργανώσεις, ήδη από την επομένη ημέρα της εκλογής της ΕΔΑ το 1958, που αναπάντεχα πήρε το 24,4% των ψήφων γινόμενη αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό τρόμαξε τον Καραμανλή, ο οποίος έδειξε ανοχή της δραστηριοποίησή τους, ακόμη και μέσα στον μηχανισμό της Αστυνομίας και του Στρατού.

Μετά το πραξικόπημα οπερέτα του 1952, το οποίο συγκάλυψε ο Πρωθυπουργός τότε στρατηγός Παπαγάγος, άκαπνος ανώτατος αξιωματικός, που με εντολή των Αμερικανών επικυριάρχων στην Ελλάδα, στα χρόνια του Εμφυλίου, το 1949 τον όρισαν επικεφαλής των επιχειρήσεων κατά του εξασθενισμένου πολιτικά και στρατιωτικά ΔΣΕ, χαρίζοντάς του τίτλο στρατηγού, αν και μέχρι  τότε τέτοιος τίτλος δεν είχε απονεμηθεί σε αξιωματικό, καθώς ο αριθμητικός όγκος του Ελληνικού Στρατού δεν τον περιελάμβανε.

Και ποια ήταν η ανδρεία του περιώνυμου αξιωματικού; Ο Παπάγος λοιπόν, όπως και το σύνολο της ανώτατης ηγεσίας, όταν συνθηκολόγησε ο Στρατός με την υπογραφή του  αντιστρατήγου  διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού (Δυτική Μακεδονία)  Γεώργιου Τσολάκογλου, έκατσε στην Αθήνα τροφοδοτούμενος και ασχολούμενος με κάποια παράνομη οργάνωση υπό τον τίτλο Στρατιωτική Ιεραρχία, άγνωστη στο ευρύ κοινό, μέχρι που συνελήφθη από τους Γερμανούς και εστάλη  στην Γερμανία τον Ιούλιο του 1943 σε στρατόπεδα, Νταχάου κλπ, μαζί με τους τέρσσερις συναδέλφους του στο βαθμό, αντιστρατήγους Κ. Μπακόπουλο, Ιω. Πιτσίκα, Π. Δέδε, Γ. Κοσμά. Από τα στρατόπεδα αυτά απελευθερώθηκαν το 1945 από τους συμμάχους και έτσι έληξε η προσφορά τους στην Πατρίδα, με την ανύπαρκτη ανδρεία πολεμική τους στάση σε ολόκληρη την Κατοχή!

Από δε την στρατιωτική εκπαίδευση, ο Παπάγο την έκανε στο εξωτερικό, επειδή είχε υπερβεί την ηλικία εισόδου στη Σχολή Ευελπίδων. Φοίτησε για μία διετία 1902- 1904 σε στρατιωτική σχολή!

Και όσον αφορά τον αντιστράτηγο Τσολάκογλου, να σημειώσουμε ότι πριν εκδηλωθεί η ιταλική επίθεση του Μαρτίου 1941, στην ειδική σύσκεψη αντιστρατήγων που είχε γίνει στην Αθήνα ο ίδιος ο Τσολάκογλου είχε ταχθεί υπέρ της συνέχισης του αγώνα ακόμα και με το ενδεχόμενο γερμανικής επίθεσης που ήδη διαφαίνονταν στον ορίζοντα!

Αυτά για την Ιστορία κια για να γνωρίζουμε  ποια ήταν η προσφορά των εθνικοφρόνων πατριδοκάπηλων της Δεξιάς.

Μετά το πραξικόπημα οπερέτα, είπαμε πιο πάνω, η Αριστερά εμέλλετο να παίξει δυναμικό  ρόλο στην διαλυμένη κοινωνία με την ανασυγκρότησή της. Χάρις στην ανοικτή πολιτική συνεργασιών, και αγνοώντας τις σειρήνες σεχταρισμού του αποστεωμένου και απομονωμένου στις Ανατολικές χώρες ΚΚΕ, που βιαζόταν να τεθεί σε νομιμότητα, κατόρθωσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του διωκόμενου κόσμου της Αριστεράς, που μέχρι το 1957 οδηγούνταν στα στρατοδικεία και στις εκτελέσεις, παρά το γεγονός ότι από τον Αύγουστο του 1949 είχε λήξει ο Εμφύλιος.

Το 1958 καθύσταται Αξιωματική αντιπολίτευση η ΕΔΑ, το Παλάτι, η Δεξιά και το παρακράτος τρομοκρατήθηκαν ότι θα πρέπει να απολογηθούν για τα ανομήματά τους. Κια με την ανοχή του Κ. Καραμανλή, βάζουν σε ενέργεια τις παρακρατικές και τις παραστρατιωτικές οργανώσεις..

Ακολουθούν οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 με το γνωστό εκλογικό πραξικόπημα της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι διώξεις δημοκρατικών πολιτών στα χωριά από τα ΤΕΑ και την Χωροφυλακή. Αποκορύφωμα είναι η δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη, γιού μακρονησιώτη, που λόγω φρονημάτων τον μετάθεσαν στο Τάγμα Κολυνδρού, όπου φιλοξενούνταν φαντάροι αριστερών φρονημάτων. Ο Βελδεμίρης δολοφονήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1961 λίγο πριν τις εκλογές της 29 Οκτωβρίου 1961. 

Δύο ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές ο πρόεδρος της ΕΔΑ Γιάννης Πασαλίδης καταγγέλλει:

Ο Στ. Βελδεμίρης με τον Μόρφη Στεφούδη, την ημέρα αυτή νοίκιασαν ταξί και από το πίσω παράθυρο του οχήματος μοίραζαν προκηρύξεις του ΠΑΜ. Βρέθηκαν σε μπλόκο Χωροφυλάκων στους Αμπελοκήπους Θεσ/νίκης κι εκεί ο χωροφύλακας Σπ. Φιλίππου πυροβόλησε με το όπλο του και κατάφερε δύο σφαίρες στο κεφάλι του 24χρονου νεολαίου της ΕΔΑ. 

Το δεύτερο θύμα της καραμανλικής τρομοκρατίας ήτο ο στρατιώτης Διονύσιος Κερπινιώτης, 24 ετών, οικοδόμος και στέλεχος της Νεολαίας της ΕΔΑ Πατρών. Ευρέθη νεκρός την Κυριακή των εκλογών με τραύμα από σφαίραν όπλου εις την κεφαλήν - αλλά και με άλλας κακώσεις - εις το εκλογικόν κέντρον εντός του τμήματος του χωρίου Δεμίρι Αρκαδίας, όπου είχε αποσταλεί ως μέλος της φρουράς. Ο θάνατος του εχαρακτηρίσθη ως αυτοκτονία».

Στην ουσία επρόκειτο για δολοφονία, καθώς πληροφορίες που διέρευσαν ανέφεραν ότι ο  επικεφαλής της φρουράς, λοχίας Δημ. Κοκόσης, γνωρίζοντας ότι ο πατρινός στρατιώτης ήταν μέλος της ΕΔΑ τον πίεσε να  συμμορφωθεί με τις εντολές που είχαν λάβει, ώστε να μη βρεθεί ψήφος αριστερός στην κάλπη. Και ο ίδιος να ψηφίσει ΕΡΕ.

Αυτά τουλάχιστον φέρεται ειπών ο δικαστικός αντιπρόσωπος του τμήματος.

Πάντα κατά τις πληροφορίες, ακολούθησε λογομαχία, η οποία οδήγησε σε φόνο του Κερπινιώτη με χρήση ξιφολόγχης. Επίσης ακούστηκε ότι το φέρετρο ήρθε στην Πάτρα σφραγισμένο.

Σύμβολα της νεολαίας στους πολιτικούς και κοινωνικούς της αγώνες, ο Νίκος Νικηφορίδης (στις 5/3/1951 εκτελέστηκε στο Γεντι Κουλέ με την ψεύτικη κατηγορία του πράκτορα, σε ηλικία 23 ετών, τρεις εβδομάδες μετά την εκτέλεσή του ήρθε σπίτι του η απονομή χάριτος από το Βασιλιά) ο Στέφανος Βελδεμίρης και ο Διονύσης Κερπινιώτης τοποθετήθηκαν στο πάνθεον των νέων ηρώων-μαρτύρων του αυταρχικού μετεμφυλιακού κράτους, της αστυνομικής τρομοκρατίας και του παρακράτους, μαζί με τον Γρηγόρη Λαμπράκη —που τον διεκδίκησε σχεδόν καθ' ολοκληρία η νεολαία—και τον Σωτήρη Πέτρουλα, που έγινε το σύμβολο της γενιάς των Λαμπράκηδων στην αντιπαράθεση τους με την αστυνομία, το 1965, στα «Ιουλιανά». Συμπληρωνόταν, έτσι, το μαρτυρολόγιο της νεολαίας της Αριστεράς. Ωστόσο, πίσω από τα σύμβολα και τις ημερομηνίες σταθμούς, οι αποστάσεις που διανύθηκαν μέσα σε αυτή την πρώτη δεκαετία ήταν σημαντικές για το ίδιο το κίνημα της νεολαίας και της Αριστεράς.
(www.iaen.gr: η νεολαία Λαμπράκη τη δεκαετία του 1960)

Στις 23 Μαΐου, επόμενη ημέρα τηςφολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη, αναγγέλλει το γεγονός η εφημερίδα της Αριστεράς «Η ΑΥΓΗ».

 
Ακολουθούν  Ρουπακιάς, Λαμπράκης, Πέτρουλας, αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους, για να ποτίσουν το δέντρο της Δημοκρατίας.  Μέχρι που φθάνουμε στο πραξικόπημα των χουνταίων δεξιών αξιωματικών.

Γι αυτό είναι λογικός χαρακτηρισμός ότι το φαινόμενο της δολοφονίας Λαμπράκη με τον λοστοφόρο Εμμανουηλίδη και με τη συνδρομή του τρίκυκλου του Σπ. Γκοταζαμάνη, ο οποίος είχε εκμυστηρετεί τον προσχεδιαζόμενο φόνο, ήταν προανάκρουσμα της δικτατορίας. 

Οι πραξικοπηματίες είχαν ανάγκη ενδεχόμενη αναταραχή που δημιουργούνταν από τον φόνο του βουλευτή της ΕΔΑ, ώστε να ενεργοποιήσουν τα άρματα για δήθεν επιβολή της τάξης. Ίσως να το επιτύγχαναν αυτό εάν η ΕΔΑ δεν αντιδρούσε σώφρονα στην προτροπή του ΚΚΕ να χρησιμοιποιηθούν οι 500 χιλ. διαδηλωτές που ακολουθούσαν τον σορό του Λαμπράκη και «να πάρουν την εξουσία που σερνόταν ξυπόλυτη στους δρόμους»!  

Το φύλλο της ΑΥΓΗΣ στις 24-5-1963, όπου ανακοινώνεται πως «ο Γκοτζαμάνης είχε σχεδιάσει από ενωρίτερα την δολοφονία», όπως εκμυστηρε΄τηκε στον επιπλοποιό Σωτηρχόπουλο.