Κίμωνας Αποστολόπουλος - Γιώργος Αντύπας
εμείς θα ανοίξουμε τον δρόμο»
Αννίβας
Όταν μιλάμε για τον Γιώργο Αντύπα, τον φτεροπόδαρο λαϊκό δρομέα της πόλης μας για τι πράγμα μιλάμε;
Του Κίμωνα Αποστολόπουλου (*)
Το Γιώργο Αντύπα τον γνώρισα την δεκαετία του '90, καταξιωμένος αυτός ήδη μαραθωνοδρόμος, πρόεδρος του ΣΔΥΠ. Την περίοδο αυτή εγώ έκανα την πρώτη μου επαφή στο τρέξιμο μικρομεσαίων αποστάσεων, στην παλιά διαδρομή γύρο του Παμπελοπονησσιακού σταδίου.
Το αθλητικό παράδειγμα του Γιώργου, οι συνέχεις και νέες αθλητικές δράσεις του, που ομολογουμένως ήταν πρωτοποριακές για την πόλη μας, άξιζαν θαυμασμού. Αυτά του τα χαρίσματά με τράβηξαν σαν μαγνήτης και από τότε δεν γίναμε μόνο συναθλητές, αλλά κυρίως αχώριστοι φίλοι μέχρι την τελευταία στιγμή της αθλητικής του ζωή.
Η ζωή μου άλλαξε, αγώνες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και προπονήσεις μεγάλων αποστάσεων ήταν σχεδόν στην ημερήσια διάταξη . Οι χώροι γύρω από το Παμπελοποννησιακό Στάδιο, το Έλος της Αγυιάς, το τρέξιμο μέσα στο λιμάνι , ήσαν οι αθλητικοί χώροι που μας φιλοξενούσαν στην σχεδόν καθημερινή μας προπόνηση.
Ο Γιώργος Αντύπας οραματίστηκε πρώτος το πέρασμα της γέφυρας Ρίου – Αντίρριου και διοργάνωσε δύο αγώνες.
Τον πρώτο αγώνα 10 χιλ από το Αντίρριο – πέρασμα της γέφυρας -με τερματισμό στο γήπεδο Δ. Τοφαλος και
Τον αγώνα 23χιλ με εκκίνηση το Αντίρριο — πέρασμα -γέφυρας και τερματισμός το κολυμβητήριο Αντ. Πεπανός.
Επίσης ο Γιώργος Αντύπας είναι πάλι αυτός που οραματίσθηκε τους αγώνες βουνού και έκανε σε συνεργασία με το τότε ΟΝΑΠ τον Ημιμαραθώνιο Βουνού, που ξεκίνησε από την μόνη Γεροκομείου με τερματισμό το Καταφύγιο του Παναχαϊκού όρους.
Ο Αντύπας στο τέλος της ζωής του και παρά το μεγάλο του έργο έμεινε σχεδόν μόνος στον δικό του αθλητικό μικρόκοσμο μαζί με λίγους φίλους και ξεχασμένος από τους πολλούς.
Άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα σε όλους τους μεγάλους οραματιστές της χώρας στον δικό τους μακρόκοσμο
Το μελαγχολικό περπάτημα στην Ελεύθερου Βενιζέλου και στους γύρω χώρους του ΠΕΑΚ , η διαδρομή από τον Άγιο Ανδρέα μέσα από τον λιμάνι στο Έλος Αγυιάς και επιστροφή ήταν οι συχνές μας αθλητικές δραστηριότητες συνοδευόμενες με ένα γιατί?
Η Τραγική Ειρωνεία
Ο Γιώργος έχει τρέξει χιλιάδες φορές με πολλούς δρομείς , όμως η μοίρα , έστησε το δικό της σκηνικό… σε μένα έτυχε να είμαι μαζί του στο τελευταίο του τρέξιμο.Πριν ακριβώς τρία χρόνια, ένα απόγευμα Τετάρτης, στο ύψος της πύλης 7 του λιμανιού , στην επιστροφή από το έλος Αγυιάς τον πρόδωσε η καρδιά του, όταν ένοιωσε αδιαθεσία γύρισε και μου είπε ανυποψίαστα «Κίμων προχωρά και θα έλθω σιγά -σιγά.»
Λίγες μέρες μετά , όταν τον επισκέφθηκα στο νοσοκομείο του Ρίου, παρά την κατάσταση του μου ξαναείπε πάλι «Κίμων από εδώ και πέρα θα περπατάμε ,είναι καλύτερο το περπάτημα από το τρέξιμο». Ήταν τα τελευταία του λόγια και με αυτά έκλεισε την προσφορά του στον Λαϊκό Μαζικό Αθλητισμό.
Αλλά ας δούμε πως τον έβλεπαν και άλλοι συναθλητές του
Για τον Σύλλογο Δρομέων υγείας Πειραιά, ο Γιώργος Αντύπας ήταν η εμβληματική φυσιογνωμία του λαϊκού Αθλητισμού ότι δηλαδή ήταν ο Χρήστος Βαρτζακης για την Αθήνα και τον Πειραιά. Πατριάρχης του Αθλητισμού από την δεκαετία του 70.
Αλλά και ο μαραθωνοδρόμος Γιώργος Μόσχος θυμάται ότι το έτος 1988 συμμετείχε με ομάδα Πατρινών Δρομέων επικεφαλής της οποίας ήταν ο αείμνηστος Γιώργος Αντύπας στον αγώνα τιμής και μνήμης για τους πεσόντες ήρωες στην Κύπρο κατά την διάρκεια της εισβολής του Αττίλα . Ήταν μία υπερμαραθωνια διαδρομή απόστασης 700 χιλιομέτρων που ξεκίνησε από την Άγια Λαύρα , οι Πατρινοί δρομείς παρέλαβαν φως από το καντήλι του μοναστηριού , κίνηση που συμβόλιζε την επανάσταση του 1821, και την μετέφεραν συνοδεία Κυπρίων Δρομέων του συλλόγου Περικλής, κάνοντας τον γύρο της Πελοποννήσου. Τρέχοντας, και σταματώντας οι δρομείς στους τόπους των Ελλήνων πεσόντων μέχρι να φθάσουν την Κύπρο. Στα οδοφράγματα του ξενοδοχείου Λυδία Μαριοτ την ιερή φλόγα παρέλαβαν κλαίγοντας οι μαυροφορεμένες μάνες και οι συγγενείς των Κυπρίων αγνοουμένων . Οι πατρινοί δρομείς έτυχαν ιδιαίτερης υποδοχής και τον Γιώργο Αντύπα υποδέχθηκε ο αρχιεπίσκοπος και τον βράβευσε ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού Κύπρου.
Επίσης ο μαραθωνοδρόμος Δημήτρης Μπάρκας αφηγείται ότι το 1992 , συμμετείχε στην πατρινή ομάδα Δρομέων με επικεφαλής τον Γιώργο Αντύπα που έλαβε μέρος στο ευροτζοκινγκ. Ήταν μια υπερμαραθωνια διαδρομή σκυταλοδρομίας 2.500 χιλιομέτρων , που κάλυψε την απόσταση Πάτρα -Δελφοί -Πάτρα- Αγκόνα -Φερράρα -Σαιντ Ετιεν Γαλλίας, διάρκειας μιας εβδομάδας στην οποία συμμετείχαν εκτός της Ελληνικής αποστολής που εκπροσωπείτο από τους πατρινούς δρομείς και η Ιταλική αποστολή με μία ομάδα ,η Γερμανική αποστολή με μία ομάδα επίσης καθώς και Γαλλική αποστολή με δυο όμως ομάδες.
Όπως θυμάται επίσης ο Νίκος Γεωργίου επίτιμος πρόεδρος του ΣΔΥΠ, το 1994 έγινε ο πρώτος Μαραθώνιος Πάτρας με διεθνή συμμετοχή που ξεκίνησε από τον Άραξο και τέλειωσε στην Πλατεία Γεωργίου . Για όσους δεν θυμούνται λοιπόν και η Πάτρα είχε τον δικό της Μαραθώνιο που σήμερα έχει εγκαταλειφθεί ,και ήταν και αυτό έργο του Γιώργου Αντύπα .
Ο Αντύπας ήταν ένας ακούραστος εργάτης με μεγάλες προσδοκίες για την ανάπτυξη του λαϊκού μαζικού αθλητισμού. Το έργο του ήταν μεγάλο σε κάθε γωνιά της Αχαΐας καθώς και πέρα των Ελληνικών Συνόρων. Το κενό που αφήνει ο η απουσία του δυσαναπλήρωτο.
_____________________
(*) Ο Κίμωνας Αποστολόπουλος είναι Συντονιστής της Λέσχης Φαέθων και Γραμματέας στο ΠΕΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου