Δύσκολες ώρες περνάει η 16χρονη κόρη του Νίκου
Νικολόπουλου και της Τασίας Μανωλοπούλου, η οποία νοσηλεύται με σοβαρή
ασθένεια.
Η Νίκη είναι η αγαπημένη κόρη του Νίκου Νικολόπουλου και της
Τασίας Μανωλοπούλου, η οποία πάσχει και από αυτισμό, αλλά η τωρινή της
περιπέτεια δεν συνδέεται με την ασθένεια.
Ο βουλευτής ανέβασε σήμερα το απόγευμα φωτογραφία της αναφέροντας "Νίκη μου άγγελέ μου".
Σε παλιότερη συνέντευξή τους στο περιοδικό BEST ο Νίκος Νικολόπουλος και η σύζυγός του Τασία Μανωλοπούλου είχαν μιλήσει για ανοικτά και με θάρρος για το πρόβλημα αυτισμού που αντιμετώπιζε η κόρη τους Νίκη.
Διαβάστε ένα απόσπασμα:
Πώς είναι η καθημερινότητα μιας οικογένειας με ένα τέτοιο θέμα;
Πολύ δύσκολη, το καταλαβαίνετε. Και όσο αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Παρόλα αυτά από την αρχή είχαμε αποφασίσει κάποια πράγματα και μετά από 12 χρόνια (η συνέντευξη δόθηκε το 2012) τα τηρούμε.
Πρώτα από όλα, αποφασίσαμε να αποδεχτούμε αυτό που μας συνέβη και να ζήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα με αυτό. Το «δυστύχημα» συνέβη μέσα στο σπίτι μας αλλά τη δυστυχία δεν την αφήνουμε να εισβάλει. Δεύτερον τίποτα δεν γίνεται εις βάρος των υπολοίπων παιδιών μας. Όλα το μερίδιο τους, κανείς λιγότερο – κανείς περισσότερο. Τρίτον, στο μέτρο του εφικτού διευκολύνουμε τη ζωή και των έξι μέσα στο σπίτι. Τέταρτον, προσφέρουμε σε αυτό το παιδί ότι υπάρχει και ψάχνουμε συνεχώς για ιατρικά νεότερα που μπορεί να δώσουν ελπίδα αλλά κυρίως αποτελέσματα. Ο Θεός είναι μεγάλος. Πέμπτον, περιμένουμε τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα. Και τέλος και το σημαντικότερο, προσπαθούμε να είμαστε και σε αυτό όλοι μαζί.
Σε παλιότερη συνέντευξή τους στο περιοδικό BEST ο Νίκος Νικολόπουλος και η σύζυγός του Τασία Μανωλοπούλου είχαν μιλήσει για ανοικτά και με θάρρος για το πρόβλημα αυτισμού που αντιμετώπιζε η κόρη τους Νίκη.
Διαβάστε ένα απόσπασμα:
Πώς είναι η καθημερινότητα μιας οικογένειας με ένα τέτοιο θέμα;
Πολύ δύσκολη, το καταλαβαίνετε. Και όσο αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Παρόλα αυτά από την αρχή είχαμε αποφασίσει κάποια πράγματα και μετά από 12 χρόνια (η συνέντευξη δόθηκε το 2012) τα τηρούμε.
Πρώτα από όλα, αποφασίσαμε να αποδεχτούμε αυτό που μας συνέβη και να ζήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα με αυτό. Το «δυστύχημα» συνέβη μέσα στο σπίτι μας αλλά τη δυστυχία δεν την αφήνουμε να εισβάλει. Δεύτερον τίποτα δεν γίνεται εις βάρος των υπολοίπων παιδιών μας. Όλα το μερίδιο τους, κανείς λιγότερο – κανείς περισσότερο. Τρίτον, στο μέτρο του εφικτού διευκολύνουμε τη ζωή και των έξι μέσα στο σπίτι. Τέταρτον, προσφέρουμε σε αυτό το παιδί ότι υπάρχει και ψάχνουμε συνεχώς για ιατρικά νεότερα που μπορεί να δώσουν ελπίδα αλλά κυρίως αποτελέσματα. Ο Θεός είναι μεγάλος. Πέμπτον, περιμένουμε τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα. Και τέλος και το σημαντικότερο, προσπαθούμε να είμαστε και σε αυτό όλοι μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου