Αποχαιρετισμός στον «ξεροκέφαλο» ασπρομάλλη

Βλάσση Βελλόπουλο

(ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ)

Του  Νίκου Τζανάκου

Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος του Βλάσση Βελλόπουλου  είναι τεράστιο. Και είναι πράγματι, καθώς ήταν ακούραστος. Διακρίθηκε για το ήθος του την ανιδιοτέλεια,  την προσφορά του στην πόλη του, στο περιβάλλον, στον άνθρωπο. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ήταν ο πρώτος που τα συνέδεσε με το φυσικό περιβάλλον. Υπήρξε πάντα πρωτοπόρος. Πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά. Ακόμα και σήμερα οι δράσεις του, οι θέσεις του, μοιάζουν να έρχονται από το μέλλον. Διεύρυνε   ορίζοντες. 

 Έδινε μαθήματα σε όλους μας με τη στάση ζωής σου. Δίδαξε με τη νηφαλιότητα του πνεύματός του και την πνευματική του εγρήγορση. Δίδαξε με τη στάση του να μη κρίνει μόνο, αλλά να προτείνει.  Δίδαξε με την αγάπη σου για τη Δημοκρατία και την αγωνία του να την διακηρύττει έμπρακτα. Η συνολική στάση ζωής που είχε αποτελεί πια τον ορισμό του ενεργού πολίτη.

Πίστευε πως «…κανένα κακό δεν επιβιώνει και καμία κρίση δεν ριζώνει, αν η κοινωνία δεν το δέχεται ή έστω αν δεν το ανέχεται».

Τι   καθόρισε την πορεία του

Γεννήθηκε  στη φτωχική συνοικία της Αγίας Τριάδας  ….. Δέκα χρονών ευτυχισμένος κολυμπούσε στη λεγόμενη Ψιλή.

Ο Γέρο Βλάσσης ο παππούς του,  καπετάνιος του  ΕΛΑΣ ήταν το ίνδαλμα του. Σημάδεψε τη ζωή του, η τόλμη, το θάρρος και η φιλοσοφική του σκέψη.

Διαβάζε  λογοτεχνία τον Μπέρτραντ Ράσσελ, τον Καμύ τον Εριχ Φρομ. Την Ιστορία του Πολιτισμού την ιστορία του Ευρωπαϊκού πνεύματος του Π. Κανελλόπουλου.

Συμμετείχε στα κινήματα της Ειρήνης και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Η πρώτη του σκέψη ήταν ότι τα φυσικά αγαθά ήταν  και δικά του και δεν είχε άλλη επιλογή από τον αγώνα για την περιβαλλοντική ισορροπία του χώρου όπου ζούσε….

Το Δικαίωμα του πολίτη αντήχησε παράξενα σε πολλούς, όταν  ανέφερε  πως πρέπει να αγωνιστούμε γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν και τα φυσικά αγαθά.

Όταν δεν γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας, αγνοούμε και τις υποχρεώσεις μας προς τους συμπολίτες μας και την πολιτεία επαναλάμβανε συχνά.

Πρωτοπόρος  ιδρύει την Εταιρεία Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος

«Δεν άντεχα να βλέπω άλλο τη θάλασσα της Πάτρας να τη δολοφονούν και να μένουν ατιμώρητοι». Χτύπησε πόρτες αλλά τις βρήκε κλειστές. Και δεν είπε «δε βαριέσαι». Είδε κι απόειδε και τράβηξε το δικό του δρόμο. Μόνος. Πρωτοπόρος. Μήνυσε 12 μεγάλες εταιρίες.

Γράφει η Μαρία Ρεζάν: «Ο ασπρομάλλης κλητήρας και η θάλασσα» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος κάποιου νέου μπεστ σέλλερ του Χεμιγνγουαίη.  Έστρεψε τις κάμερες του πανελλήνιου πάνω του. Ήταν η αρχή.

Παλεύει 4 χρόνια 1978 έως 1982.

Με καθυστέρηση, μέσα στη μοναξιά του δύο χρόνων, έρχεται η πρώτη αλλά καθοριστική αντίδραση από την εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ Πατρών η οποία δίνει τη διάσταση που πρέπει στο θέμα.

Βήμα, Νέα, Καθημερινή, Μεσημβρινή, Ελευθεροτυπία, Αυγή, Βραδυνή, Απογευματινή, δίνουν πανελλήνια διάσταση. Καουνάκης, Λιάνης, Βλαστάρης, Σκιαδόπουλος,  Θεοχαράτος,  Μαρία Ρεζάν, τα μεγαλύτερα ονόματα της δημοσιογραφίας ασχολούνται με το Βλάσση και το δικαστήριο. Παρόντες διπλα του κορυφαία ονόματα της Πάτρας και της χώρας όπως ο Μαγκάκης, ο Πεπονής, ο Ραμπαβιλας, ο Μαρασλης κα.

Η εφημερίδα Πελοπόννησος περήφανη γράφει:

Να που η Πάτρα του 1980, η Πάτρα της παρακμής, πρωτοστάτησε  και στο Ελληνικό Οικολογικό Κίνημα , ….  ο Βλάσσης ενέπνευσε ελπίδα πίστη και αυτοπεποίθηση στους Πατρινούς, για τη δυνατότητα αναγέννησής της.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 5/3/81

Μιλά για την μακροχρόνια ηρωική μάχη, ενός πολίτη, του πολίτη Βλάσση.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ 6/3/81

Το προσκλητήριο του άγνωστου δικαστικού κλητήρα του απλού πολίτη, πέρασε από τις δυσκολίες, αδιαφόρησε για τις διαβολές. Ένα δίδαγμα που δείχνει, ότι υπάρχει και ο δρόμος της προσωπικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων του πολίτη.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21/2/1981

Σε μια γενική ανασκόπηση γράφει πως συνολικά ο Αθηναϊκός  Τύπος, παρουσίασε τον πολίτη Βελλόπουλο, σαν άνθρωπο με μυθικές  διαστάσεις, αυτό γράφει σε κορυφαίο άρθρο της.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 13/6/82

Το μήνυμα υπήρξε σαφές Ήταν η πρώτη φορά που ένας απλός πολίτης τόλμησε  και Απάντησε, όχι μόνο στην ασυδοσία των λίγων, αλλά και στην αδράνεια των πολλών.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 9/5/81

Π. Κανελλόπουλος: Τον συγχαίρει και καλεί τους πολίτες, να ακολουθήσουν το δρόμο που άνοιξε, ώστε να προστατευθούν και άλλα λιμάνια και χώροι.

Του ασκείται ψυχολογική βία, δέχεται απειλές, υβριστικούς χαρακτηρισμούς, του καίνε το αυτοκίνητο. Δεν πτοείται.

Μια μόνο έννοια είχε. Να προστατεύσει τους δικούς του ανθρώπους, την οικογένειά του. Εκείνους στους οποίους  χρωστάει τα πάντα όπως έλεγε.

Τον ρωτούν: Λένε ότι παριστάνεις τον  Ρομαντικό, τον   Δον Κιχώτη. τον   Τρελό, το  Παλικάρι, τον  Ακτιβιστή, τον  Οικολόγο!

Όχι τον πολίτη παριστάνω απαντά αφοπλιστικά! Με τόλμη αποφασιστικότητα και επιμονή. Και ξεροκεφαλιά συμπληρώνει! Γιατί το αύριο της ανθρώπινης δραστηριότητας, δεν μπορεί να είναι ο βούρκος της απληστίας.

Την καταδίκη των εταιριών ακολουθεί ξεσηκωμός

Λέσβος, Πειραιάς, Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Γαλαξίδι, Καβάλα. Παντού σε όλη την Ελλάδα, ακολουθούν τα βήματα του Βλάσση. Οργανώνονται. Ιδρύουν Εταιρίες Προστασίας Τοπίου και  Περιβάλλοντος!

Ο Βλάσσης συνεχίζει. Παλεύει και σώζει το δάσος της Στροφυλιάς, τη γνωστή Καλογριά, από Άγγλους καταπατητές. Αποτέλεσμα η Στροφυλιά να μπει υπό την προστασία της συνθήκης Ραμσάρ. Αγωνίζεται για το Παναχαϊκό, για το Φαράγγι της Χρούτσας, για να φύγουν τα συρματοπλέγματα των καταπατητών από τις παραλίες, για το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης του. 250 άτομα θα καθόντουσαν στο σκαμνί, αν δεν κατάφερναν να παρέλθει ο χρόνος και να μπει στις καλένδες η ιστορία. Αναδεικνύει τη χρησιμότητα που έχουν τα πετροχελίδονα και παλεύει να τα σώσει,  μπαίνει μπροστά στον αγώνα ενάντια στην τσιμεντοποίηση της Πάτρας, παρεμβαίνει υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών και των άδικα χαμένων συνανθρώπων μας και τόσα άλλα, καθένα των οποίων χρειάζεται ένα βιβλίο για να παρουσιασθεί.

Είναι ο πρώτος πολίτης δίχως περγαμηνές, ο οποίος δίδαξε σε κανονική ώρα διδασκαλίας σε πανεπιστήμιο

Τα ΝΕΑ το 1980, τον ανακηρύσσουν πρόσωπο της χρονιάς.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ:  Ένας ταπεινός δικαστικός επιμελητής από την Πάτρα,  στις 5 Ιουνίου 1989– Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος- παραλαμβάνει  το βραβείο που απονέμει το πρόγραμμα περιβάλλοντος του ΟΗΕ, σε άτομα και οργανισμούς  για  «εξαιρετικές περιβαλλοντικές προσπάθειες». Το βραβείο των «παγκοσμίων 500».

  Το 1984 η Ακαδημία Αθηνών τον είχε βραβεύσει για την περιβαλλοντική του δράση.

Γίνεται εθνικό κεφάλαιο, η φήμη του βγαίνει από τα σύνορα. Του ζητούν την υπογραφή για περιβαλλοντικά εγκλήματα σε όλο τον κόσμο, Ινδία, Κίνα, ΗΠΑ, Τσέρνομπιλ

  Φοιτητές ερευνούν το φαινόμενο Βλάσσης Βελλόπουλος.

Τι τον παρακίνησε;

 Η έρευνα καταλήγει πως,  Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ, ήταν η αιτία της πρωτόγνωρης και δυναμικής αυτής δράσης του.  

Ο Βλάσσης δίδαξε.

Τώρα μετά το θάνατό του ένας νέος κύκλος ξεκινά, αυτή τη φορά με βάση την παρακαταθήκη του.

Αποχαιρετάμε σήμερα τον άνθρωπο  που ανέδειξε το μικρό του όνομα,

σε πηγή έμπνευσης και αγώνα,  χρησιμοποιώντας σαν όπλα του το ήθος, την ανιδιοτέλεια, την προσφορά, την αγάπη του για το συνάνθρωπο και τον τόπο του. Για το νόημα ζωής που μας προσέφερε.

ΒΛΑΣΣΗ: Τις δημόσιες παρεμβάσεις σου τις είχαμε τόσο ανάγκη.

Ειδικά στις μέρες μας.

 Η σιωπή από την απουσία τους,

 θα ακούγεται ΕΚΩΦΑΝΤΙΚΉ στ’ αυτιά μας.

Καλό Ταξίδι Βλάσση

Νίκος Τζανάκος - Πάτρα 24/5/2016

____________________
(Ο παραπάνω επικήδειος, που δημοσιεύει το Istologio G. Mosxou, διαβάστηκε εντός του Ι.Ναού Αγ. Τριάδος Πατρών, από τον Νίκο Τζανάκο, πρώην Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων και δημοτικό σύμβουλο, στην μνήμη του μεγάλου τιμωμένου νεκρού, του περιβαλλοντιστή Βλάσση Βελλόπουλου).