'' Όρθιος και μόνος…'' Αφιέρωμα στον ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη

Ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, του ΧΑΡΗ 1944 της αντίστασης .

Η ΡΑΠ Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη του Κώστα Σπαρτινού, διοργανώνει εκδήλωση την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015 και ώρα 8:00 μμ στο Αίθριο του Παλαιού Νοσοκομείου στην Πάτρα

Η δημοτική κίνηση ΡΑΠ – ''ΠΑΤΡΑ, Ανθρώπινη Πόλη'', με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από τη γέννηση και 10 χρόνων από το θάνατο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, διοργανώνει εκδήλωση την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015 και ώρα 8:00 μμ στο Αίθριο του Παλαιού Νοσοκομείου στην Πάτρα.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:

• Κώστας Καναβούρης - ποιητής, δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ»
• Βασίλης Ρούβαλης - ποιητής, μεταφραστής
• Γιάννης Χρυσανθόπουλος - ποιητής, οικονομολόγος

Μελοποιημένα ποιήματα θα ερμηνεύσουν οι μουσικοί:

• Αναγνωστόπουλος Γιάννης - κιθάρα
• Βάκρινος Ιάσωνας – τρομπέτα
• Μπελέρη Δώρα – φωνή
• Σεργίου Γεωργία – πιάνο, φωνή

Στίχους θα απαγγείλουν πατρινοί λογοτέχνες και καλλιτέχνες.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Γιάννης Παππάς φιλόλογος, ποιητής και χαιρετισμό θα απευθύνει ο επικεφαλής της ΡΑΠ – ''ΠΑΤΡΑ, Ανθρώπινη Πόλη'' Κώστας Σπαρτινός.

Την επιμέλεια της εκδήλωσης έχει η Πηνελόπη Αλιβιζάτου.

 Βιογραφία 

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης (Θεσσαλονίκη, 10 Μαρτίου 1925 — Αθήνα, 23 Ιουνίου 2005) 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε ιατρική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ. Κατά τη διετία 1943-1944 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού "Ξεκίνημα”, που ανήκε στον εκπολιτιστικό όμιλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είχε έντονη πολιτική δράση στο φοιτητικό κίνημα, για την οποία φυλακίστηκε το 1948, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Βγήκε από τη φυλακή με την γενική αμνηστία το 1951. 

Την περίοδο 1955-1956 ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη και κατόπιν άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου για ένα διάστημα στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. 

Δημοσίευσε κείμενά του για πρώτη φορά στο περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα (1942) και αργότερα στο φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα (1944), του οποίου υπήρξε και αρχισυντάκτης για μία περίοδο. Ποιήματά του, καθώς και κριτικές δημοσιεύτηκαν αργότερα σε αρκετά περιοδικά. Την περίοδο 1959-1961 εξέδιδε το περιοδικό Κριτική, ενώ υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των Δεκαοκτώ κειμένων (1970), των Νέων Κειμένων και του περιοδικού Η Συνέχεια (1973). 

Το 1986 του απονεμήθηκε το Α' Βραβείο ποίησης για το έργο του «Τα Ποιήματα 1941-1971» και το 2002 το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας από τα Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία, ενώ το 1997 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και ο Μιχάλης Γρηγορίου έχουν μελοποιήσει αρκετά ποιήματά του, ενώ έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ιταλικά. 

Καταγόταν από το χωριό Ρούστικα Ρεθύμνης, όπου σώζεται το σπίτι του πατέρα του. 

Η υπαρξειακή διάσταση της ποίησης του Μανόλη Αναγνωστάκη 

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης και οι περισσότεροι από τους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς "Δεν είναι τυχαίο ότι μοιράζονται ως ποιητές, πέρα από τις όποιες διαφορές στη γλώσσα, έναν αγωνιώδη μόχθο για το νόημα της ίδιας τους της υπαρξης, για να καταλήξουν στη διαπίστωση που θα τους απορυθμίσει: η «ποιητική λειτουργία» είναι τόσο περιθωριακή όσο και αναποτελεσματική”. "Η έντονα υπαρξιακή διάσταση της ποίησης του Αναγνωστάκη ιδίως της ποιητικής παραγωγής του πριν από το Στόχο, που όντως είναι η πλέον πολιτική του ποιητική κατάθεση γίνεται αισθητή ως επισήμανση σε ορισμένες προσεγγίσεις μελετητών του, ενώ στο μελέτημα του Νάσου Βαγενά «Ξαναδιαβάζοντας τον Αναγνωστάκη» το ζήτημα τίθεται ρητά, με πειστικότητα και διαύγεια: «Δεν γνωρίζω άλλον Έλληνα ποιητή», τονίζει ο Βαγενάς, «με τόσο στρατευμένο πολιτικό βίο, που να διοχετεύει τόσο λίγα από τα στοιχεία της ιδεολογικής του ταυτότητας στο ποιητικό του έργο (το φαινόμενο θα πρέπει να οφείλεται κατά κύριο λόγο, στην υψηλή αισθητική συνείδηση του Αναγνωστάκη)». “ Η μη — απασχολεί τον ποιητή από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στο λογοτεχνικό χώρο. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά; "Ο θάνατος μπαινοβγαίνει διαρκώς σ' ολόκληρη την ύπαρξή του, μέσα από τις τρύπες που άνοιγαν οι σφαίρες των αποσπασμάτων στα διάτρητα σώματα των συντρόφων του”. Πόλεμος. Κατοχή. Εμφύλιος. Απώλειες φίλων. Η καταδίκη του ίδιου εις θάνατον. Είναι μερικά από τα γεγονότα που συΗέτουν το τοπίο μέσα στο οποίο ξεκινά και εξελίσσεται η πνευματική του δραστηριότητα. [. . . ] Σε φόντο σελίδων Με πένθιμο χρώμα [. . . ] . Νόμισα πως θα ηηγόμουνα! [. . . ] Τον πρώτο Μάρτη, στον πόλεμο, γνώρισα έναν Εγγλέζο θερμαστή Που μου διηγήθηκε ολόκληρη την ιστορία του Σαμ Ντέυλαν 'Έίναι αργά” μου είπε κάποτε "θα 'πρεπε πια να πηγαίνουμε Μα δεν είναι ανάγκη επιτέλους να κλαίτε τόσο πολύ για έναν άνθρωπο που σκοτώθηκε [. . . ] 'φΗταν ένας τρόπος για να εκφραστώ” λέει ο ίδιος για την ενασχόληση του με την ποιητική. [. .. ] ( Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, Αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας). 

Εργογραφία 

Εποχές, Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1945, σσ. 32. 

Εποχές 2, Σέρρες, ιδιωτ. έκδοση, 1948, σσ. 24 

Εποχές 3, Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1954, σσ. 16. 

Τα Ποιήματα (1941-1956) (Εποχές, Εποχές 2, Παρενθέσεις, Εποχές 3, Η Συνέχεια 2), Αθήνα, Ιδιωτ. έκδοση, 1956. 

Η Συνέχεια 3, Θεσσαλονίκη, Ιδιωτ. έκδοση, 1962, σσ. 32. Υπέρ και Κατά, Θεσσαλονίκη, Α.Σ.Ε., 1965, σσ. 112. 

τα Ποιήματα (194/-197)), (Εποχές, Εποχές 2, Παρενθέσεις, Εποχές 3, Η 

Συνέχεια 2, Η Συνέχεια 3, Ο στόχος), Θεσσαλονίκη, ιδιωτ. έκδοση, 1971 • Αθήνα, 

Πλειάς, 1976• Αθήνα, Στιγμή, 1985• Αθήνα, Νεφέλη, 2000, σσ. 192, 

Α ντιδογματικά: Άρθρα και σημειώματα (1946-1977), Αθήνα, Πλειά.ς, 1978• Αθήνα, Στιγμή, 1985, σσ. 232. 

το περιθώριο 68-69, Αθήνα, 1979. Αθήνα, Στιγμή, 1985, Αθήνα, 

Νεφέλη, 2000, σσ. 48, 

Μανούσος Φάσσης.• Παιδική Μούσα (τραγούδια για την προσχολική και σχολική ηλικία), Αθήνα, Αμοργός, 1980. 

Υ.Γ., Αθήνα, Ιδιωτ. έκδοση, 1983- Αθήνα, Νεφέλη, 1992, σσ. 40. 

Τα Συμπληρωματικά (σημειώσεις κριτικής), Αθήνα, Στιγμή, 1985, σσ. 176. Ο ποιητής Μανούσος Φάσσης. Η ζωή και το έργο του. Μία πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης, Αθήνα, Στιγμή, 1987, σσ. 144. 

Η χαμηλή φωνή: Τα λυρικά μιας περασμένης εποχής στους παλιούς ρυθμούς μία προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη, Αθήνα, Νεφέλη, 1990, σσ. 224.