Του Ντίνου Βγενόπουλου
Το ζόμπι του Σπουδαστικού
Όλα τα έχει η Μαριορή αλλά δεν έχει μία
Μα αυτό που χρειαζότανε ήταν αστυνομία
Για τα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές
Αφού αυτοί δεν ήθελαν να γίνουν κατηφές
Για να στολίζουν πάντοτε το βάζο Κεραμέως
Να προσκυνούν κυβέρνηση που …πλέει μες στο κλέος…
Μέσα σε …δόξες και τιμές φωνές ουρανομήκεις …
Εδώ είναι ένας συρφετός συμφέροντος και φρίκης
Με αστυνομικούς λοιπόν θα χτίσουνε παιδεία
Και τίποτα ας μη μάθουνε, ας έχουν τυραννία
Να γίνουνε υπάκουοι, πειθήνια παιδιά
Γιατί αν κάνουνε αλλιώς τους τρώνε τα σκυλιά
Το ζόμπι του «Σπουδαστικού» , της χούντας τους καμάρι
Βγάλανε απ΄ τη ντουλάπα τους και απ΄ το κλειστό ερμάρι
Με ρουφιανιές ,καρφώματα ,προσαγωγές και ξύλο
Έτσι θα κάνουνε εχθρό ακόμα και το φίλο
Εις το πανεπιστήμιο όλο κάτι παθαίνεις
Πιο πολλά γιατί τους ζεις και όχι γιατί μαθαίνεις
Σπουδή σου είναι οι άνθρωποι, που ανοίγουνε το δρόμο
Και οι άλλοι που συνωμοτούν να σπείρουνε τον τρόμο
Φτιάξτε νόμους, βάλτε μπάτσους,
Προβοκάτορες βαρβάτους
Να κρεμάνε πινακίδες,
που τους χάνεις, που τους είδες
Ότι είναι να κάνεις κάνε,
τα …έργα σου θε να σε φάνε
Κυβερνήτης και αρχηγός ,θα’ ναι πάντα ο λαός.
Και θα φύγεις σα λαγός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου