Ο κύριος Μ. ήταν έτοιμος για το νέο κορωνο - διάγγελμά του. Οι κάμερες είχαν στηθεί και οι κάμεραμαν περίμεναν ένα του νεύμα. Η ομιλία είχε δουλευτεί με επιμέλεια από την ομάδα των στενών συνεργατών του μετά από διορθώσεις και πολλές ανασυντάξεις. Η μακιγιέρ είχε ολοκληρώσει το μακιγιάζ.
Είχε βάλει και κολλύριο στα μάτια να δείχνουν υγρά, συγκινημένα. Να φανερώνουν άνθρωπο ευσυγκίνητο με ενσυναίσθηση για τις δυσκολίες της κοινωνίας.
Όλα ήταν έτοιμα για ένα ακόμη επιτυχημένο διάγγελμα. Αλλά κάτι τον ενοχλούσε τον κ. Μ. Για άλλη μια φορά θα έλεγε λόγια που δεν τα πίστευε. Θα κορόιδευε την κοινωνία αλλά περισσότερο θα κορόιδευε τον εαυτόν του. Κυρίως εκείνο που τον βασάνιζε ήταν ότι είχε παγιδευτεί στις προτάσεις της Αριστεράς.
Υποχρεωνόταν να μιλάει, όχι με επικοινωνιακούς όρους όπως τον κατηγορούσαν, αλλά με τη δική της γλώσσα: Ναι, φροντίζουμε το ΕΣΥ, κάναμε διορισμούς, αυξήσαμε τις ΜΕΘ, σήμερα δωρεάν τεστ, αύριο δωρεάν εμβόλια και δεν συμμαζεύεται...
Είχε παρασυρθεί από την Αριστερά σε έναν λεκτικό ανταγωνισμό ενίσχυσης του ΕΣΥ και κατά συνέπεια του δημοσίου. Ποιος, αυτός που πίστευε στο μικρό επιτελικό κράτος που αφήνει χώρο και ελευθερίες στους ιδιώτες.
Την στιγμή που ο κάμεραμαν τον ρωτούσε:
-Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε; πήρε την απόφασή του. Τώρα ήταν η μεγάλη του ευκαιρία. Ή τώρα ή ποτέ. Έριξε μια ματιά στους στενούς συνεργάτες του που παρακολουθούσαν δίπλα από την κάμερα και αποφασισμένος έσκισε την ομιλία του. Πέταξε τα χαρτιά στο καλάθι και είπε.
-Πάμε παιδιά, είμαι έτοιμος.
-Ξεκινάμε, γράφουμε, φώναξε ο κάμεραμαν. Τρία, δυο , ένα.
Ο κύριος Μ. πήρε μια βαθειά ανάσα και ξεκίνησε.
-Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες. Σήμερα θα σας μιλήσω μέσα από την καρδιά μου. Με την ειλικρίνεια ενός ηγέτη που αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει, επιτέλους, τη γλώσσα της αλήθειας.
Ζήσαμε και ζούμε μια πρωτόγνωρη πανδημία. Και είμαι περήφανος που την αντιμετωπίζουμε με επιτυχία, αλλά και χωρίς παρεκκλίσεις από τις αρχές μας. Που την αντιμετωπίζουμε εφαρμόζοντας το πρόγραμμά μας. Χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της Αριστεράς που πλειοδοτεί σε νέους διορισμούς. Χωρίς να διορίζουμε γιατρούς και νοσηλευτές, να χτίζουμε νέα νοσοκομεία για να αυξήσουμε τις ΜΕΘ, χωρίς να διορίζουμε δασκάλους και καθηγητές για να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη.
Αντιμετωπίσαμε την πανδημία χωρίς να φουσκώνουμε, να διογκώνουμε το ήδη μεγάλο και βραδυκίνητο δημόσιο που μας ταλανίζει χρόνια τώρα. Απ’ εναντίας, παρά τις δυσκολίες , καταφέραμε να το μειώσουμε.
Και να αφήσουμε χώρο στο δημιουργικό ιδιωτικό τομέα: στην υγεία, στην παιδεία, στην πρόνοια. Βέβαια δεν μειώσαμε το κράτος όσο θα θέλαμε αλλά παρά τη σκληρή αντιπολίτευση που δεχόμαστε είμαστε σε καλό δρόμο.
Με τα παρατεταμένα lockdown και τα επικείμενα εμβόλια που σε λίγο καταφτάνουν, είμαι αισιόδοξος ότι γρήγορα θα ξεπεράσουμε την κρίση. Και μάλιστα με καλό ευρωπαϊκό σκορ σε νεκρούς.
Και όταν, με τη βοήθεια του Θεού, εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός ώστε να αποκτηθεί το τείχος της ανοσίας, η Αριστερά και όλη η αντιπολίτευση θα κληθεί να λογοδοτήσει για την πλειοδοσία της.
Ναι, θα πάμε σε πρόωρες εκλογές. Παρά το ότι θα βυσσοδομεί χωρίς αιδώ πάνω στους νεκρούς μας, είμαι σίγουρος πως θα πάρει για άλλη μια φορά το μάθημά της. Θα το πάρει από σένα, περήφανε ελληνικές λαέ, όπως και τον Ιούλιο του 2019.
Όταν τέλειωσε και έσβησαν οι προβολείς, οι στενοί του συνεργάτες τον πλησίασαν ανήσυχοι.
-Πρόεδρε, γιατί πήρες αυτό το ρίσκο;
Ο κύριος Μ τους κοίταξε χαμογελώντας με κατανόηση.
-Πότε θα μιλούσα, κύριοι, τη γλώσσα της αλήθειας, αν όχι σήμερα;
Σήμερα είναι η ευκαιρία μας. Σήμερα που τα εμβόλια καταφτάνουν, σήμερα που ελέγχουμε τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση είναι στην κατάψυξη. Σήμερα που διαδηλώσεις, απεργίες και κάθε αμφισβήτηση είναι σε ασφυκτική καραντίνα. Γιατί στην πολιτική, κύριοι, τα πάντα ρει. Αύριο πολλά από αυτά μπορεί να αλλάξουν.
Όλα τα κορωνο - αγλαϊσματα στο λινκ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου