Τότε που ο στρατός έσπασε με τα τσεκούρια την πόρτα

Αξιοσημείωτη η αναφορά  του Θόδ. Καλογήρου (αριστερά) στην βραδιά που προβληματίζονται οι φοιτητές του Παραρτήματος, όταν μαθαίνουν πως γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο Αθήνας. Δεξιά ο Κώστας Βογιατζής. Στο μέσον η εκπρόσωπος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας.

Ο Γραμματέας του ΣΦΕΑ για την κατάληψη της Φοιτητικής Εστίας στην Πάτρα θυμάται: «Χαρακτηριστικά μας έλεγαν οι αξιωματικοί τους: Θέλετε λευτεριά κωλόπαιδα;»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες 14-11-2018 στο Θέατρο ΑΓΟΡΑ στην Πάτρα, η εκδήλωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητές τον Γεν. Γραμματέα του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών (ΣΦΕΑ) Θόδωρο Καλογήρου, αγωνιστή της κατάληψης του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου Πατρών το 1973 και του μέλους της Επιτροπής Κατάληψης του Παραρτήματος Κώστα Βογιατζή.

Οι ομιλητές μίλησαν για το ιστορικό της κατάληψης τις δύο βραδιές του Νοέμβρη 1973 και αναφέρθηκαν σε πτυχές που είναι πολύ λίγο γνωστές.

Ανοίγοντας την ομιλία του ο Θόδ.  Καλογήρου παρατήρησε: «Δεν είναι λίγο πράγμα, ότι επί 45 χρόνια ο κόσμος τιμά την επέτειο του Πολυτεχνείου, με τριήμερα εορτασμό και καταθέσεις λουλουδιών στην μνήμη των θυμάτων. Δεν ξεχνούμε ότι βρισκόμασταν σε κατάσταση πολιορκίας, η οποία αποτυπώνονταν και στο Σύνταγμα του 1952. Άρθρο του ανέφερε ότι η χώρα βρίσκεται σε πολιορκία και σε τυχούσα περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει κατάσταση πολιορκίας.

Ακριβώς αυτές οι διεργασίες που γίνονταν υπογείως στις τάξεις της κοινωνίας ζητούσαν την έξοδό τους και την βρήκαν στο πρόσωπο του Παπαδόπουλου. Με την φιλελευθεροποίηση ο Παπαδόπουλος ζητούσε να πάει για εκλογές. Πέραν από το γεγονός πως πήγαινε σε εκλογές για να κρατηθεί στην εξουσία, ο Παπαδόπουλος χρησιμοποίησε και την δυνατότητα των 21 υπογραφών που πρότειναν τον πολίτη για υποψήφιο και που χρειάζονταν για την υποψηφιότητά του. Κι όποιος τολμούσε να θέσει υπογραφή από τους εκτός των θητών, τον περίμεναν οι στρατιωτικοί... 

Την αντίσταση στην χούντα μπορούμε να την διαχωρίσουμε σε δύο φάσεις, όπου από το 1967 έως το 1972, δραστηριοποιήθηκαν διάφορες οργανώσεις και από το 1972 και πέρα όπου αρχίζει η μαζικοποίηση του φοιτητικού κινήματος. Και υπόψιν ότι πέραν από τις δέκα χιλ. εξορίστων στην Γυάρο, είχαμε πολλές εκατοντάδες συλληφθέντων του μαζικού κινήματος.

Έτσι για παράδειγμα στην Πάτρα, τον Φεβρουάριο του 1973 είχαμε την πρώτη κατάληψη στην Φοιτητική Εστία, μετά από 16 ώρες συνέλευση,  όπου ο στρατός έσπασε με τα τσεκούρια την πόρτα. Χαρακτηριστικά μας έλεγαν οι αξιωματικοί τους: «Θέλετε λευτεριά κωλόπαιδα;». Από τους καταληψίες 12 άτομα παραπέμφθηκαν στον εισαγγελέα το καλοκαίρι του '73, μήνα που έλειπαν οι φοιτητές στα σπίτια τους. Τότε πολιτικοποιήθηκε ο κόσμος στην Πάτρα.

Γύρισαν οι φοιτητές και το Σεπτέμβρη του 1973, μια μέρα Τετάρτη ήταν, 14 του μηνός, θυμάται ο τότε φοιτητής Θεόδ. Καλογήρου. Σκεφτήκαμε να κλείσουμε πόρτες για να αρχίσουμε συνέλευση. Οι πρωτοετείς άρχισαν να μιλάνε για το ΝΑΤΟ, τον ρόλο του στη στήριξη της Δικτατορίας κλπ. Κάποια στιγμή, μπαίνει ένας φοιτητής και μας λέει: Κατέλαβαν το Πολυτεχνείο, στην Αθήνα.

Αξιοσημείωτη η αναφορά, εκ μέρους του σημερινού Γραμματέα του ΣΦΕΑ,  στην βραδιά αυτή που προβληματίζονται οι φοιτητές του Παραρτήματος, όταν μαθαίνουν πως γίνεται κατάληψη στο Πολυτεχνείο Αθήνας. «Οι φοιτητές διχάζονται, ένας λέει να κάνουμε κράτη, να φύγουμε για να οργανώσουμε την αντίστασή μας και αύριο οργανωμένα να προχωρήσουμε σε κατάληψη», λέει ο Θόδωρος Καλογήρου. Και αποκαλύπτει πως «αυτός ο ένας είναι μπροστά σας, ο Κώστας Βογιατζής». Και τονίζει με έμφαση: «Σημειώστε ότι εγώ τότε ήμουν στο παράνομο ΚΚΕ. Επικράτησε όμως η άποψη του Κώστα Βογιατζή, που ήταν σωστή»!   Το λέω τώρα, μπροστά του, μετά  από σαράντα πέντε χρόνια, τονίζει μία, μία  τις λέξεις ο Θεόδ. Καλογήρου!

Πήγαμε την άλλη μέρα, Πέμπτη, ώρα 2 το μεσημέρι και κάναμε την κατάληψη. Το βράδυ μείναμε στην κατάληψη, αλλά τους πολίτες που έρχονταν για συμπαράσταση δεν τους κρατούσαμε μέσα. Επόμενο βράδυ, προς το χάραμα της 17 Νοεμβρίου, μπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο, ενώ το Παράρτημα στην Πάτρα, Στρατός και Αστυνομία, το είχαν κυκλώσει. Μετά από αυτά βγήκαμε. Σκεφτείτε ότι αυτό που έγινε στην Πάτρα, δεν είχε γίνει στην υπόλοιπη επαρχία. Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα ήταν η δραστηριοποίηση των φοιτητών. Εάν λοιπόν δεν βγαίναμε, θα γινόταν μακελλειό. 

«Εκατό άνθρωποι σας περιμέναμε. απέξω» μου αποκάλυψε κατά την έξοδό μας, αστυνομικός από αυτούς, που περίμεναν, είπε. Η οργάνωση της κατάληψης έγινε από τα κάτω, δεν είχαμε αρχηγούς. Μετά μαντρωθήκαμε.

Και κατέληξε: Σήμερα που το συζητούμε, σας λέω, δεν ήταν αυτό (σ.σ.: το κομματικό μάντρωμα) που ζητούσαμε, που ζητούσε η γενιά του Πολυτεχνείου. Αλλά εάν δεν είχε γίνει το Πολυτεχνείο, σήμερα δεν θα είχαμε δημοκρατία στην Ελλάδα.  Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, αποτέλεσε το εμβρυουλκό για δημοκρατικές εξελίξεις μετά την πτώση της χούντας, είπε.

Και κατέληξε: «Ο αντιδικτατορικός αγώνας πρέπει να γίνει κτήμα γνώσης για την νεώτερη γενιά, καθώς έχουν περάσει 45 χρόνια από τότε και σήμερα οι αγωνιστές συναντιόνται, συχνά κάθε τόσο, στα κοιμητήρια των εκκλησιών για να αποχαιρετήσουν συντρόφους τους»!

Ο Θεόδ. Καλογήρου «Στο Κόκκινο Πάτρας 107,7»

Με αφορμή την εκδήλωση «Στο Κόκκινο Πάτρας 107,7» μίλησε χθες ο Θόδ. Καλογήρου. Ο γ.γ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων  Αντιστασιακών 1967-1974 θυμήθηκε τα γεγονότα και το κλίμα που επικρατούσε στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας στην οδό Κορίνθου κι εξιστόρησε, εμφανώς συγκινημένος  τις πρωτοβουλίες των φοιτητών καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν, σταδιακά, στην εξέγερσης του Παραρτήματος.

Όπως είπε η συμπαράσταση της πόλης ήταν μεγάλη, ενώ την βραδιά που μπήκε το τανκ στην Αθήνα, εδώ στην Πάτρα μια οπλισμένη διμοιρία ήταν έτοιμη να εισβάλει στο Παράρτημα και να σπάσει την κατάληψη. Ο πυρήνας της κατάληψης έφυγε από το κτίριο όταν πληροφορήθηκε τα γεγονότα της Αθήνας κι έτσι ουσιαστικά αποφεύχθηκε η αιματοχυσία, εκτίμησε ο κ. Καλογήρου.
 
«Εμένα με προβληματίζει το εξής: Τόσα χρόνια στις πορείες του Πολυτεχνείου γίνονται και διάφορα «παρατράγουδα». Έχει πέσει ένα σύστημα να το κατασυκοφαντεί το κίνημα του Πολυτεχνείου. Λένε ότι φταίει το κίνημα για την χρεοκοπία κ.α. Γιατί όμως επί 45 χρόνια μαζεύεται ο κόσμος σε όλη την Ελλάδα, από διάφορες πολιτικές κατευθύνσεις και γιορτάζει; Γιατί σε μας πάνω στον ΣΦΕΑ, στον χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ έρχονται 3-4.000 μαθητές κάθε χρόνο;

Άρα κάτι συνέβη τότε, το οποίο τον κόσμο τον κεντρίζει να έρθει να γιορτάσει, ν’ αφήσει ένα λουλούδι και να δει αυτή την συγκλονιστική ταινία που γύρισε ένας Ολλανδός από την στιγμή που το τανκ μπαίνει στο Πολυτεχνείο», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Καλογήρου. 

Ο  Κώστας Βογιατζής, μέλος της Επιτροπής Κατάληψης του Παραρτήματος το 1973

Από την πλευρά του ο έτερος ομιλητής Κώστας Βογιατζής,  μέλος της Επιτροπής Κατάληψης του Παραρτήματος το 1973, συνδέοντας τα γεγονότα μετά την λήξη του Εμφυλίου, με την πορεία των πολιτικών πραγμάτων, μετά από αυτόν, μίλησε για συνέπεια «νόθας Δημοκρατίας» που κυριάρχησε από το 1950 μέχρι το 1967 και η οποία άνοιξε το δρόμο στην Δικτατορία, με την συμβολή των ΗΠΑ και των βασιλικών Ανακτόρων. 

Μίλησε ακόμη για ασίγαστη αντιπαράθεση δύο κόσμων, στο διάστημα από το τέλος του Εμφυλίου μέχρι την έκρηξη της Δικτατορίας και κατέληξε «ο Εμφύλιος τελείωσε το 1974»!

Μιλώντας για τον τρόπο λήψης απόφασης για κατάληψη, ο  Κώστας Βογιατζής είπε: 

Το απόγευμα της 15 Νοεμβρίου, γύρω στις 4 έως 5 η ώρα είχαμε συνέλευση περί τους τριακόσιους φοιτητές, στο προαύλιο του Παραρτήματος. Δεν εκλέξαμε καν προεδρείο. Είπαμε ποιος ψηφίζει κατάληψη. Μετά βγήκε μία Επιτροπή και άρχισε η κατάληψη.

Το βράδυ της Παρασκευής 16 προς το πρωί της 17 Νοεμβρίου, έγινε έκτακτη  συνεδρίαση και αποφασίσαμε. Η Πάτρα ήταν πιο μπροστά. Δεν είχε πολύ Στρατό και ήταν πολλοί οι φοιτητές από την Αθήνα, που είχαν γνώση των γεγονότων, στο Πολυτεχνείο.

Η δικτατορία, είπε ο ομιλητής, ήταν αποτέλεσμα της νόθας δημοκρατίας την περίοδο 1950-1967. Με απαγόρευση κόμματος, του ΚΚΕ, με εκτελέσεις αγωνιστών, όπως στην Πορτογαλία, δεν νοείται δημοκρατία. Το σύστημα εκείνο, δεν μπορούσε να βγει πέρα, ιδιαίτερα από το 1958, που η Αριστερά, η ΕΔΑ, κατέγραψε στις εκλογές ποσοστό 25%. Τρομοκρατημένο το σύστημα, έθεσε σε εφαρμογή δύο σχέδια. Δικομματισμός - Δικτατορία, ΕΡΕ  - ΕΚ. Έλεγξαν προσωρινά την κατάσταση με το εκλογικό πραξικόπημα του 1961. Την πολιτική ζωή την κρατούσαν τα Ανάκτορα. Μετά προχώρησαν στη δολοφονία του Λαμπράκη, με το «τρίκυκλο της Χούντας». 

Το λέω έτσι, διότι  πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι στα έγγραφα του Στέηντ Πάρτμεν, υπάρχουν δεκαπέντε αναφορές για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, την εποχή αυτή.

Αλλά ο Εμφύλιος τελείωσε το 1974! 

Και προσέθεσε καταλήγοντας:

Μεταπολιτευτικά ο Δικομματισμός λειτούργησε εύρυθμα. Βέβαια, πίσω από αυτήν την τακτική κρύβονταν η επιθυμία για περιθωριοποίηση της Αριστεράς. Όταν ο Δικομματισμός κατέρρευσε, τότε ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μιλήσουμε για το σήμερα. Κι αυτό έγινε γιατί τα δύο σχέδια είχαν οδηγηθεί σε παταγώδη αποτυχία. Όμως έφυγε ο φόβος του πολίτη, που τον κρατούσε υποχείριό τους και επέλεξε την Αριστερά.

Ο καθημαγμένος Δικομματισμός επιχειρεί να επανακάμψει. Συγκρούεται με την Αριστερά σε όλα τα μέτωπα. Κοινωνικά, οικονομικά, εργασιακά κλπ.

Τους ομιλητές προλόγισε νεαρά μέλος της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας ενώ πριν την έναρξη της εκδήλωσης, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του τριημέρου εορτασμού, τους περίμενε  μία ευχάριστη έκπληξη, με την προσφορά από ένα αντίτυπο του συλλεκτικού  λευκώματος «Αντιδικτατορικός Τύπος της Αχαΐας» πατραϊκής έκδοσης του 2007.

Έχουν περάσει 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά όπως αποδείχθηκε στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ οι πρωταγωνιστές πάντα έχουν κάτι νέο να θυμηθούν! Αμείωτο ήταν το ενδιαφέρον των παρεβρεθέντων.