Πέμπτη πρωί. "Αυτά που λέω εγώ εκφράζουν την παράταξη, το ΠΑΣΟΚ σύσσωμο", λέει με ένταση ο Ευ. Βενιζέλος στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, αφήνοντας όλους να εκλάβουν ως αυτονόητο αποδέκτη της αναφοράς του την ηγεσία της Χαρ. Τρικούπη. Ο εύστροφος τέως πρόεδρος σε ακαριαίο πλην δεύτερο χρόνο επαναλαμβάνει τη φράση του αποσαφηνίζοντας περαιτέρω έτσι ότι αναφέρεται στο ποιος εκφράζει την αυθεντική άποψη του κόμματος για όλη αυτή την υπόθεση με την αρχειοθέτηση της υπόθεσης του Ανδρέα Βγενόπουλου. Υπόθεση που τις προηγούμενες μέρες ανέδειξε βαθιές εσωκομματικές προεκτάσεις.

Πέμπτη απόγευμα. Περιστύλιο της Βουλής. Ο Στ. Θεοδωράκης, περιστοιχισμένος από στελέχη του Ποταμιού, κάνει δηλώσεις μετά τη συνάντηση με τη Φ. Γεννηματά όπου έλαβαν αποφάσεις για καταρχήν διάλογο. Παραδίπλα, σχεδόν αυτοεξόριστος, ο Χ. Θεοχάρης ακουμπισμένος με την πλάτη στον τοίχο, προσποιητά ή ειλικρινά αδιάφορος, πάντως παρών, ακούει-δεν ακούει τις δηλώσεις του αρχηγού, πληκτρολογεί σκυφτός πάνω από την οθόνη του smart phone του. Ο βουλευτής που είχε αντιπαρατεθεί ευθέως με τον Στ. Θεοδωράκη στο συνέδριο και ο οποίος παρουσιάζεται από ορισμένους εντός "Κεντροαριστεράς" και "κεντροδεξιάς" ως μεσσιανική φιγούρα για την "πολυπόθητη ανάσταση της Κεντροαριστεράς" ή του θολωμένου μεταρρυθμιστικού φιλελευθερισμού, διατηρεί εδώ και μήνες στάση αυτόνομης τροχιάς εντός του κόμματος.

Η απόφαση της Φ. Γεννηματά και του Στ. Θεοδωράκη να συσταθεί μια επιτροπή διαλόγου και θέσεων (μεταξύ των ενδιαφερόμενων κομμάτων, κινήσεων, ομίλων, μεμονωμένων προσώπων) που θα εξετάσει αν μπορεί να καταλήξει σε ένα κοινά αποδεκτό προγραμματικό πλαίσιο, αποτελεί αναμφίβολα ένα βήμα στη διαρκή προσπάθεια της προέδρου του ΠΑΣΟΚ να έρθουν πιο κοντά τα δύο κόμματα. Αποτελεί μια αρχή δεδομένης της πάγιας μέχρι πρότινος άρνησης του Στ. Θεοδωράκη να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου.

Το πρώτο αυτό βήμα, όπως το χαρακτήρισε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι πραγματικότητα, όπως όμως εξίσου πραγματικές είναι και οι βάσιμες επιφυλάξεις για την επιτυχή κατάληξή του. "Επιτυχής κατάληξη" είναι με βάση τον διακηρυγμένο στόχο αφενός η διαμόρφωση κοινού προγραμματικού πλαισίου και, αφετέρου, η επίτευξη μιας συνεργασίας.

Εφόσον τα πράγματα καταφέρουν να φτάσουν έως εκεί, ο τρόπος της συνεργασίας είναι ουσιαστικά το μεγάλο αγκάθι. Διότι πέρα από τις ενδεχόμενες διαφορετικές προσεγγίσεις στους σχεδιασμούς των ηγεσιών των διάφορων συμμετεχόντων, το μόνο βέβαιο είναι οι ήδη αποκλίνουσες στοχεύσεις στο εσωτερικό και του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Αυτό αφορά συγκεκριμένα δύο κεντρικά στοιχεία στρατηγικής σημασίας: Πρώτον, το αν το ενδεχόμενο ενιαίο σχήμα θα συνιστά μια παράταξη με ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά και με διαφυλαγμένη την πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια των συμμετεχουσών δυνάμεων ή αν θα είναι ένας νέος φορέας που θα προκύψει από την αυτοδιάλυσή τους. Δεύτερον, το ποιο θα είναι το ιδεολογικό πρόσημο του σχήματος.

Ο Στ. Θεοδωράκης διόλου τυχαία ξεκαθάριζε ακόμα και πριν από τη συνάντηση ότι το Ποτάμι "δεν είναι κεντροαριστερά" και ότι δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στο εγχείρημα του ΠΑΣΟΚ για ανασυγκρότησή της. "Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως είναι να δούμε πόσος κόσμος στην κοινωνία αναζητά κάτι μεγάλο, έξω από εμάς και έξω από τα υπάρχοντα σχήματα", λέει, ενώ εντάσσει και τη Ν.Δ. στις "προοδευτικές δυνάμεις" και τον ΣΥΡΙΖΑ στις "συντηρητικές".

Η Φ. Γεννηματά μπορεί να μιλά για προοδευτικό μεταρρυθμιστικό ρεύμα ίσως και εν είδει ελιγμού για να διατηρεί ανοικτούς τους διαύλους με το Ποτάμι, ωστόσο είναι εμφανής ο σοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας που θέλει να έχει το κόμμα της, όπως και ο στόχος για "πόλο απέναντι στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ". Επιπλέον, φαντάζει απίθανο να έδινε το "ΟΚ" για αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ χάριν, νέου φορέα. Από την άλλη, στελέχη του ΠΑΣΟΚ το ζητούν δημόσια εδώ και πάνω από έναν χρόνο. Ο Ευ. Βενιζέλος έχει μιλήσει για "προοδευτικό κέντρο" και θέλει στον διάλογο και την Ένωση Κεντρώων, την οποία με μια φωνή απορρίπτουν Γεννηματά - Θεοδωράκης όπως απορρίπτουν και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο είχε προτείνει ο Γ. Παπανδρέου. Παρά τις κινήσεις σύγκλισης με το ΚΙΔΗΣΟ, η τελική απόφαση του πρώην πρωθυπουργού παραμένει πάντα ερώτημα έως την ύστατη στιγμή.

Είναι σαφές πως εάν η επιτροπή θα καταλήξει σε κοινές προγραμματικές θέσεις ή όχι, μοιάζει να είναι το ελάχιστο από τα προσκόμματα του εγχειρήματος, το οποίο -μετά από ένα ακόμη "πρώτο βήμα"- θα έρθει για πολλοστή φορά μέσα στα τελευταία χρόνια αντιμέτωπο με τα θεμελιακά προβλήματά του.

Λιονάκης Νίκος-avgi.gr