Μπαμπανέβας: Αποχαιρετισμός στο Γιώργο Αλεξόπουλο

Ένας θαρραλέος μαχητής της γραφίδας, αγωνιστής της ζωής, υπέρμαχος της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης, περνά από σήμερα στην αιωνιότητα. Φεύγοντας με το κεφάλι ψηλά ο παλιός συνεργάτης και φίλος Γιώργος Αλεξόπουλος, αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια μιας άλλης πορείας με αξίες, οράματα και ιδανικά στο χώρο των εντύπων. Μακριά από τις ευκαιριακές σειρήνες και τις έκνομες επιδιώξεις, υπηρέτησε πιστά αυτά που πίστευε και αγωνίστηκε για κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική ανεξαρτησία ισότητα και σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. 
 

Ο αείμνηστος Γιώργος  έφυγε κυριολεκτικά μαχόμενος μέσα στο μετερίζι του την εφημερίδα <ΑΛΛΑΓΗ> που σε χρόνια δύσκολα και καιρούς χαλεπούς παρά τις οικονομικές και λοιπές αντιξοότητες, κατάφερε να δίνει το καθημερινό του στίγμα να δηλώνει παρών και να διατυπώνει όπως συνήθιζε άλλωστε ευθαρσώς και ευθέως τη γνώμη του.

 Ο Γιώργος Αλεξόπουλος  δεν έζησε σε εικονική πραγματικότητα. Ήταν ο άνθρωπος που λειτούργησε ως πομπός και δέκτης. Δεν στάθηκε απέναντι, δεν έμεινε απαθής. Πήρε θέση και υπεραμύνθηκε με σθένος αυτό που πίστευε. Πορεύτηκε μαζί με την κοινωνία. Ήταν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας για όσα συνέβαιναν. Κατέγραψε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος.

Η πένα του είχε το κύρος της εγκυρότητας. Τα θέματα που διαπραγματευόταν τα αντλούσε πάντα από την καθημερινότητα γιατί πρωτίστως και πάνω απ΄ όλα τον ενδιέφερε η κοινωνία, ο απλός άνθρωπος, αυτός που δεν αξιώνεται ή δεν έχει τα μέσα και τον τρόπο να βρεθεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Γιατί η φωνή του είναι αληθινή και δεν μεγενθύνεται από πρόθυμους κλακαδόρους και χειροκροτητές.

Ο δημιουργός της <ΑΛΛΑΓΗΣ>  επί σαράντα και πλέον χρόνια υπήρξε μάχιμος γραφιάς, που δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο. Αφουγκραζόταν την κοινωνία και μετέφερε στα κείμενά του τις αγωνίες τις πίκρες και τα οράματα ενός λαού που πέρασε δύσκολα χρόνια.

Σ’ όλη του τη ζωή και την επαγγελματική του διαδρομή, στάθηκε όρθιος και ακέραιος στις επάλξεις. Παλεύοντας με πενιχρά μέσα κατέλιπε αναρίθμητα ξενύχτια και χειρόγραφα αφήνοντας  πράγματι μια σημαντική παρακαταθήκη. 

Στην εφημερίδα του την ΑΛΛΑΓΗ θήτευσαν δεκάδες δημοσιογράφοι καθώς επίσης σημαντικοί τυπογράφοι του παλιού καλού καιρού. Όλοι έχουν να θυμούνται τον μόχθο και το ασίγαστο πάθος που διακατείχαν και χαρακτήριζαν τον εκδότη –  δημοσιογράφο.

Πρόσωπο σαφέστατα πολιτικοποιημένο ο Γιώργος Αλεξόπουλος, δεν αρνήθηκε και δεν πρόδωσε ποτέ τις ιδέες του. Κινήθηκε με γνώμονα τις αρχές του σοσιαλισμού και πάλεψε γι΄ αυτό με επιχειρήματα. Ποτέ όμως δεν έκλεισε την πόρτα στην αντίθετη άποψη. Ο διάλογος άλλωστε όπως υποστήριζε ο ίδιος αποτελούσε διαχρονικά βασικό συστατικό και πεμπτουσία  της δημοκρατίας.

Η σωστή, σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση ήταν πάντα γι΄ αυτόν κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Στόχος του ήταν η δημοσιοποίηση της αλήθειας, χωρίς αλλοίωση ή πλαστογράφηση  πραγματικών περιστατικών που είναι ξένα προς την επαγγελματική δεοντολογία και δεν συνάδουν με την ιδιοσυγκρασία του δημοσιογράφου.

Σε λίγη ώρα το συναρπαστικό επίγειο ταξίδι του αγαπημένου φίλου και συνάδελφου Γιώργου, φτάνει στο τέλος του. Ο κύκλος μιας αταλάντευτης πορείας ολοκληρώνεται και βρίσκει δικαιωμένο τον υπέρμαχο οραμάτων, αξιών και ιδανικών.

Μέσα από την πολυκύμαντη διαδρομή του ως εκδότης δεν στόχευσε σε υλικά αγαθά. Οι πίκρες της επιχειρηματικής του δραστηριότητας ήταν σαφώς περισσότερες από τις χαρές. Γιατί αγωνιζόταν μόνος του. Δεν είχε άδηλους πόρους. Ευτύχησε όμως να αποκτήσει μια συγκροτημένη οικογένεια με τη σύζυγό του Ακριβή και τον γιό του Θανάση που υπεραγαπούσε.

Ο Γιώργος εγκαταλείπει τα εγκόσμια σε μια τραγική συγκυρία για τα δεδομένα του Πατραϊκού Τύπου.

Ακολούθησε τη μοίρα που χτύπησε τους παραδοσιακούς ιστορικούς εκδότες, όπως ο Σπύρος Δούκας της <Πελοποννήσου> Ο Χρήστος Χριστόπουλος της <Γνώμης> και πριν λίγα χρόνια ο Γιώργος Σπαθαράκης της <Εβδομάδας>  και των <Γεγονότων>.

Ποιος ξέρει ίσως εκεί ψηλά που θα βρεθούν να καταστρώσουν σχέδια και ιδέες για τις έντυπες μελλοντικές εκδόσεις.

Αγαπητέ και αξέχαστε  Γιώργο Αλεξόπουλε, τα Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ και του ΤΕΑΣ εύχονται να είναι ελαφρύ το χώμα της Αχαϊκής γης και ειδικότερα του αγαπημένου σου χωριού του  Μιντιλογλίου που θα σε σκεπάσει. Στην οικογένεια και τους λοιπούς συγγενείς σου ευχόμαστε κουράγιο να νιώθουν υπερήφανοι και να σε  θυμούνται με αγάπη.

Αιωνία σου η μνήμη

 ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΑΜΠΑΝΕΒΑΣ