Ο Τάσος Αβραντίνης «κλείνει το μάτι» προς τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων καθώς υποστήριξε τον περασμένο Οκτώβριο («Φιλελεύθερος») πως «το 1980 είχαμε περίπου 400.000 δημοσίους υπαλλήλους, ενώ το 2009 ο αριθμός τους ξεπερνούσε το 1.000.000. Από αυτούς τουλάχιστον 300.000 ήταν απολύτως περιττοί". Ισχυρίστηκε δε πως το κόστος των 300.000 υπαλλήλων είναι όσο «το δημόσιο χρέος της χώρας ή έντεκα φορές τουλάχιστον το κόστος ολόκληρης της διαφθοράς και της μίζας μαζί».
Το 2013 άλλωστε υποστήριζε -ως στέλεχος της Δράσης- ότι «η πενταετία Καραμανλή πρόσθεσε επιπλέον 120.000 δημοσίους υπαλλήλους, για να φθάσει η χώρα το 2011 να αριθμεί πλέον του 1 εκατομμυρίου απασχολούμενων στον δημόσιο τομέα». Επιπλέον, έναν χρόνο νωρίτερα (2012) έβαζε στο στόχαστρο τον πρώην πρωθυπουργό διότι «μετά από δύο χρόνια εκκωφαντικής σιωπής, ένας από τους βασικούς υπαίτιους για την καταστροφή της χώρας μάς καλεί να ψηφίσουμε ένα κόμμα που δεν μπορεί»...
Ο Τάσος Αβραντίνης, αφού μόλις πρόσφατα (16.12.2018, liberal.gr) παρατηρούσε πως “η αντικρατικιστική ρητορεία δεν αρκεί, καθώς το μεγάλο κράτος δεν πρόκειται ποτέ να πέσει σαν ώριμο φρούτο”, καλεί “μια φιλελεύθερη κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το κακό στη ρίζα του”. Σημειώνει πως «πρέπει να προβεί χωρίς καθυστέρηση στην άμεση κατάργηση των νόμων που δίνουν προνόμια σε ειδικά συμφέροντα, στην απλοποίηση της νομοθεσίας, στον περιορισμό των φόρων και των δημοσίων δαπανών με τον περιορισμό της σπατάλης και την ανάθεση από το κράτος στον ιδιωτικό τομέα πολλών αρμοδιοτήτων του». Θεωρεί δε πως “ο πολίτης μπορεί να ωφεληθεί μόνο μέσα από ελεύθερους θεσμούς και τη μείωση του κράτους, παρά μέσα στο πλαίσιο ενός γραφειοκρατικού και ανελεύθερου συστήματος”.
Κατά της ρυθμισμένης αγοράς εργασίας!
Ο πρώην αντιπρόεδρος της Δράσης, τον περασμένο Νοέμβριο, στο πλαίσιο εκδήλωσης του Ευρωπαϊκού Φιλελεύθερου Κόμματος, είχε στηλιτεύσει το γεγονός πως “τα προηγούμενα χρόνια η αγορά εργασίας ήταν πλήρως ρυθμισμένη”! Σε ανάλογους επικριτικούς τόνους σημείωνε πως “ο κρατικός τομέας μεγάλωσε εις βάρος του ιδιωτικού τομέα και η οικονομική ελευθερία περιορίστηκε”, υποστηρίζοντας πως “κυριαρχούσαν πελατειακά δίκτυα, συνδικαλιστικές και προσοδοθηρικές ομάδες”.
Επιπλέον, ο κ. Αβραντίνης την παραμονή της εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο (20.8) ισχυριζόταν (“Στο καρφί”) πως “η έξοδος για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση μόνο με την έξοδο του Μεσολογγίου μπορεί να παραλληλιστεί". Υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την παράταση του μνημονιακού καθεστώτος, εκτιμούσε πως “η αλήθεια είναι ότι στις 21 Αυγούστου τερματίζεται η χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους της χώρας από τους θεσμικούς δανειστές της. Άλλα φθηνά χρήματα δεν θα λάβουμε”...
Απαρχή ευρύτερης συνεργασίας
Αντίστοιχα, ο Τέλης Αϊβαλιώτης έχει επικρίνει (από το 2016) πως «το 55% όλης της οικονομικής δραστηριότητας είναι από το κράτος, κάτι που παραπέμπει σε επίπεδα Σοβιετικής Ένωσης. Παράλληλα, υπολογίζεται ότι το 67% του πληθυσμού σήμερα, έμμεσα ή άμεσα, συνεργάζεται οικονομικά και επαγγελματικά με το κράτος. Αυτό είναι στρέβλωση». Κατέληξε δε στο... αναμενόμενο συμπέρασμα πως “η μείωση των κρατικών δαπανών είναι μονόδρομος”.
Σε αυτό το φόντο, «γαλάζιες» πηγές σημειώνουν πως “οι υποψηφιότητες των δύο στελεχών αποτελούν την απαρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας, καθώς ήδη από την περασμένη Κυριακή η Δράση ανέστειλε την κομματική λειτουργία της προκειμένου να μπορούν τα στελέχη της να στηρίξουν τη Ν.Δ.".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου