Αυτή η «ΠΑΣΟΚογεννημένη γραφειοκρατία» ΠΟΕΔΗΝ

ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ: Τώρα, είναι συνδυασμός ΠΑΣΚ-ΝΔ για να έχει την πλειοψηφία «και να κάνει τα καρναβάλια που κάνει ο Γιαννακός … έχει γράψει πάνω από 1.700 ανακοινώσεις από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα χρόνια των μνημονίων δεν είχαν γράψει ούτε 50»

Σχολιάζοντας το ρόλο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης και μιλώντας Στο Κόκκινο και τον Θανάση Λαζαρίδη, είπε χαρακτηριστικά ότι: 


«Ουσιαστικά είναι η ΠΑΣΟΚογεννημένη γραφειοκρατία της εργατικής αριστοκρατίας, που ήταν οργανικό στοιχείο του προηγούμενου συστήματος διακυβέρνησης και διαπλοκής. Από το 2015 πρακτικά είναι “στην απ’ έξω” της διαχείρισης και διακυβέρνησης του συστήματος».

Οι προσλήψεις του ΠΑΣΟΚ στην Υγεία την δεκαετία του ’80 έφτιαξαν ένα πολύ ισχυρό δικό του συνδικαλιστικό χώρο στα δημόσια νοσοκομεία. Κατά περιόδους και περιοχές, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚ στους εργαζόμενους των νοσοκομείων (γιατί στους γιατρούς και την Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας - ΟΕΝΓΕ ποτέ δεν ήταν το ίδιο, είχε πάντα μεγάλη δύναμη η Αριστερά), έπαιρναν 60%-70% στα σωματεία.

Σήμερα, έχει πλέον χάσει πολλές δυνάμεις, συνέχισε ο κ. Πολάκης, αλλά ελέγχει ακόμη κάποιους ανθρώπους-κρίκους μέσα στα νοσοκομεία -έτσι αναπαρήγαγε και την ύπαρξη του, σε συνδυασμό και με τις δυνάμεις της ΝΔ … τώρα, είναι συνδυασμός ΠΑΣΚ-ΝΔ για να έχει την πλειοψηφία «και να κάνει τα καρναβάλια που κάνει ο Γιαννακός … έχει γράψει πάνω από 1.700 ανακοινώσεις από τότε που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τα χρόνια των μνημονίων δεν είχαν γράψει ούτε 50».

Η ΝΔ μοίραζε τις «κουτάλες» και το ΠΑΣΟΚ προσέθεσε τα «κουταλάκια»

Η χρεοκοπία της χώρας είχε τρία μεγάλα κομμάτια: περίπου 130-150 δισ. ευρώ από την υπερτιμολόγηση και το μαύρο χρήμα στα εξοπλιστικά, περίπου 100 δισ. ευρώ στα δημόσια έργα, «ολυμπιακά» και άλλα, ενώ γύρω στα 85 δισ. ευρώ στον χώρο της Υγείας. Το άθροισμά τους (315-335 δισ. ευρώ) είναι ουσιαστικά το δημόσιο χρέος, ο λόγος για τον οποίο χρεοκόπησε η χώρα, είπε ο κ. Πολάκης.

Στην Υγεία έχουν γίνει συγκεκριμένοι πλέον υπολογισμοί από διάφορους μελετητές, συνέχισε. «Ένας αδρός υπολογισμός … είναι ότι από το 1990 ως το 2010 στην Υγεία η συνολική (δημόσια και ιδιωτική) δαπάνη ήταν περίπου 260 δισ. ευρώ, αυτός ήταν ο τζίρος του χώρου. Τα 160 δισ. ευρώ περίπου ήταν δημόσια δαπάνη (κρατικός προϋπολογισμός και ασφαλιστικά ταμεία), ενώ τα υπόλοιπα 100 δισ. ευρώ ιδιωτική δαπάνη, η άμεση καταβολή από τους ιδιώτες και τα ταμεία. Εάν υπολογιστεί μία «μετριοπαθής» υπερτιμολόγηση της τάξης του 30% στα 160 δισ. ευρώ δημόσιου χρήματος και 40% στα 100 δισ. ευρώ ιδιωτικού χρήματος, προκύπτουν τα 85 δισ. ευρώ της υπερτιμολόγησης, του μαύρου χρήματος, των παράνομων αμοιβών, κ.ά.

Η διαφορά του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ήταν ότι η ΝΔ και η Δεξιά μοίραζε χρήμα σε δέκα, είκοσι, εκατό οικογένειες, με μερικές… μεγάλες κουτάλες. Το ΠΑΣΟΚ έφτιαξε, πέραν των 80 οικογενειών των Γερμανοτσολιάδων της Κατοχής και άλλων 20 που έφτιαξε και τους έδωσε μεγάλες κουτάλες, μοίρασε και μερικές χιλιάδες… μικρά κουταλάκια σε μεγάλο κομμάτι του μηχανισμού, κρατικού και παραέξω, που και αυτοί τσιμπολόγαγαν από τον κρατικό κορβανά, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Στην αρχή της συνέντευξης, ο κ. Πολάκης αναφέρθηκε στην περίοδο που βρέθηκε στην Λατινική Αμερική, καθώς και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90 στην Ελλάδα, με τις μάχες του φοιτητικού κινήματος στην Ιατρική να προστατευτεί το αυτονόητο δικαίωμα μετά το πτυχίο να είναι ανοιχτός ο δρόμος προς την ειδικότητα, χωρίς διαδικασία εξετάσεων που θα δημιουργούσε στρατιά ανειδίκευτων γιατρών. «Ήταν ένας από τους ελάχιστους αγώνες το 1990-1993 που νίκησαν επί της διακυβέρνησης» Μητσοτάκη, όπως είπε.

Ακολούθησαν πολλοί ακόμη αγώνες και «η σκληρή πραγματικότητα του ιδιωτικού τομέα, γιατί πολύ από εμάς δεν μπορέσαμε να μπούμε στο ΕΣΥ γιατί δεν “προσκυνήσαμε” αυτούς που έπρεπε, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ». Τελικά «χρεοκόπησε η χώρα μέσα από το “κοινωνικό συμβόλαιο του πελατειακού κράτους, της παραοικονομίας και του μαύρου χρήματος”», συνέχισε ο κ. Πολάκης, για να ακολουθήσει με τα μνημόνια ο απεγκλωβισμός από την μέγγενη του δικομματισμού για τεράστια κοινωνικά στρώματα, που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ.