Του Ντίνου
Βγενόπουλου
ΩΣΑΝΑ
ΩΣΑΝΑ , ξανά, ξανά
Με Ύμνους της δεκάρας
Εξύμνηση του αρχηγού
Αλήτες μιας πεντάρας
Βροχή πέφτουν τα
τάλιρα
Βροχή και οι θεσούλες
Δίνουν σε κάθε
μασκαρά
Δραχμές και
επιταγούλες
Όχι στου μεροκάματου
Σε αυτόν που πιλαλάει
Αλλά σε αυτόν που
κελαηδεί
Και ύμνους τους τραγουδάει
Μα σαν καλοί
υποκριτές
Τραβάνε τα μαλλιά
τους
Όχι θιγμένοι, όπως
λες
Μα για το μπεζαχτά
τους
Πριν από χρόνια… κλαίγανε
Για το… ιερό
μαρκούτσι
Για και τότε σκύβανε
Στο λούστρινο
παπούτσι
Πενήντα να 'ναι ή εκατό
Ούτε ένας παραπάνω
Κάνουνε τώρα το χαμό
Να βγούνε κι΄ από
πάνω
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ υποκριτές
Σερνόμενοι στη χλίδα
Υπηρετούν επί σκοπό
Κυλιούνται μες στη
λίγδα
Τ΄ αφεντικά τους αραχτά
Του βλέπουν να
ουρλιάζουν
Με τα ζαγάρια τους
λυτά
Αυτοί θα ησυχάζουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου