Η χλεύη έρχεται για την κυβέρνηση Μητσοτάκη...

 

Εκεί που η εικόνα της κυβέρνησης κυριολεκτικά διασύρεται είναι στην απρόβλεπτη καθημερινότητα, στην κανονική ζωή. Εκεί αποκαλύπτεται και στους πλέον καλόπιστους (κατά βάση κεντρώους και φιλελεύθερους) το πραγματικό της πρόσωπο.

Παρουσιαστής και οικονομικός συντάκτης σε χθεσινή πρωινή εκπομπή δήλωναν την έκπληξή τους σχετικά με τις (πολύ) πιθανές αρνητικές επιπτώσεις του αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον τουρισμό και σε άλλους οικονομικούς κλάδους.

Οι μισθοί απειλούνται, λίγο μετά τη μικρή ανάσα που πήραν τον περασμένο χρόνο, εξαιτίας των εξαιρέσεων που θεσμοθέτησαν το δίδυμο της "συμφοράς" Άδ. Γεωργιάδης και Γ. Βρούτσης πλασάροντας τις συγκεκριμένες ωμές παρεμβάσεις κατά της εργασίας και των μισθών ως μέρος ενός σχεδίου που υποτίθεται πως θα βάλει τη χώρα σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, προσελκύοντας (κυρίως) ξένους επενδυτές.

Η συζήτηση που ακολούθησε πιστοποίησε ότι σε αυτό το πεδίο η κυβέρνηση κερδίζει μέχρι στιγμής κατά κράτος. Οι μειώσεις μισθών, αν είναι για την επιβίωση μιας επιχείρησης, θεωρούνται αυτονόητες.

Το ίδιο επιβεβαιώνεται λίγο - πολύ και σε μια σειρά άλλα θέματα, όπως π.χ. στις προβλεπόμενες φοροαπαλλαγές για τα πιο εύπορα στρώματα και στους επιχειρηματίες, αλλά (δυστυχώς) και για μια σειρά θέματα, με το άσυλο στα πανεπιστήμια και τη στοχοποίηση των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ότι έχουν εμπεδωθεί σε ένα βαθμό στην κοινωνία ως αναγκαίες παρεμβάσεις και επιστροφή στην κανονικότητα.

Κι όμως, με συμπληρωμένες μόλις 120 μέρες, η εικόνα της κυβέρνησης στραπατσάρεται!

Το είδαμε στο προσφυγικό, όπου η απουσία οποιουδήποτε σχεδίου ή οι σκέψεις για δυναμική αντιμετώπιση των "εισβολέων" (όπως κάποτε των Περσών, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό) δίνουν σταδιακά τη θέση τους στην (ενοχική) αναγνώριση της συνθετότητας του προβλήματος.

Το ζούμε με την απογύμνωση της αδιέξοδης και πατριδοκάπηλης γραμμής στο “Μακεδονικό” που μετατρέπεται σταδιακά σε "σιωπηρή αποδοχή", και μάλιστα χωρίς αστερίσκους, και με τον φόβο να μην αλλάξει κάτι ουσιαστικό μετά το "βέτο" της Γαλλίας.

Εκεί όμως που η εικόνα της κυβέρνησης κυριολεκτικά διασύρεται είναι στην απρόβλεπτη καθημερινότητα, στα τυχαία περιστατικά, στην κανονική ζωή. Εκεί αποκαλύπτεται και στους πλέον καλόπιστους (κατά βάση κεντρώους και φιλελεύθερους) το πραγματικό της πρόσωπο.

Είναι αυτό που συνδέει την (σχεδιασμένη επιμελώς) απόπειρα της μετονομασίας του σταθμού του μετρό «Ευαγγελισμός» με τις (διατεταγμένες) συλλήψεις των μαθητών στις αίθουσες όπου προβάλλεται ο "Tζόκερ". Και συναντιέται με τις κραυγαλέες αντιδράσεις ενός συνονθυλεύματος πατριδοκάπηλων που μυρίζει ναφθαλίνη και έχει εκπροσώπους κυβερνητικούς παράγοντες, υπουργούς, βουλευτές και αυτοδιοικητικούς παράγοντες που σπεύδουν να κατατροπώσουν τα "ξεκούρδιστα στρατιωτάκια" της Νέας Φιλαδέλφειας.

Στα κρίσιμα, στα μείζονα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, αλλά και στην καθημερινή ζωή η κυβέρνηση απαξιώνεται. Και το ανώτατο στάδιο της απαξίωσης είναι η χλεύη. Ό,τι χειρότερο για μια νεόκοπη πλειοψηφία.

Πετρόπουλος Ανδρέας-avgi.gr