Ο πρόεδρος της ΝΔ, κινούμενος σε τροχιά του αντιπροέδρου του Άδωνι, απευθύνει προειδοποίηση ότι «δεν νοείται εθνική συνεννόηση χωρίς να υπάρξει προηγουμένως συγκεκριμένη και συμφωνημένη πρόταση από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους» ακυρώνοντας έτσι την ιδέα για σύγκλιση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τονίζει:
«Αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν οι κκ Τσίπρας και Καμμένος για ένα μείζον ζήτημα εθνικής σημασίας, ας παραιτηθούν».
Στη συνέντευξή του αποκαλύπτει ότι το πρώτο σχέδιο νόμου που θα καταθέσει ως πρωθυπουργός θα είναι το φορολογικό. Μιλιά όμως δεν βγάζει για το ασφαλιστικό, όπου στο Συνέδριο του κόμματός του, την π. Κυριακή, απέσπασε την σύμφωνη γνώμη του 36% των συνέδρων στην ερώτηση που έθεσε στους συνέδρους, ανάμεσα σε λίστα 14 ερωτήσεων, όπου ο ...Κούλης ζήτησε απάντηση στο ερώτημα της υποχρεωτικής ασφάλισης των εργαζομένων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες!
Που εάν γίνει νόμος αυτή η ερώτηση, θα τιναχθεί στον αέρα η ασφαλιστική κάλυψη των συνταξιούχων, αφού τα ταμεία θα αδειάσουν από εισφορές, καθώς αυτές θα κατευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα και το Συνταξιοδοτικό Σύστημα από αλληλέγγυο των γενεών θα γίνει ανταποδοτικό, σύμφωνα με αυτά που θα καταθέτει ο εργαζόμενος, χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση από το κράτος για την ασφαλή λειτουργία του.
Αλλά προς το παρών, πρώτη θέση στις επιδιώξεις του, κατέχει η ανατροπή της κυβέρνησης, κάτι που δεν κατάφερε να το κάνει κυρίαρχη γραμμή στο Συνέδριο της ΝΔ ο ...Κούλης.
Κι έτσι αυτοαναβιβαζόμενος σε Αντωνάκη, προ 23 ετών, όπου με αφορμή το Μακεδονικό ο Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιχειρεί κατά της κυβέρνησης με αφορμή την διάσταση μεταξύ των εταίρων της, με αφορμή το ίδιο ζήτημα.
Ξεχνά βέβαια το κυρίαρχο. Ότι ο μεν Αντωνάκης ήταν μέλος της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, ο δε Κούλης είναι μέλος της κυβέρνησης των Βουνών και των Ορέων! Άρα; Μηδέν εις το πηλίκον... Κι έπειτα δεν θυμάται, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός και ο υπ. Αμύνης των ΑΝΕΛ, υποχρεώθηκαν σε αμοιβαίες υποχωρήσεις για την συνέχεια της κυβέρνησης. Συμμαχική κυβέρνηση είναι και αυτά εξυπακούονται!
Αλιεύοντας από την ΑΥΓΗ της Κυριακής το άρθρο του Δημ. Χρήστου, διαβάζουμε τα παρακάτω, καθώς έχουν μία ευρύτερη σημασία και αναφορά στις επιδιώξεις των πολιτικών αρχηγών και δη, του Κούλη:
«ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ στα πολιτικά χρονικά κατάσταση. Το σύνολο της αντιπολίτευσης, κοινοβουλευτικής και μη, θέτει ως στόχο την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που με εντολή των πολιτών ανάλαβε να απελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά των Μνημονίων και τα πειράματα που άσκησαν οι δανειστές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας με μοναδικό -τότε- προσόν την εντιμότητα και τη θέληση.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κανείς να δεχτεί τη συμπεριφορά της αντιπολίτευσης αν είχε σοβαρές προτάσεις στις συνθήκες μέσα στις οποίες είναι υποχρεωμένη να κινείται η κυβέρνηση. Όμως σε συνθήκες χρεοκοπίας, μία από τις πλέον απαραίτητες προϋποθέσεις για την καλύτερη και ταχύτερη έξοδο είναι η συγκλίνουσα ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και των αντιπροσωπευτικών κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων.
ΑΠΟ τις πρώτες μέρες της προεδρίας του, ο Μητσοτάκης έθεσε ως στόχο την ταχύτερη δυνατή ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα. Στόχο που είχαν και επέβαλαν μεγαλοπαράγοντες του οικονομικού κατεστημένου, με ανάγκη την παλινόρθωση και την ανάθεση της εξουσίας σε αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα. Έτσι, το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή παραχώρησε μερίδιο της πολιτικής του αυτοτέλειας σε συμφέροντα, που, αν καταφέρουν να το φέρουν στην εξουσία, θα ζητήσουν ανταλλάγματα όπως παλιά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απομακρύνεται από τους κανόνες της σύνεσης και της εθνικής ευθύνης, βαρύτατα εκτεθειμένος στους διεθνείς κύκλους της οικονομίας και της πολιτικής. Δυστυχώς, στους παράγοντες αποσταθεροποίησης προστέθηκαν δημοσίως και οι δικαστές, θυμίζοντας λατινοαμερικανικές καταστάσεις.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ, πιεζόμενο από την ομάδα των αμοραλιστών που συνεργάστηκαν και πρωταγωνίστησαν στη διακυβέρνηση Σαμαρά αλλά και το τίποτα του Σταύρου Θεοδωράκη, πελαγοδρομεί κλίνοντας το μάτι στη Δεξιά. Ακυρώνει έτσι και την αναγκαία λογική στόχευση να επαναπατρίσει με αριστερό λόγο ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν και στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΠΟΡΙΕΣ για τη Χρυσή Αυγή και το κόμμα του κυρίου Λεβέντη δεν υπάρχουν. Απορίες, και μάλιστα μεγάλες, υπάρχουν για το ΚΚΕ. Από τα λόγια, περνάει και στη βία, επιλέγοντας ως στρατηγικό στόχο τον ίδιο στόχο που έχουν και ο Κυριάκος και οι χορηγοί του! Την εδώ και τώρα ανατροπή της κυβέρνησης. Η ηγεσία του ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά ότι, συμβάλλοντας στην πτώση της κυβέρνησης, θα φέρει στην εξουσία τον Μητσοτάκη με τα επικίνδυνα νεοφιλελεύθερα δόγματά του, όπως αυτό της κατάργησης της υποχρεωτικής δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης όλων των εργαζομένων.
ΟΣΟ χειρότερα τόσο καλύτερα, όπως έλεγαν και οι πιπισιπίδες μετά τη Μεταπολίτευση, αφού με τη φτώχεια και την ανεργία ωριμάζουν ταχύτερα οι επαναστατικές διαθέσεις των μαζών. Γι' αυτό αποκηρύχτηκαν από τον Περισσό οι Πορτογάλοι κομμουνιστές, που στηρίζουν την κυβέρνηση των σοσιαλιστών για να βγει η χώρα από μια παρόμοια κρίση, που πλήττει κυρίως τις δυνάμεις της εργασίας. Οι αριστερίστικες αντιλήψεις υπήρχαν στο ΚΚΕ, αλλά κρύβονταν ώς τη διάσπαση του 1990 υπό τον φόβο του διευθυντηρίου της Μόσχας, που είχε ζητήσει από το κόμμα να σιγοντάρει (μορατόριουμ) την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου στα πρώτα δύσκολα χρόνια, τότε που ο Ανδρέας μετείχε στο κίνημα των αδεσμεύτων.
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ εμφανίζεται και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, από στελέχη που υποτιμούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό τις δυσκολίες του κυβερνητικού έργου. Ένα μέρος του εκτός κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν παρουσιάζει τα δείγματα ωρίμανσης που απαιτούν οι περιστάσεις, δεν αξιολογεί τη συμπεριφορά της αντιπολίτευσης και παραλογίζεται όταν ζητά διακοπή της συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛΛ. χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα άλλος εταίρος. Με μια λέξη: αχαριστία!
ΑΝ ΔΕΝ υπήρχε η τεράστια διεθνής και ευρωπαϊκή στήριξη στο έργο της κυβέρνησης, που θεωρείται πλέον παράγοντας σταθερότητας για την Ε.Ε. και το μέλλον του τόπου, την οποία στήριξη με τις αποδόσεις όλων των οικονομικών δεικτών παρακολουθεί και ο ελληνικός λαός, η παλινόρθωση των δυνάμεων της χρεοκοπίας θα ήταν πιθανή.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως, καθώς όλοι οι επαγγελματικοί φορείς προσδοκούν από την απόδοση του κυβερνητικού έργου την ανάπτυξη της οικονομίας, τον περιορισμό της ανεργίας και την αύξηση της εγχώριας ζήτησης. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα σε όλα τα περιφερειακά συνέδρια, όπου οι τοπικές δυνάμεις κατέθεσαν τις προτάσεις για τον χώρο ευθύνης τους. Αυτό φαίνεται από όλες τις δηλώσεις των εκπροσώπων των επαγγελματικών φορέων που αν και ως πρόσωπα πρόσκεινται στη Ν.Δ., στηρίζουν το κυβερνητικό έργο. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στην κοινωνία είναι τα μεγάλα στηρίγματα για την επιτυχία των εθνικού χαρακτήρα στόχων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου