Στερνό αντίο στην αγωνίστρια Ιφιγένεια Γεωργάκη

Η αείμνηστη Ιφιγένεια Γεωργάκη.

Κηδεύτηκε από τον Ι.Ν. Παναγίας Αλεξιώτισσας συνοδευόμενη από πλήθος κόσμου - «Χρυσά λόγια» από στον επικήδειό της από τον αρχ. Τιμ. Παπασταύρου

Στερνό αντίο απηύθυναν συγγενείς, συναγωνιστές, φίλοι και γείτονες την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016, στην αγωνίστρια του ΕΑΜ Ιφιγένεια Γεωργάκη, που πέθανε την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 92 ετών.

Η εξόδιος ακολουθία κια η ταφή της σορού της έγινε στις 3μμ. από τον Ι.Ν. Παναγίας Αλεξιωτίσης. Παρόντες στην τελετή ήταν ο βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρ. Ριζούλης, από την ΡΑΠ η δημοτική σύμβουλος Ουρανία Μπίρμπα, ο αντιπρόεδρος τους ΕΟΠΥΥ Τάκης Γεωργακόπουλος, μέλη του ΔΣ του Συλλόγου «Πέτρινα Χρόνια»  με την ταμία Ντίνα Πεταλά και πολλοί άλλοι φίλοι από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.

Για την κοινωνική προσφορά της αείμνηστης επικήδειο εκφώνησε ο αρχιμανδρίτης της ΙΜ. Πατρών Τιμόθ. Παπασταύρου, που «στόλισε» την εν ζωή παρουσία της με χίλιους επαίνους.

Η Ιφιγένεια Γεωργάκη γεννήθηκε το 1927 στα Φερεντινάτα Κεφαλονιάς. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε στην Πάτρα, όπου την υιοθέτησε ο γιατρός αφροδισιολόγος Ιω. Καρναβάς, Έλληνας εξ Αιγύπτου, που είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα και διατηρούσε ιατρείο στην οδό Βότση. Αυτού του ιατρού τα εργαλεία κληρονόμησε η αείμνηστη και τα προσέφερε στο παλιό Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών.

Σε ηλικία 17 ετών δραστηριοποιείται μέσα από τις τάξεις της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ, όπου σε μία προσπάθεια απελευθέρωσης κρατουμένων από το στρατόπεδο Λυμπερόπουλου, καταφέρνει η ίδια και μία συναγωνίστριά της, με την μέθοδο των «γλυκών ματιών» να απασχολήσουν την γερμανική φρουρά και να βρουν ευκαιρία να αποδράσουν οι κρατούμενοι, που επέστρεφαν από το ΚΕΤχ συνοδευόμενοι, μεταφέροντες το φαγητό των συγκρατουμένων  των.

Αποτέλεσμα ήταν η μεν φρουρά να εκτελεστεί για παραδειγματισμό, η δε δίδυμο, η «ξανθιά Ιφιγένεια και η μελαχρινή» που βοήθησαν στην απόδραση να κυνηγηθούν, επί ημέρες.

Μετά την απόδραση κρύφτηκαν στα χωράφια του Σκλαβούνου (όπου σήμερα χτισμένο το νοσοκομείο Αγ. Ανδρέας) μέχρι να τους προστατεύσει η οργάνωση.

Μετά την απελευθέρωση εν έτει 1947, παντρεύτηκε τον Άγγελο Γεωργάκη και απέκτησε  έναν γιό, τον Σπύρο Γεωργάκη, ταμία του Συλλόγου Μνήμης Φυλακισμένων και Εξορισμένων «Πέτρινα Χρόνια».