2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ - Η εξίσωση που πρέπει να επιλυθεί

Του ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΟΒΑ

μέλος Ο.Μ. Ανατολικού διαμερίσματος Πάτρας

μέλος Συντονιστικού Ν.Ε. Αχαΐας

Μερικές παραδοχές

Από τα τέλη του 2011-αρχές του 2012 όταν ο Αλέξης Τσίπραςδιατύπωνε καθαρά τη θέλησή του να αναλάβει την ευθύνη τηςδιακυβέρνησης της χώρας, ηγούμενος τότε ενός μικρού πολιτικού  σχηματισμού κομμάτων, έχουν καταγραφεί πολλά σημαντικά πολιτικά γεγονότα.

Ο μικρός πολιτικός σχηματισμός κομμάτων κατάφερε να κερδίσειτρείς συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και να είναι σήμερα μαζί με τους ΑΝΕΛΛ κυβέρνηση της χώρας.

Μιας χώρας που λεηλατήθηκε κυριολεκτικά από όλους αυτούς πουανησυχούν σήμερα βλέποντας να σταθεροποιείται αυτή η κυβέρνηση, που παρά τις παλινωδίες, τις υπερβολές ή τα λάθη της, φαίνεται να βάζει σε μια διαφορετική τροχιά τη χώρα.

Πλείστα τα παραδείγματα και των υπερβολών αλλά και τωνσωστών χειρισμών της, σε μια περίοδο που κορυφώθηκε η επιθετική τακτική της «αριστερής παρένθεσης» από μέρους των «κορακιών» εντός και εκτός της χώρας, όλων αυτών δηλ. που ήθελαν και θέλουν να καταφάνε μέχρι και το εναπομείναν σαρκίο της.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες των μεθόδων της άπληστης καταλήστευσης της χώρας, απ’ όλους αυτούς που ευθύνονται γι’ αυτή την κατάσταση και θέλουν να επανέλθουν για να ξανακάνουν τα ίδια, με τους ίδιους ακριβώς τρόπους, χωρίς καμία αναστολή, χωρίς αιδώ.

Μερικές σταθερές

Κάθε κοινωνία βασίζεται στην ηθική στάση και δράση των πολιτών της για να πορεύεται στο παρόν και να δημιουργεί τις συνθήκες

και προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες πολιτών, αλλά ακόμη καιμεμονωμένα άτομα με τη στάση ζωής και την ενεργό δράση τους αποτέλεσαν φωτεινά παραδείγματα μιας ιδανικής κοινωνίας, ενέπνευσαν, παρακίνησαν και οδήγησαν μεγαλύτερες ομάδες σε στάσεις και συμπεριφορές που ιστορικά έχουν καταγραφεί με τα πιο λαμπρά γράμματα.

Η Αριστερά έχει κάθε λόγο να «υπερηφανεύεται» γιατί από τις τάξεις της –πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, στα όρια της στατιστικής–προέρχονται αυτοί που προσέδωσαν παρά τις «ήττες», αυτό το ηθικό πλεονέκτημα.

Η εξίσωση και η λύση της

Το επικείμενο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικά πάρα πολύ σημαντικό, μετά τα όσα συνέβησαν πέρυσι στο εσωτερικό του , με την αποχώρηση κάποιων στελεχών και την «αποδυνάμωσή» του, αλλά με δύναμη από την νέα εκλογική νίκη στη συνέχεια που επιδοκίμασε και επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την υπεύθυνη στάση του μπροστά στον επικείμενο όλεθρο που ήταν προ των πυλών, διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες ένθεν και ένθεν.

Στα χρόνια αυτά τα πρόσφατα, ο ΣΥΡΙΖΑ των μικρών στα όρια  εισόδου στη Βουλή, ποσοστών του, δυνάμωσε εκλογικά γιατί κατάφερε, είτε να εμπνεύσει με το καθαρό πρόσωπο και λόγο του Αλέξη Τσίπρα, είτε αποτελεί διέξοδο με την πολιτική του πρόταση παρά τις υπερεκτιμήσεις, είτε για να γίνει ο τιμωρός ενός συστήματος που κατέστρεφε τη χώρα.

Σήμερα ,παρά την κοινωνική στήριξή του από την πλειοψηφία του λαού μας που βιώνει τραγικά την κρίση και έχει στηρίξει πάνω του τις όποιες ελπίδες απεγκλωβισμού του από την μέγγενη αυτή, εξακολουθεί, να μην έχει σχεδόν κανένα σημείο αναφοράς στα όργανα και συλλογικές διαδικασίες αυτής της κοινωνικής έκφρασης ( συνδικάτα, τοπική αυτοδιοίκηση, αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα κλπ) που συνεχίζουν να οργιάζουν σε βάρος του, παραμένοντας Ηρακλειδείς ενός βαθιά νοσούντος διαπλεκόμενου συστήματος διαφθοράς.

Η ανθρωπογεωγραφία του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο λαϊκούς Αγωνιστές, αγνούς Έλληνες

πατριώτες, Αριστερούς πολίτες προερχόμενους από την Ανανεωτική ή την Κομμουνιστική της έκφραση, Σοσιαλιστές, Δημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες , Κεντρώους .

Η λύση της εξίσωσης που το αποτέλεσμα της θα είναι η ενιαία έκφραση και δράση, προϋποθέτει κάποιες σταθερές για την αρμονική συνύπαρξη όλων αυτών και τη δημιουργία ενός υγιούς κόμματος της Αριστεράς, που θα εμπνέει, θα καθοδηγεί, θα ανοίγει δρόμους.

Προϋποθέτει σύνθεση απόψεων, απόρριψη συμπεριφορών ιδιοκτησίας, εξοβελισμό εμμονών, αλλά πάνω από όλα και κύρια τσάκισμα στη γένεσή τους φαινομένων παραγοντισμού, νεποτισμού, οικογενειοκρατίας και κάθε λογής αντιλήψεων που απάδουν του ηθικού πλεονεκτήματος και της δεοντολογίας της Αριστεράς .

Προϋποθέτει επίσης την λειτουργία των οργάνων με ορθολογικό τρόπο κι όχι στη λογική κατανομής με βάση κάποια … φεουδαρχικά κριτήρια.

Είναι άλλο πράγμα-θεμιτό- η ύπαρξη διαφορετικών προσεγγίσεων, τάσεων, απόψεων, εκτιμήσεων, προτάσεων κι άλλο πράγμα η ύπαρξη ομαδοποιημένων σχηματισμών με οργανωτικό λειτουργικό σχήμα.

Το κόμμα , αλλά και η κυβερνητική εξουσία δεν μπορεί να είναι το μέσον για τον προσπορισμό προσωπικού , οικογενειακού ή άλλου οφέλους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το λάφυρο, αλλά λάβαρο τιμής κι αγώνα.

Γιατί διαφορετικά είναι πασιφανές ότι θα οδηγηθούμε νομοτελειακά σε αλλοτρίωση, απομάκρυνση από την κοινωνία και σεκατάρρευση.

Θα γίνουμε αναλώσιμοι, θα συμβάλλουμε έτσι από μόνοι μας «στην αριστερή παρένθεση» που πολλοί «σωτήρες» οραματίζονται για τη χώρα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή βρίσκουμε με μια απλή ματιά στην πρόσφατη μεταπολιτευτική ιστορία και την κατάντια του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ που με την διακήρυξη της 3η Σεπτέμβρη είχε εμπνεύσει.

Το κόμμα του μέλλοντός μας επιβάλλεται να είναι ανοιχτό στην

κοινωνία, να προσεγγίζει και να έχει ανοιχτές τις πόρτες του σε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες, στους Νέους και στις Νέες , να ακούει το σφυγμό τους, να αντιδρά στις ανησυχίες τους, να είναι πομπός και δέκτης της κοινωνίας.

Το κόμμα μας οφείλει να έχει σταθερές διαχωριστικές γραμμέςαπό την κυβερνητική του λειτουργία, να παράγει ρηξικέλευθη πολιτική τροφοδοτώντας αέναα με επεξεργασμένες θέσεις και την κυβέρνηση και την κοινωνία, να λειτουργεί παράλληλα αλλά και ενισχυτικά , ανοίγοντας δρόμους, στηρίζοντας κοινωνικές δράσεις που προωθούν την συμμετοχή χωρίς … «ορθόδοξες» αντιλήψεις ελέγχου.

Η κοινωνία μας παρά τα όποια φαινόμενα έκπτωσης των αξιών, θαρρώ ότι διαθέτει ακόμη δικλείδες αντίδρασης και αντοχών αλλά και τη θέληση να συνεχίσει να αγωνίζεται , αρκεί να είμαστε δίπλα - μαζί της, εμπνέοντας και δίνοντας το παράδειγμα με τη στάση ζωής , αποδεικνύοντας έτσι εμπράκτως ότι δεν είμαστε «όλοι ίδιοι», αλλά καιότι δεν θα υπάρξει παρέκκλιση από το ηθικό μας πλεονέκτημα.

Όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι είναι μαζί με την καθημερινή μαζική παρουσία και παρέμβαση σε όλα τα κοινωνικά κινήματα και δραστηριότητες (ατομικά και συλλογικά), οι βασικοί παράμετροι της μαζικοποίησης και ενδυνάμωσης του πολιτικού εγχειρήματός μας που θα εμπνέει την Ελληνική και Ευρωπαϊκή κοινότητα, δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις επιτυχίας για έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά και θα αποκαθιστά τον ηθικό ξεπεσμό του πολιτικού συστήματος , βάζοντας στο επίκεντρο τον Άνθρωπο και τις καθημερινές του ανάγκες.

__________

Το Istologio G. Mosxou, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού Διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του 2ου Συνεδρίου, δημοσιεύει κάθε άποψη που υπογράφεται επώνυμα.