Ενθέματα της εφημερίδας «Αυγή» 4 Νοεμβρίου‏

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Kείμενα των: Στρατή Μπουρνάζου, Χρήστου Λάσκου, Ευκλείδη Τσακαλώτου, Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, Ευστάθιου Χ. Λιανού Λιάντη, Φρέντρικ Κάουφμαν, Νίκου Σαραντάκου, Γ. Π. Στάμου, Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, Στέισου Πρίκετ

 Η πολιτεία έπλεε εις την μελανόλευκον. Ο Στρατής Μπουρνάζος πίστευε, και εξακολουθεί να πιστεύει,  ότι δεν μας κυβερνά μια χούντα. Ωστόσο, τις τελευταίες μέρες, με ένα σωρό περιστατικά (από τον βασανισμό διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ μέχρι την κατάργηση της Πρωινής Ενημέρωσης και την παραπομπή Χονδρογιάννη για… ανατροπή πολιτεύματος) δυσκολεύεται να πείσει τους συνομιλητές τους, οι οποίοι του αντιτείνουν ότι «Τόση ελευθερία είχαμε να δούμε από τη Χούντα» και τον στίχο του «Χούντα δε θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία».

Η καπιταλιστική κρίση και τα 22 πράγματα που δεν είναι έτσι.  Προδημοσίευση. Από την εισαγωγή του βιβλίου του Χρήστου Λάσκου και του Ευκλείδη Τσακαλώτου (με τη συμβολή του Μιχάλη Βεληζιώτη), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ και το παρουσιάζουν τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου στις 7 μ.μ. ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και ο Αλέξης Τσίπρας, με συντονίστρια τη Μικέλα Χαρτουλάρη (αμφιθέατρο Δρακόπουλου).

Το ανεξόφλητο παρελθόν των ελληνογερμανικών σχέσεων. Συνέντευξη της τσέχας ιστορικού Κατερίνας Κράλοβα στον Σπύρο Κακουριώτη για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, με αφετηρία τη σχετική μελέτη της (κυκλοφόρησε πρόσφατα στα τσέχικα και αναμένεται να κυκλοφορήσει σε λόγους μήνες και στα ελληνικά).

«Η γυναίκα Ιεζάβελ». Σκέψεις πάνω στην ψευδεπίγραφη χριστιανικότητα του φασισμού. Ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου (καθηγητής Θεολογίας στο ΑΠΘ) και ο Ευστάθιος Χ. Λιανός Λιάντης (θεολόγος, υπ. Δρ. ΑΠΘ), με αφορμή τη συζήτηση για τη σχέση Χρυσής Αυγής και Εκκλησίας, ανασκοπούν ιστορικά τη σχέση φασισμού και χριστιανισμού. Και εξηγούν γιατί η Ορθοδοξία πρέπει να ταυτίζει τον λόγο της με το δίκαιο του αδυνάτου, να παίρνει το μέρος του φτωχού, του ξένου, του κατατρεγμένου, σε πλήρη αντιπαράθεση με το «αβυσσαλέο μίσος και τη βία που ασκεί ο φασισμός».

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ & ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Από την περασμένη βδομάδα, η ΕΥΔΑΠ και η ΔΕΥΑΘ αποτελούν παρελθόν για το ελληνικό δημόσιο, σε μια εποχή που θα ήταν πιο αναγκαίο από ποτέ να είναι υπό δημόσιο έλεγχο. Με αυτή την αφετηρία, τρία σχετικά άρθρα.

Η δίψα της Γουώλ Στρητ για το νερό. Η ιστορία του νερού και του χρήματος: Ο  αναλυτής Φρέντρικ Κάουφμαν, σε άρθρο του στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Nature» γράφει για το νερό σαν περιζήτητο είδος στα διεθνή χρηματιστήρια και εξηγεί ποιες εναλλακτικές υπάρχουν στην κερδοσκοπία και την άκρατη εμπορευματοποίηση (μετάφραση: Μάνος Αυγερίδης).

Και το νερό νεράκι. Ο Νίκος Σαραντάκος, στη μόνιμη στήλη του ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, αναζητά την ετυμολογία της λέξης νερό, από το «νεαρόν ύδωρ» ή «νηρόν ύδωρ» των αρχαίων μέχρι σήμερα.

Για τη δεύτερη, την οικολογική αντίφαση του καπιταλισμού. Ο Γ.Π. Στάμου ανατρέχοντας στον James O’Connor μας μιλάει για την Αριστερά και το οικολογικό ζήτημα: τις συνέπειες της οικολογικής κρίσης στη σφαίρα της παραγωγής, την ταξική διάσταση των αγώνων για το περιβάλλον, τον νεαρό Μαρξ και την αντικειμενοποίηση, τη διεύρυνση της προβληματικής.

Ο «σκηνοθέτης-ποιητής» Αλέξης Σολομός. Ο Σπύρος Α. Ευαγγελάτος πλέκει το εγκώμιον του Αλέξη Σολομού, μιας μορφής που σφράγισε το νεοελληνικό θέατρο και μας άφησε για πάντα στις 25 Σεπτεμβρίου.

Η περιπέτεια της γέννησης του μοντέρνου χορού. Συνέντευξη. Η ιστορικός του χορού Στέισυ Πρίκετ (που μιλάει την Κυριακή στις 16.30 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) μιλάει στην Έλενα Πατρικίου για την τέχνη που γεννήθηκε μέσα στην κρίση του Μεσοπολέμου, απορροφώντας πλήρως τις αντιφάσεις της περιόδου, τον αριστερό μοντέρνο χορού στην Αγγλία του Μεσοπολέμου, τη σχέση χορού και ναζισμού, τις αναπαραστάσεις του σώματος στη μαζική κουλτούρα.