Συζήτηση για "Πάτρα στην Κατοχή και στην Αντίσταση"

Η βίλα Λυμπερόπουλου, που χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί ως φυλακή πατριωτών στην Κατοχή και ο περιβάλλον χώρος της ως στρατόπεδο ομήρων για εκτέλεση.

Στις 17 Μαρτίου στο αναγνωστήριο Bright Side Study Room της Πάτρας 

Ο Γιώργος Μόσχος θα συζητήσει με τη Γιώτα Ξυλιά και την Ελένη Ροδοπούλου, φιλολόγους, την Κυριακή 17 Μαρτίου, ώρα 7.30 μμ, για το βιβλίο του "Η Πάτρα στην κατοχή και στην αντίσταση", στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας "Γνωρίζοντας την πόλη μας" που θα παρουσιαστεί στο Bright Side Study Room - Φιλοποίμενος 45, τηλ. 2610 240 300.

Απόσπασμα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του Γιώργου Μόσχου "Η Πάτρα στην κατοχή και στην αντίσταση", εκδόσεις Πικραμένος.

"Φωνάζει ένας: «Σαν να άκουσα μέσα στο γραφείο αλυσίδες». «Σε λίγο θα βγει ο ήλιος» λέει ένας άλλος. Ανοίγει επιτέλους η πόρτα και μπαίνουν στην α...

Δείτε περισσότερα

 

 

Κυρ, 17 Μαρ στις 7:30 μ.μ.

 

Γ. Μόσχος: "Η Πάτρα στην κατοχή και στην αντίσταση"

 

 

«...Πάντα με βασάνιζε το ερώτημα, μα τι ήταν ακριβώς αυτή η έπαυλη Λυμπερόπουλου, που τόσοι θρύλοι ήταν πλεγμένοι γύρω της. Ιστορίες που μιλούσαν για αγωνιστές που εκτελούνταν εκεί. Που κρατούνταν φυλακισμένοι για την συμμετοχή τους στην Αντίσταση. Ένα στεφάνι στην μνήμη των εκτελεσμένων του μπλόκου των Προσφυγικών, από τον ομώνυμο σύλλογο της συνοικίας, που αναρτιόταν κάθε χρόνο στο βαρύ σιδερένιο εξωτερικό πορτόνι, έδινε διαστάσεις μυθικές στο δράμα που συντελούνταν στο εσωτερικό αυτού του κτιρίου, καθώς αυτό παραμένει συνήθως εκεί για αρκετό καιρό. Μέχρι να λιώσει από τον χρόνο . Προκαλούσε συνειρμούς που παρέπεμπαν στο αίμα που έρεε στα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Που όμως; Κι αν ναι, σε ποιο σημείο;

Από τις λίγες πληροφορίες που συνέλεξα, στην προσπάθειά μου, μετά από 65 χρόνια, να συνθέσω το τοπίο του στρατοπέδου Λυμπερόπουλου, της βίλας Λυμπερόπουλου όπως την ξέρουν οι πιο πολλοί και τα όσα διαδραματίζονταν σε αυτό, έμαθα όσα καταθέτω εδώ, σε αυτή την σελίδα, χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο.

Εξήντα πέντε χρόνια από την λήξη του Πολέμου στη χώρα μας, λίγοι είναι εκείνοι, οι εκτός Πατρών, που γνωρίζουν τι σημαίνει για την ιστορική συλλογική Μνήμη της Πάτρας, το νεοκλασικό εξοχικό, που ως απομεινάρι μιας παλιάς αρχοντικής κατοικίας προβάλλει επιβλητικά, ενώ οδεύουν στον δρόμο για Γηροκομειό. Πνιγμένο σήμερα ανάμεσα σε ογκώδη κτίρια-πολυκατοικίες, βάνδαλα κατασκευάσματα βουλιμικών επιθυμιών, επέζησε έως τις μέρες μας χάρη στην ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων το 1991, αλλά και διότι ευαισθητοποιημένοι φιλίστορες πολίτες της συνοικίας Προφήτη Ηλία και απόγονοι προσφύγων, μέλη του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών, προέταξαν απαίτηση να γίνει σεβαστή η συλλογική ιστορική Μνήμη της πόλης, που άλλοι προσπάθησαν να την εξαργυρώσουν ή και να την κλειδώσουν στο σεντούκι της λήθης, για να καταστεί έρμαιο των αμνημόνων.

Όμως το φαινόμενο της άγνοιας, της ιστορικής αξίας αυτού του στολιδιού, δεν αφορά μόνον τους εκτός των τειχών. Δυστυχώς πολλοί είναι οι Πατρινοί, ιδιαίτερα των νέων ηλικιών, που ανύποπτοι περνούν από μπροστά του. Αυτό το κτίριο είναι τόσο πολύ δεμένο με τα κατοχικά χρόνια της πόλης, της Πάτρας μας, που δεν θα ήταν υπερβολή εάν το παρομοίαζα με το στρατόπεδο Χαϊδαρίου Αττικής, με αυτό του Μελά στην Θεσσαλονίκη, ή και με τον τόπο εκτελέσεων της Καισαριανής, την μάντρα των δακρύων, έξω από το νοσοκομείο ’’Σωτηρία’’!

Είναι το μοναδικό, σε όλη την επαρχία, στρατόπεδο ομήρων, γι αυτό και του πρέπει η τιμή της αναφοράς σε αυτό το βιβλίο. Ό,τι και να γράψει κανείς είναι λίγα και μόνον οι τοίχοι του, εάν μπορούσαν να μιλήσουν, θα αποτύπωναν την ακριβή εικόνα. Πάντως, από τις λίγες διαθέσιμες πηγές και μεσολαβούσης της άχλης των χρόνων, κατόρθωσα να συλλέξω τα παρακάτω, που παραθέτω εις ένδειξη μνημόσυνου, ως άσβηστο καντήλι στην μνήμη αυτών που αντέταξαν την ζωή τους στις κάννες των όπλων του φασισμού».

 

(Απόσπασμα από την εισαγωγική παρουσίαση του στρατόπεδου Λυμπερόπουλου, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου: «Η Πάτρα στην Κατοχή και στην Αντίσταση» των παταϊκών  εκδόσεωνν Γιάννη Πικραμένου).

Σχόλιο στην πατραϊκή εφημ. Αλλαγή Πάτρας, την 4-12-87,  σαράντα τέσσερα χρόνια από την ομαδική εκτέλεση των συλληφθέντων πατριωτών στο μπλόκο Προσφυγικών.