Μέτωπο στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό

Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τις ευθύνες της για το προσφυγικό. Ευθύνες στις οποίες δεν ανταποκρίθηκε, όχι λόγω του μεγέθους των προσφυγικών ροών ή των δυσκολιών στη διαχείρισή τους, αλλά...

Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με τις ευθύνες της για το προσφυγικό. Ευθύνες στις οποίες δεν ανταποκρίθηκε, όχι λόγω του μεγέθους των προσφυγικών ροών ή των δυσκολιών στη διαχείρισή τους, αλλά για λόγους διατήρησης των πολιτικών ισορροπιών στα κράτη - μέλη: για να μην ενισχυθεί πολιτικά η Ακροδεξιά εις βάρος των πολιτικών κομμάτων εξουσίας.

Φυσικά, αυτό απέτυχε. Ο πιο ασφαλής τρόπος να ενισχυθεί η Ακροδεξιά είναι το να προσπαθεί το πολιτικό σύστημα να την εξευμενίσει. Να στρογγυλεύει συνεχώς τις θέσεις του για να μην της δίνει δικαιώματα. Να της αναγνωρίζει ότι, κάπου, κατά βάθος, ένα δίκιο το έχει. Και ότι η εμφάνισή της στο πολιτικό προσκήνιο οφείλεται σε υπαρκτά προβλήματα που από έλλειψη αποφασιστικότητας δεν αντιμετωπίζονται.

Μια τέτοια πολιτική νομιμοποίηση δημιουργεί χώρο για την Ακροδεξιά στο πολιτικό σύστημα. Και αυτόν τον χώρο θα τον εκμεταλλευτεί. Η σημερινή αβεβαιότητα και η οπισθοδρόμηση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο ωθούν τμήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών στην αντιπολιτική στάση.

Η Ακροδεξιά δεν αντιμετωπίζεται με καλοπιάσματα. Αντιμετωπίζεται με ξεκάθαρο μέτωπο και πολεμική. Με αταλάντευτη υπεράσπιση των αξιών της αλληλεγγύης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του διεθνούς δικαίου. Δεν πρέπει να της αφήσουμε χώρο. Πρέπει να της κλείσουμε τον δρόμο.

Ταυτόχρονα πρέπει να μιλήσουμε για τις συνθήκες που οδήγησαν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην ανασφάλεια - και τις έκαναν ευάλωτες στην ξενοφοβία. Και αυτό σημαίνει να ανοίξουμε μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό.

Ο αγώνας ενάντια στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό είναι ενιαίος. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και οι δύο σκούζουν για την “ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς”. Από εκεί νιώθουν τον κίνδυνο.