Ο καθένας προσέχει ό,τι θέλει σε μια συζήτηση στη Βουλή. Ανάλογα με το τι τον ενδιαφέρει, τι τον προβληματίζει, τι τον φοβίζει ή τι τον γοητεύει. Όσοι άντεξαν να δουν το βράδυ της Τρίτης την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη Δικαιοσύνη μέχρι το τέλος έχουν διαμορφώσει άποψη. 

Για τους άλλους, τους πολλούς, που δεν αντέχουν το ξενύχτι -αλήθεια, γιατί δεν αρχίζουν νωρίτερα αυτού του είδους οι συζητήσεις;-, το ερώτημα που τίθεται την επόμενη μέρα μιας τέτοιας συζήτησης είναι τι σκοπεύει να κάνει το πολιτικό σύστημα για να βελτιώσει τη λειτουργία της τρίτης εξουσίας, για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη διαπλοκή.
Δύσκολα θα βρεθεί πολίτης αυτής της χώρας που να πιστεύει τη μονότονη ατάκα των μεγαλοσχημόνων, ενίοτε και εγκαλουμένων, ότι "έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη". Αντιθέτως, πολλοί κοινοί θνητοί έχουν υποστεί ατελείωτες αναβολές και καθυστερήσεις στην εκδίκαση των δικών τους μικρών υποθέσεων, την ώρα που βλέπουν να λύνονται ως διά μαγείας και με πολιτική παρέμβαση τα νομικά ζητήματα των ισχυρών. Και είναι δηλητηριώδες για μια κοινωνία να μην έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Εν τέλει είναι θέμα δημοκρατίας.
Γι' αυτό και ο πρωθυπουργός περιέγραψε το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης για μια πραγματικά ανεξάρτητη και θεσμικά ισχυρή και προστατευμένη δικαστική εξουσία. Δεσμεύτηκε να πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να αντιμετωπιστούν η "καλά μελετημένη" πολυνομία και η κακονομία, για να στηριχθούν οι δικαστικοί λειτουργοί που σέβονται τον όρκο τους, για να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τη Δικαιοσύνη.
Κι αφού απαρίθμησε τις παρεμβάσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη Δικαιοσύνη, ώστε μεταξύ άλλων να απαλλαγούν από τις πιθανές ευθύνες τους παράγοντες που ζημίωσαν το Δημόσιο, προανήγγειλε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για τη διερεύνηση θαλασσοδανείων. Δανείων προς κόμματα και ΜΜΕ, που έχουν έναν λόγο παραπάνω να μάχονται για διαφάνεια.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, πάλι, απαξίωσε να πει έστω μια λέξη για τη Δικαιοσύνη. Το βασικό επιχείρημα, πάνω στο οποίο έχτισε τη σιωπή του για την ταμπακέρα, ήταν ότι η κυβέρνηση θέλησε μ' αυτή τη συζήτηση να βγάλει για λίγο από το κάδρο τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. 
Μόνο που την επόμενη μέρα ναρκοθέτησε μόνος του το επιχείρημά του. Αντί η επόμενη πρωτοβουλία του να ήταν οι προτάσεις του για τη Δικαιοσύνη ή η παρουσίαση του δικού του σχεδίου για το ασφαλιστικό, όπως πλειστάκις προανήγγειλε, πρότεινε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής με το φλέγον ερώτημα εάν ο Τσίπρας σχεδίαζε το καλοκαίρι την εισβολή στο Νομισματοκοπείο.
(Από το κύριο άρθρο της εφημερίδας ΑΥΓΗ)