«Ιστορικά οι μικρομεσαίοι είστε με την αστική τάξη», δηλαδή εν ολίγοις κακώς ασχολείται το κόμμα μαζί σας... ΔΕΙΤΕ ποιος το είπε!
«Υπάρχει ένας ανταγωνισμός στο facebook, “στο καλά να πάθουν” γιατί ψήφισαν έτσι οι μικρομεσαίοι» επισημαίνει ο Γιώργος Ρώρος στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook.
Και με την ευκαιρία δημοσιοποιεί ένα πολύ λίγο γνωστό, θα έλεγα ίσως άγνωστο, περιστατικό περί της αντίληψης κάποιων... ούλτρα αριστερών, που, κάκιστη ώρα, έφθασαν να αποτελέσουν βαρίδια στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για ανάταξη της ελληνικής κοινωνίας που βρισκόταν ημιθανής και ψάχνουσα στους σκουπιδοτενεκέδες για λίγα φαγώσιμα!
Κι αφού οι τηλεοπτικοί μέντορες του χρησιμοποίησαν, τους πέταξαν σαν στημένες λεμονόκουπες, από τα τηλεοπτικά τραπέζια, όπου... κατέθεταν την χολή τους κατά του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά κατά του Αλ. Τσίπρα.
Ο Γιώργος Ρώρος, μικρομεσαίος στην ιδιότητα, γράφει:
«Αληθινή ιστορία. Το 2002-3 κάναμε μία προσπάθεια πανελλαδικής σύνδεσης των μικρομεσαίων του Συνασπισμού. Υπεύθυνος από την κεντρική επιτροπή ο Λαφαζάνης. Αφού ήρθε καθυστερημένος μας άκουσε καμιά ώρα και στο τέλος αφού έκανε μία... “ταξικότατη ανάλυση", κατέληξε, “ιστορικά οι μικρομεσαίοι είστε με την αστική τάξη”, δηλαδή εν ολίγοις κακώς ασχολείται το κόμμα μαζί σας...
Αυτή η αντίληψη ήταν κυρίαρχη στο Συνασπισμό και μετά στο ΣΥΡΙΖΑ ότι η μικροεπιχειρηματικότητα... μολύνει την καθαρότητα της Αριστεράς.
Το περιστατικό το είπα στον Αλέξη Τσίπρα το 2022 στην Πάτρα, στο τραπέζι μετά την περιοδεία. Μελαγχόλησε το πρόσωπό του, κούνησετο κεφάλι του, τί να πεί;
Πόσους μικρομεσαίους έχει η Κεντρική Επιτροπή, η Πολιτική Γραμματεία, τα ψηφοδέλτια μας..
Πώς οι άνθρωποι των μαζικών μας χώρων έμποροι, επαγγελματίες, βιοτέχνες συμμετέχουν και διαμορφώνουν την πολιτική, με ποιο περιβάλλον;
Όταν εμείς βάζουμε φραγμούς και εμπόδια μην τα ρίχνουμε στον αντίπαλο, ο αντίπαλος τη δουλειά του κάνει, εμείς κάτι δεν κάνουμε καλά..
*Όποιοι αύριο πιάσουν στασίδι στο ΣΚΑΪ, ανεξαρτήτου τάσεως ας απαντήσουν στα παραπάνω, ερωτήματα».
___________
Σημείωση του Istologiou:
Το 2005 βρέθηκα φιλοξενούμενος από τις αείμνηστες αδελφές μου στο Μελβούρνη, σε προάστιό της.
Καθώς περπατούσαμε σε έναν μεγάλο δρόμο, της παρατήρησα ότι δεν βλέπω ούτε ένα μικρό μαγαζί, να ψωνίσουμε λίγο ψωνί.
Και μου απάντησε:ψ Πριν χρόνια, εδώ που βλέπεις ήταν καθε 50 μέτρα κια μικροκατάστημα, που ψώνιζαν οι Έλληνες της περιοχής μας. Από τότε που άνοιξε το Sathlan, ένα μωλ τεραστίων διαστάσεων, σιγά σιγά όλα έκλεισαν κια αναγκαζόμαστε να ψωνίζουμε εκεί. Χάθηκαν οι παραδοσιακές σχέσεις που είχαμε με τους καταστηματάρχες. Τέρμα οι καλημέρες τα πρωινά...
Τι ήταν το Sathlan; Ήταν ένα τεραστίων διαστάσεων, ίσως και τριάντα φορές σαν την πλ. Γεωργίου στο μέγεθος, που είχε μαζέψει όλους τους επαγγελματίες, οι οποίοι νοίκιαζαν χώρους από εκεί !
Τα υπόλοιπα αφήνω να τα φανταστείτε εσείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου