Αυτή η συνταγματική αναθεώρηση έχει μια ιδιομορφία: Ξεκίνησε με άλλη πλειοψηφία της (προτείνουσας) Βουλής και συνεχίζει με άλλη τώρα, με ταυτόχρονη επέλαση νεοφιλελεύθερων πολιτικών και της κρατικής καταστολής.
Αυτή η ιδιορρυθμία θα δημιουργήσει προβλήματα και θα περιορίσει την αξία της.
θα περιοριστώ όμως στο θέμα του άρθρου 3. Θεωρώ ότι είναι ώριμος ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις, συζητήσεις και επιστημονικές συνεδρίες. Και φυσικά όχι μόνο δεν θίγει, αντιθέτως κατοχυρώνει πλήρως το δικαίωμα του πολίτη να θρησκεύεται, όπως θέλει ή και καθόλου.
Δεν εκχωρεί υπεροχή σε μία μορφή θρησκευτικότητας εις βάρος κάποιας άλλης ενώ ταυτοχρόνως θεσπίζει το αυτονόητο: άλλο πράγμα ο πιστός και άλλο ο πολίτης. Αυτό που θα έλεγε και το Ευαγγέλιο με τη ρήση «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου