Απόγευμα στο Ρίον Αχαΐας σήμερα, με φόντο τη γέφυρα, ενώ ένα δροσερό μπάνιο στα παγωμένα νερά της περιοχής αποτελεί βαθιά ανάσα ψυχής.
Καθισμένος ξάπλα στο χαλίκι κι ενώ ρεμβάζεις τις αχτίνες του ηλίου που μία μία χάνονται στον ορίζοντα, προς το Ιόνιο, πίσω από την Παλιοβούνα, η εικόνα του περάσματος του στενού θαλάσσιου διαδρόμου από το φεριμπότ της γραμμής σε στέλνει λίγα χρόνια πίσω.
Εκεί στο... Σωτήριον Σημίτειον Έτος 2004, όπου όλοι οι... θεσμικοί του δικομματισμού, Ιούλιο του ίδιου έτους, πάσχιζαν να ολοκληρωθεί το έργο της Γέφυρας, για να προλάβουν της εναρκτήρια εορτή των Ολυμπιακών Αγώνων, για την επέτειο των 100 χρόνων από την έναρξή τους στην Ελλάδα, που όμως για τις ανάγκες των Αθανάτων, ήρθαν στην χώρα με 8 χρόνια καθυστέρηση.
Βλέπεις την Γέφυρα, ολοκληρωμένη πια και θυμάσαι τις υπερωρίες εργασίας που πλήρωναν οι Γάλλοι της VINCI, πληρωμένοι με μπόνους από τον Έλληνα φορολογούμενο, για να παραδώσουν νωρίτερα το έργο, ώστε να προλάβουν την διέλευσή της από τον Γάλλο ποδοσφαιριστή, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών.
Θυμάμαι τον αείμνηστο Γιώργο Αντύπα, πρόεδρο του κραταιού τότε Συλλόγου Δρομέων Υγείας, που επιθυμούσε ο πρώτος πολίτης που θα περνούσε από την Γέφυρα, να είναι αθλητής του ΣΔΥΠ. Αυτό δεν έγινε, λόγω ελληνικής υποτέλειας προς στην υπηκοότητα της εταιρείας που κατασκεύαζε το έργο.
Η ίδια υπηκοότητα δεν εμπόδισε την VINCI, που πια είχε φτιάσει όνομα με μύθο για την σύντομη παράδοση του έργου, να καρκινοβατήσει το άλλο έργο που ανέλαβε, το δρόμο της Ολυμπίας Οδού, που αφού εκβίασε το ελληνικό δημόσιο, πήρε χρήματα επιπλέον, παραιτήθηκε από την ευθύνη διεκπεραίωσης στο τμήμα Πάτρα-Πύργος και στο τέλος παράτησε όλο το έργο στη μέση κι έφυγε.
Και σε μας τους φορολογούμενους, μας έμειναν το πολύ καλό όνομά της και η συνέπειά της, ως απόρροια των καλών σχέσεων του Γραφείου Τύπου της και των... εθιμοτυπικών επαφών της με τα ΜΜΕ της Πάτρας, τρομάρα να μην μας έρθει!
Και το ωραιότερο. Ο Σημίτης ποντάριζε στους Ολυμπιακούς για την επανεκλογή του. Πριν τους Ολυμπαικούς όμως παραιτήθηκε. Ανέλαβε ο ανηψιός Καραμανλής που τελέστηκαν οι Ολυμπιακοί. Και με το τέλους τους, ο Βέλγος Ζακ Ρογκ, Πρόεδρος της ΔΟΕ ξεστόμησε τις μεγάλες κουβέντες: Έλληνες διεξήγατε τους καλύτερους Ολυμπιακούς. Στοίχισαν ακριβά με ένα χρέος που θα αποσβήσετε στα επόμενα 35 χρόνια. Ήσαν όμως αξέχαστοι αυτοί οι Ολυμπιακοί.
Εμείς να δεις κύριε Ρογκ, που κάθε φορά που συζητάμε για το δημόσιο χρέος και κάθε που βλέπουμε έκεινα τα ρημάδια των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε θυμόμαστε. Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τέτοιο καρφί, τελευταίες ημέρες μνημονίων, που ελπίζουμε ότι περνάμε;
Αφορμή για σκέψεις όλο πεσιμισμό, αυτή η φωτογραφία, του φίλου Λάμπρου Μιχαλόπουλου, που την τράβηξε με κινητό και μου την έστειλε. Βλέπουμε όμως και εκείνο το φεριμπότ της γραμμής, που ο καπετάνιος του επιμένει, σαν τον Σίσιφο, να μεταφέρει από την μία πλευρά στην άλλη ανθρώπους και εμπορεύματα.
Άλλωστε χιλιάδες χρόνια τώρα, ποτέ δεν σταμάτησε η επικοινωνία των ανθρώπων και από τις δύο πλευρές του Πατραϊκού, μα και του Κορινθιακού, πιο πέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου