Η περίπτωση Μπερλουσκόνι είναι παράδεισος που πέρασε

Από αριστερά, Κώστας Αρβανίτης, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ενταγμένος στην πολιτική ομάδα του GUE/EGL, Σία Αναγνωστοπούλου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Αλεξόπουλος δημοσιογράφος, στην εκδήλωση του "Στο Κόκκινο 107,7 και του GUE/NGL''.

Κώστας Αρβανίτης: Την τιμή της δημοσιογραφίας σήμερα την κρατούν σε μεγάλο βαθμό τα περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης!

Β. Δρακούλη, Θ. Χριστακόπουλος, από το "Κόκκινο".

«Οι δημοσιογράφοι στα μεγάλα ΜΜΕ, είναι σε απόλυτη αδυναμία να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι βασικό ρόλο παίζει η θέση των συνδικάτων των Μέσων Ενημέρωσης. Και το πιο βασικό είναι ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, όπου με νομοθετικές παρεμβάσεις προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Η περίπτωση Μπερλουσκόνι με το σήμερα νομίζω ότι είναι ένας παράδεισος που πέρασε».

Με τα παραπάνω έκλεισε την παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης, μιλώντας με θέμα «fake News, λογοκρισία και μονοπωλιακός έλεγχος» στην εκδήλωση που διοργάνωσε την Παρασκευή 17-1-2020, στο "Επίκεντρο" στην Πάτρα, ο ΡΣ στο Κόκκινο 107,7 σε συνεργασία με το GUE/NGL, την ευρω-ομάδα της Αριστεράς.

Κι ακόμη: 

«Την τιμή της δημοσιογραφίας την κρατούν σε μεγάλο βαθμό τα περιφερειακά Μέσα. Ο εκδότης στην περιφέρεια δεν έχει μπράβους και θα πιει καφέ στις ίδιες περίπου καφετέριες με τους αναγνώστες. Γι αυτό και δεν μπορεί να παίξει το λάιφ στάιλ της Αθήνας όπου κυκλοφορεί με προστασία και με άλλα κασέ».

Την εκδήλωση στην οποία συμμετείχε και παρακολούθησε πλήθος πολιτών  προλόγισαν εκ μέρους του «Κόκκινου» οι δημοσιογράφοι Θάνος Χριστακόπουλος και Βίκυ Δρακούλη, ενώ έκλεισε με διαλογική συζήτηση κοινού και ομιλητών.

Παρεμβάσεις ακόμη έκαναν η Σία Αναγνωστοπούλου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πατρινός δημοσιογράφος Δημ. Αλεξόπουλος. 

Ολόκληρη η ομιλία του Κώστα Αρβανίτη

Στην ομιλία του ο ευρωβουλευτής, που προέρχεται από το χώρο της δημοσιογραφίας, με θητεία στο "Ριζοσπάστη" και στο ΚΚΕ, είπε τα παρακάτω:

«Τα fake news είναι η επιτομή της πολιτικής του κ. Μητσοτάκη. Ο κ. Μητσοτάκης και οι δορυφόροι του έπαιξαν πάνω στα  fake news. Αυτά τα συναντούμε και σε επίπεδο Ευρώπης, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, όπως δεν είναι και η πολιτική του κ. Μητσοτάκη.

Απορώ που σύντροφοι μας ερωτούν τον κ. Μητσοτάκη: Εσείς συμφωνείτε με την τάδε δήλωση του κ. Βορίδη; Μα φυσικά και συμφωνεί. Τι λέτε για την τάδε δήλωση του κ. Γεωργιάδη; Μα υπουργός του είναι, δεν θα συμφωνεί;

Δυστυχώς εμείς εδώ έχουμε μείνει στην 3η Διεθνή, δεν βλέπουμε την Διεθνή του σήμερα με τον Τραμπ και την Δεξιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν έχουμε καταλάβει πως:

Ένας είναι ο εχθρός. Η ακραία Δεξιά. Και ο αντίπαλός της είναι ο προοδευτικός χώρος. Ποιος τον εκφράζει στην Ελλάδα; Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην Γερμανία το De Link, στη Γαλλία δεν υπάρχει πλέον. Αυτό δηλαδή που θα μετατρέψει την οργή, την διαμαρτυρία σε πολιτική δράση, δηλαδή σε κόμμα.

Εδώ λοιπόν με τα νέα δεδομένα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο, που χρησιμοποιεί όλο αυτό το σύστημα που αφορά την ενημέρωση χρησιμοποιώντας τα fake news.

Ο εχθρός διαμορφώνει την κοινή συνείδηση, τα αντανακλαστικά, τον αυτοματισμό και μέσα από τους παπαγάλους διαμορφώνει αυτό που δεν είναι αληθές ως αληθινό».

Και στην συνέχεια ο Κ. Αρβανίτης παρέθεσε σειρά fake news (ψεύτικων ειδήσεων) που ουσιαστικά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αλλοίωση της αντίληψης του πληθυσμού και καθόρισαν τις εκλογές, λέγοντας:

«Στο Προσφυγικό χρησιμοποιούνε τη λέξη εισβολείς. Και αλλοίωση του πληθυσμού. Ψάχνοντας λίγο πιο πίσω βρήκα ότι  χρησιμοποιούσε ο Χίτλερ αυτές τις φράσεις για την αλλοίωση του πληθυσμού, το 1935! Και αυτό δεν είναι απλά ακροδεξιά ατζέντα, είναι η Άκρο-Δεξιά!

Εδώ η μάχη είναι σκληρή ταξική και χρειάζονται πολύπλευρες συμμαχίες παντού, χωρίς εγωισμούς και κόμπλεξ της απόλυτης αλήθειας του κάθε Αριστερού.

Στη Σλοβενία γίνονται τα ίδια, μόνον που εκεί γίνονται εκτελέσεις δημοσιογράφων. Στη Μάλτα και εκεί είχαμε εκτέλεση δημοσιογράφου. Οποιαδήποτε ομοιότητα με τη χώρα είναι εντελώς συμπτωματική. Εκεί έχουν ποδοσφαιρικές ομάδες και κατέχουν μίντια. Προσπαθούν να χαλάσουν την εικόνα των σχέσεων που έχουν με τα αστικά κόμματα. Και έρχεται ένα τμήμα ανθρώπων που λένε "όλοι ίδιοι είναι". Εκεί έχουμε άνοδο των νεοναζιστικών κομμάτων και σήμερα στη Σλοβενία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κόμμα των Ναζί πάει για πρωτιά.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο γεγονός που κάποιοι κακοί δημοσιογράφοι, κάποιοι κακοί ιδιοκτήτες, κάποιοι συντηρούν μία συνθήκη ψεύτικων ειδήσεων. Και δεν είναι για να αλλάξει απλώς η κυβέρνηση, αλλά για να αλλάξει ριζικά η αντίληψη των πραγμάτων. Είναι κάτι πιο βαθύ και ποιο μεγάλο.

Στην Ελλάδα είχαμε μία σειρά από ψευδείς ειδήσεις, που όλο το αφήγημα της παρέας Μητσοτάκη τις έπαιξε πάρα πολύ έντονα μαζί  με συγκεκριμένους εκδότες.

Στο Προσφυγικό, στο θέμα των Πρεσπών,  είδαμε τα μοντάζ από ξύλο που έπεφτε στους συνταξιούχους από την κυβέρνηση Σαμαρά, τα οποία όμως παρουσίαζαν ως ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Και αυτό δε γινόταν μόνον από τα κεντρικά ΜΜΕ, αλλά και από κάποια περιφερειακά και ήταν προπαγανδιστικό υλικό μίας συγκεκριμένης πολιτικής δύναμης. Κι εδώ μπαίνει ''το ένα χέρι νίβει τ΄ άλλο'' και εννοούμε το κόμμα και τον χορηγό του ή τους χορηγούς του.

Παλαιότερα ήταν ένα καλό σχολείο δημοσιογραφίας, αυτό του Οδηγητή και του Ριζοσπάστη, -το άλλο σχολείο ήταν της Αυγής-, σε αυτά μαθαίνανε γράμματα και εντιμότητα από τους παλιούς δημοσιογράφους.

Σκοπός μας ήταν να πούμε την αλήθεια μας, από την δική μας οπτική, χωρίς να την παραποιήσουμε. Για παράδειγμα σε μία διαδήλωση που πέφτει ξύλο πρέπει να το δείξουμε, χωρίς να αποκρύψουμε ή να παραποιήσουμε. Αυτά πριν το μνημόνιο, γιατί μετά υπήρξε και δημοσιογράφος που είπε ''κρύβαμε την είδηση κάτω από το μαξιλάρι''. Κι αυτά διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αυτή είναι η επικινδυνότητα των ψευδών ειδήσεων.

Η ατάκα του κ. Πάγκαλου δεν ήταν κάτι απλό, αλλά μία ολόκληρη αντίληψη ότι όλοι μαζί είμαστε συνυπεύθυνοι και αυτό μέσα από την διάδοση των παπαγάλων της εξουσίας, έκαναν συνυπεύθυνους ακόμη και αυτούς που δεν πήραν ούτε ένα γλυκάκι φοντάν! Το ίδιο τα φάγαμε εμείς κι ο Βαρδινογιάννης. Εδώ με τέτοια αυτοί έφτιαξαν την... αταξική Κοινωνία του Λάσκαρη! Μαζί τα φάγαμε, αλλά εμείς θα τα πληρώσουμε...

Σήμερα έχουμε ένα νέο έντονο φαινόμενο. Από την ημέρα που ο κ. Μητσοτάκης ήλθε στην κυβέρνηση, έχουμε αόρατες ειδήσεις. Αυτό δεν υπήρξε όσα χρόνια εγώ δημοσιογραφώ. Που μπορεί να δημοσιευόταν η είδηση με μικρότερο τίτλο, αλλά πάντως δημοσιεύονταν, δεν κρυβόταν. Σήμερα έχουμε τη μεγαλύτερη απεργία που γίνεται στον ΟΤΕ και δεν έχουμε δει ούτε μία αναφορά στα ΜΜΕ.

Ξαφνικά εξαφανίστηκαν τα εγκλήματα, σε αυτή τη χώρα δεν σφάζονται. Με το που ήρθε ο κ. Μητσοτάκης σταμάτησαν τα διαζύγια. Στην ελληνική δημοσιογραφία παρουσιάζεται άλλη εικόνα από αυτό που υπάρχει στην κοινωνία, με ανθρώπους αόρατους. Ποιοι είναι αυτοί; Οι φτωχοί, οι αδικημένοι, οι κατατρεγμένοι.

Και όταν συμβεί το άσχημο, ως πρόβλημα θα το παρουσιάσει πχ, ότι σφάχτηκαν δύο μετανάστες στη Μόρια. Αλλά αυτός που θα γράψει δεν έχει πάει να δει τι γίνεται έξι μήνες τώρα στη Μόρια, τι γίνεται στη Σάμο, τι γίνεται στη Χίο, τι στον Ασπρόπυργο.

Εδώ δεν έχουμε μία δεξιά κυβέρνηση ή μία αδέξια, η οποία έχει ευθύνη. Στα μεγάλα θέματα έχει ζητήματα και είναι απλώς απροετοίμαστη.

Και σαν συμπέρασμα πρέπει να μείνει ότι τα μονοπωλιακά κέντρα παίζουν πάντα και με διάφορους τρόπους, μα και με Δημοκρατία που είναι στα μέτρα τους.

Δηλαδή αυτή τι στιγμή χρηματοδοτούν συνθήκες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μιας άλλης εικόνας από αυτή που υπάρχει. Χρηματοδοτούν και έχουν πάρει μεγάλα Μέσα ενημέρωσης, δεν μιλούμε για περιφερειακά ΜΜΕ που είναι μικρά, αλλά για μεγάλα ΜΜΕ που είναι ελλειμματικά -και εδώ πρέπει να μας πουν- πως βγαίνουν οικονομικά και τα διατηρούν. Εάν δεν υπήρχαν τα  περιφερειακά Μέσα στην Ελλάδα, η κατάσταση θα ήταν μαύρη και άραχλη.

Την τιμή της δημοσιογραφίας την κρατούν σε μεγάλο βαθμό τα περιφερειακά Μέσα. Ο εκδότης στην περιφέρεια δεν έχει μπράβους και θα πιει καφέ στις ίδιες περίπου καφετέριες με τους αναγνώστες. Γι αυτό και δεν μπορεί να παίξει το λάιφ στάιλ της Αθήνας όπου κυκλοφορεί με προστασία και με άλλα κασέ.

Αυτήν την στιγμή στην Ευρώπη οι θεσμοί ασχολούνται με την Μάλτα, όπου εκεί πέφτουν πιστολιές και νεκροί από τους εκβιασμούς. Υπάρχουν Ευρωπαϊκές Οδηγίες, μπαίνουν κάποια θέματα που αφορούν την ελευθεροτυπία. Πρέπει να δούμε τον μονοπωλιακό χαρακτήρα των Μέσων Ενημέρωσης. Δεν μπορεί κάποιος να έχει τα πάντα.

Στην Ελλάδα ο κ. Μαρινάκης έχει με δάνεια που πήρε από τις τράπεζες που εμείς κεφαλοποιήσαμε, την Φόρτνετ και την Νόβα, τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ που είχε πάρει από το συγκρότημα Λαμπράκη (ΔΟΛ) και το MEGA, αλλά  και το δίκτυο διανομής του Τύπου και ανοίγει και το UAN. Αυτό είναι ο απόλυτος ορισμός της μονοπωλιακής σχέσης  μίντια με ιδιώτη.

Και βεβαίως υπάρχουν άλλα δύο κανάλια, ο κ. Βαρδινογιάννης ο οποίος αγόρασε τις μετοχές του Alpha από τον κ. Κοντομηνά, κατέχει δύο κανάλια της εθνικής συχνότητας κατά τη γνώμη μου παρανόμως, διότι ο νόμος δεν λέει ότι μπορεί να κατέχει δύο κανάλια και ο κ. Σαββίδης.

Τι έκανε ο κ. Μητσοτάκης για να περάσει αυτές τις πολιτικές νόμιμα; Άλλαξε την Αρχή Ανταγωνισμού. Κατάργησε τη θέση της κυρίας Θάνου και του ΔΣ με νόμο, για να μπορεί να μην έχει πρόβλημα στο θέμα της μονοπωλιακής σχέσης.

Το θέμα είναι πολιτικό. Οι δημοσιογράφοι είναι σε απόλυτη αδυναμία να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι βασικό ρόλο παίζει η θέση των συνδικάτων των Μέσων Ενημέρωσης. Και το πιο βασικό είναι ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, όπου με νομοθετικές παρεμβάσεις προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Η περίπτωση Μπερλουσκόνι με το σήμερα νομίζω ότι είναι ένας παράδεισος που πέρασε!