Άσπονδοι εχθροί Ελλάδα και Τουρκία από το 1974

«Αποτελεί μέγιστη πρόκληση ο Πρόεδρος της Τουρκίας να δίνει συμβουλές 
στην Ελλάδα για την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα, τη στιγμή που 
ο ίδιος έχει επιλέξει το δρόμο της παραβίασης του διεθνούς δικαίου και των μονομερών παράνομων ενεργειών. Ειδικά δε αφού απέφυγε όλες τις προτάσεις της Ελλάδας, μετά το 2016, για επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Η Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν πρόκειται να ακολουθήσει τη γείτονα στην επιστροφή της σε λογικές του 20ου - όπου οι εξελίξεις στην περιοχή μας αποτελούν "παιχνίδι".

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας θα πρέπει να γνωρίζει ότι,  ανεξάρτητα από την απαράδεκτη απουσία της Ελλάδας από τη  Διαδικασία του Βερολίνου και τις εν προκειμένω κυβερνητικές ευθύνες, κοινή εθνική επιλογή όλων των ελληνικών δυνάμεων αποτελεί η προάσπιση - στο ακέραιο - των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων».

Τα παραπάνω αναφέρουν κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με την στάση της Τουρκίας, απέναντι στη χώρα μας. Κι επειδή δεν πρόκειται για μία στάση που εμφανίζεται περιστασιακά, θα άξιζε να υπενθυμίζουμε τους σημαντικότερους σταθμούς αυτών των επεισοδίων, από το 1974 και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, μέχρι  την κρίση των Ιμίων και έως την παράδοση Οτσαλάν και την πρόσφατη ανακοίνωση από τον Ερντογάν ότι στέλνει το Ουρουτς Ρεις στο Καστελλόριζο.

Υφαλοκρηπίδα

Η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πελάγους αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο μεταξύ των δύο όμορων χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η υφαλοκρηπίδα πρέπει να οριοθετηθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας και ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμή.

Πετρέλαιο στο Αιγαίο

Η διαμάχη ανάγεται από το καλοκαίρι του 1973, μετά τη δημόσια δήλωση, του επί κεφαλής της χούντας (περίοδος 1967-74), Γ. Παπαδόπουλου, περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και εξόρυξης αυτών, όπου παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση παραχώρησε άδεια διεξαγωγής ερευνών για πετρέλαιο σε υποθαλάσσιες περιοχές κοντά σε ελληνικά νησιά.

Το 1974 και το 1976 πραγματοποιήθηκαν έρευνες στο Αιγαίο από τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος.

Η Ελλάδα αντέδρασε, θεώρησε τη διαμάχη νομική και ζήτησε την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Το ζήτημα περιπλέκεται από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει κυρώσει ούτε τη Διεθνή Συνθήκη για την Υφαλοκρηπίδα του 1958 ούτε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, οι οποίες ορίζουν την υφαλοκρηπίδα και τρόπους οριοθέτησής της.

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πάντως έχει δεχτεί ότι τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδα αποτελούν διεθνές Γενικού Ιδιωτικού Δικαίου και τα άρθρα 1-3 της Συνθήκης του 1958 ισχύουν για όλα τα κράτη, ανεξάρτητα από το αν την έχουν κυρώσει.

Σισμίκ

Μετά την ελληνοτουρκική κρίση του «Χόρα» το 1976, η επόμενη κρίση εκδηλώθηκε τον Μάρτιο του 1987. Το πλοίο ήταν ακριβώς το ίδιο, αλλά με διαφορετικό όνομα (Sismic) και πιο εξελιγμένα μέσα….
Οι Τούρκοι το έβγαλαν στον Αιγαίο με το πρόσχημα ότι κάνει έρευνες για πετρέλαιο και την υφαλοκρηπίδα. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης παρουσίασαν χάρτες με την πορεία που θα ακολουθούσε το πλοίο. Σαμοθράκη, Ίμβρος και Λήμνος….

Μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης

Στις 27 Νοεμβρίου 2019 υπεγράφη στην Κωνσταντινούπολη ένα Μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Τουρκικής Κυβέρνησης και της Προσωρινής Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης, το οποίο όριζε τη δικαιοδοσία στη θάλασσα καθώς και τη στρατιωτική συνεργασία και ασφάλεια των δύο πλευρών.