Ο κορονοϊός, το πουγκί και το βαρέλι

Του Γ. ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ

Πολύ πρόσφατα η Ελλάδα, οι Έλληνες δηλαδή, βγήκαν από μια ιδιαίτερα σκληρή -ίσως την πιο σκληρή που εφαρμόστηκε μεταπολεμικά- λιτότητα και η οποία κράτησε μία ολόκληρη δεκαετία.

Κανένας λαός σε περίοδο ειρήνης δεν δοκιμάστηκε τόσο σκληρά με επιβολή τόσων σκληρών μέτρων που οδήγησαν τη  συντριπτική του πλειοψηφία στην ανέχεια, χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία, διέλυσαν την κοινωνική συνοχή και τραυμάτισαν ολοκληρωτικά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Μας είπαν ότι έτσι έπρεπε να γίνει για να σωθεί η οικονομία. Να υποφέρουμε εμείς για να ζήσουν οι επόμενες γενιές. Μας έβαλαν σε επιτήρηση, σε μνημόνια. Μας υποχρέωσαν να παίρνουμε δανεικά τα οποία θα χρωστάμε για πολλά- πολλά χρόνια και μας στέρησαν τη δυνατότητα της αυτοδιοίκησης σε σχεδόν όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής.

Μας είπαν ότι αυτό γίνεται γιατί θα πρέπει να συμβαδίσουμε με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει σκληρούς κανόνες ώστε να «ομογενοποιηθούμε» εμείς οι «απείθαρχοι» στο ενιαίο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Και σφίξαμε το ζωνάρι, μέχρι που τα μάτια μας… πετάχτηκαν έξω για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Έξι παραπάνω δηλαδή από τη Γερμανική κατοχή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τότε είχαμε νικήσει αφού οι κατακτητές μας έχασαν από τους συμμάχους μας.  Πως διάολο οι νικημένοι μας επέβαλαν πάλι κατοχή (οικονομική και όχι μόνο) μετά από εξηντατρία χρόνια σε μας τους… νικητές; Άντε να απαντήσεις…

Τέλος πάντως, αφού τα κάναμε όλα όσα μας ζήτησαν, σαν καλά παιδιά, ξεπουλώντας άρον- άρον τα πάντα, μας έδωσαν συγχαρητήρια και μας υποσχέθηκαν πως έρχεται η… ανάπτυξη.

Αντί για αυτήν όμως ήρθε ο… κορονοϊός!

Και ήρθε η ώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση των «σιδερένιων κανόνων» να δείξει τη σφριγηλότητα και τη δύναμή της. Να δείξει πως μπορεί να προστατέψει τους λαούς της. Να δείξει πως είναι η Ευρώπη των λαών και της κοινωνιών. Να ξεμπροστιάσει τον Τραμπ που έριξε  μόνο δύο ψωρο-τρισεκατομμύρια για να στηρίξει τις ΗΠΑ, δίνοντας πολύ περισσότερα. Ανοίγοντας τις κάνουλες στα βαρέλια του πλούτου που κι εμείς με το αίμα μας φροντίσαμε να είναι ξέχειλα…

Το ζήτησαν αυτοί που έχουν πληγεί και περισσότερο, οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός Νότος για να αντιμετωπίσουν  την απάνθρωπη άρνηση των Βορείων και κυρίως των Γερμανών.

Κάτι που προκάλεσε την αγανάκτηση ενός εκ των δημιουργών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Του 94χρονου σήμερα Ζακ Ντελόρ.

«Η έλλειψη αλληλεγγύης κάνει την «Ευρωπαϊκή Ένωση να διατρέχει έναν θανάσιμο κίνδυνο», προειδοποίησε σήμερα ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ, σε μια δήλωση που διαβιβάστηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο από το ινστιτούτο που φέρει το όνομά του και το οποίο ίδρυσε.

«Το κλίμα που φαίνεται να επικρατεί ανάμεσα στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και η έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης κάνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση να διατρέχει έναν θανάσιμο κίνδυνο», εκτιμά ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Κομισιόν από το 1985 έως το 1995.

«Το μικρόβιο επανέρχεται», προσθέτει ο μεγάλος υπέρμαχος της (ενωμένης) Ευρώπης, ο οποίος παρακολούθησε, σύμφωνα με το Ινστιτούτο, τις τελευταίες εξελίξεις στο πλαίσιο της Ένωσης και την απόκρισή της απέναντι στην πανδημία, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Πέμπτης όπου εκδηλώθηκαν οι διαφορές ανάμεσα στους 27, ιδιαίτερα ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και εκείνες του Νότου.

Η πανδημία με τον άλλο ή τον άλλο τρόπο θα τελειώσει. Και ίσως πρέπει τότε να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε στο τι τέλος πάντων θέλουμε σε μια τέτοια Ένωση Κρατών που όταν είναι να πάρει μας θέλει όλους ενωμένους αλλά όταν είναι να δώσει, θέλει τον καθένα για… πάρτη του.

Το Γερμανικό δόγμα του «όλοι για έναν και ένας για… τον εαυτό του», είναι πιο προφανές από ποτέ.

Ίσως έχει έρθει η ώρα ο Ευρωπαϊκός Νότος με πολύ περισσότερα κοινά και ζητήματα που τον ενώνουν να κάνει το αποφασιστικό βήμα με τη δημιουργία μιας  Μεσογειακής Ευρωπαϊκής  Ένωσης, στην οποία θα μπορούν να αλληλοστηρίζονται κράτη και λαοί.

Όταν με το καλό βγούμε από την πανδημία, έχουμε να δούμε και να εξετάσουμε πολλά!