Η Coca Cola αρνήθηκε έλεγχο της Επιτροπής Ανταγωνισμού και κινδυνεύει…

Τρικ των απεργών κατά την Πανελλαδική απεργία της 17-11-2014, στην Πάτρα, από το ΕΚΠ. (φωτογραφία αρχείου).

Κείμενο:  Όμηρος Ταχμαζίδης

Συνταξιούχοι συνδικαλιστές, από αυτούς που έδωσαν την μεγάλη μάχη κατά της Coca Cola στην Θεσσαλονίκη το 1987, όταν η αμερικανική πολυεθνική παρότι χρησιμοποίησε ακόμη και μπράβους της νύχτας για να κατατρομοκρατήσει τους απεργούς και τις οικογένειές τους, υπέστη μια μεγάλη ήττα, θυμούνται και αφηγούνται διάφορα «ευτράπελα» από την σχέση της συγκεκριμένης πολυεθνικής με τις υπηρεσίες ελέγχου του ελληνικού κράτους.

Μια ιστορία την οποία διηγούνται σε κάθε ευκαιρία για την «εξάρτηση» μικρών και μεγάλων ελεγκτών, αφορά την πάλαι ποτέ Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία όφειλε να ελέγχει τις επιχειρήσεις σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων.

Επειδή η υπηρεσία δε διέθετε επαρκή οχήματα, στην πραγματικότητα δε διέθετε καθόλου, η Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ) διέθετε πάντοτε ένα αυτοκίνητο κάποιου στελέχους της για να μεταφέρει τον/την υπάλληλο της Επιθεώρησης Εργασίας στα διάφορα εργοστάσια στα οποία θα γινόταν έλεγχος. Ο νόμος προέβλεπε και την παρουσία εκπροσώπων των εργαζομένων σε αυτές τις περιπτώσεις. Με τον καιρό είχαν αναπτυχθεί γνωριμίες και κάποια άνεση στις σχέσεις.

Μέρες πριν συνεννοούνταν οι υπάλληλοι της Επιθεώρησης Εργασίας με τους εργαζόμενους σε ποια επιχείρηση θα διενεργήσουν έλεγχο και οι τελευταίοι πραγματοποιούνταν σταθερά αλλά σε αραιά χρονικά διαστήματα.

Στους εργαζόμενους ωστόσο οι οποίοι είχαν άμεση αντίληψη για την κατάσταση στον εκάστοτε εργασιακό χώρο υπέπεσε στη αντίληψη μετά από κάποιες επισκέψεις ότι οι επιχειρήσεις και δη οι πολυεθνικές ενημερώνονταν  εκ των προτέρων για τις προγραμματισμένες επισκέψεις και τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας και, όπως είναι κατανοητό, αυτές φρόντιζαν να λάβουν τα μέτρα τους.

Κάποια ημέρα και ενώ είχε συμφωνηθεί η επίσκεψη για έλεγχο σε τοπική οινοποιία στα νοτιανατολικά της Θεσσαλονίκης, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας συνδικαλιστής εργαζόμενος αντί να στρίψει δεξιά προς την πλευρά της Περαίας, έστριψε αριστερά προς την κατεύθυνση της Νέα Ραιδεστού. Η υπάλληλος της Επιθεωρήσεως Εργασίας όταν αντιλήφθηκε ότι το αυτοκίνητο κινείται προς άλλη κατεύθυνση απευθύνθηκε προς τον οδηγό λέγοντάς τον, ότι μπερδεύτηκε και έχασε το δρόμο, αλλά αυτός αντέτεινε ένα «καλά πάμε» και συνέχισε.

Η υπάλληλος της Επιθεώρησης επανέλαβε ότι ο δρόμος δεν οδηγεί στην ποτοποιία, η οποία βρισκόταν, πλέον, στην αντίθετη κατεύθυνση και οι συνοδοί εργαζόμενοι την «ενημέρωσαν» ότι ήθελαν πρώτα να κάνουν μια επίσκεψη για έλεγχο στο εργοστάσιο της Coca Cola. Μόνο που δεν έπεσε κεραυνός στο κεφάλι της. Αλλά ήταν αργά.

Η επίσκεψη έγινε τελικώς αιφνιδιαστικά στο σήμερα κλειστό εργοστάσιο της Coca Cola στη Θέρμη και καταγράφηκαν πλείστες όσες μικρές ή μεγάλες παραβάσεις.

Περιττό να αναφέρουμε ότι τα αρμόδια στελέχη της αμερικανικής πολυεθνικής εξέφραζαν την απορία τους γιατί δεν είχαν ειδοποιηθεί για τον επικείμενο έλεγχο. Ο έλεγχος των κρατικών ελεγκτικών υπηρεσιών έπρεπε να «ελέγχεται» από την Coca Cola. Με ποιο αντάλλαγμα;  Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι οι υπάλληλοι της τότε Επιθεωρήσεως Εργασίας που ήταν επιφορτισμένοι με τον έλεγχο των επιχειρήσεων.

Φυσικά πάντοτε υπήρχε η δικαιολογία ότι δεν υπάρχει προσωπικό στην υπηρεσία, δεν υπάρχουν οχήματα – που δεν ήταν τις περισσότερες φορές και ψέματα – και ούτως ή άλλως οι έλεγχοι ήσαν ελλιπείς και ανύπαρκτοι. Από την άλλη η Coca Cola μέσω συγκεκριμένων ιδιωτικών οργανισμών φρόντιζε να δίνει βραβεία στον εαυτό της για τις καλές συνθήκες εργασίας των εργαζομένων.

Ενθυμηθήκαμε αυτή την ιστορία από το παρελθόν, τότε που ακόμη υπήρχε το εργοστάσιο στην Θεσσαλονίκη και η Coca Cola απασχολούσε πάνω από 450 άτομα με σταθερή απασχόληση ενώ γύρω από τις δραστηριότητες της υπήρχαν και εκατοντάδες άλλες θέσεις εργασίας, με αφορμή την είδηση των ημερών ότι η Coca Cola ελέγχεται από την επιτροπή ανταγωνισμού, διότι δεν επέτρεψε τον έλεγχό της και τώρα κινδυνεύει με, ενδεχομένως βαρύ, πρόστιμο [Βλ. στο Διαδίκτυο το σχετικό άρθρο: Η Επιτροπή Ανταγωνισμού ελέγχει την Coca Cola για παρεμπόδιση έρευνας].

Η Coca Cola δεν έπαψε να συμπεριφέρεται στην Θεσσαλονίκη σαν να πρόκειται απλώς για αποικία κατανάλωσης [Βλ. το άρθρο στην on line έκδοση της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ (05-10-2013), Όμηρος Ταχμαζίδης, Η Coca Cola θέλει την Θεσσαλονίκη αποικία… κατανάλωσης]. Έκλεισε το εργοστάσιο στην πόλη, από το οποίο τροφοδοτούσε μια ολόκληρη περιοχή από τον Έβρο έως τη δυτική Μακεδονία, και άρχισε να εισάγει τα παλιά και νέα προϊόντα της από τις γειτονικές χώρες της ευρύτερης περιοχής: αναψυκτικά από την Βουλγαρία, χυμούς από την Ρουμανία, τσάι από την Ουγγαρία.

Σε αυτή την αλαζον8ική συμπεριφορά της δεν υπολόγισε έναν παράγοντα: τους εργαζόμενους. Αυτοί αντέδρασαν  και αντιδρούν από το 2013 [sic!] δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στη δημόσια εικόνα και στις  πωλήσεις της αμερικανικής πολυεθνικής. Το σύνθημα «Ούτε γουλιά Coca Cola» παρά κάποιες δικαστικές απαγορεύσεις – άλλη πάλι περίεργη σχέση της αμερικανικής πολυεθνικής με την ελληνική δικαιοσύνη – συνεχίζει να υφίσταται και να ταλαιπωρεί τους σχεδιαστές της εμπορικής πολιτικής της πολυεθνικής, οι οποίοι βλέπουν να μειώνονται κάθε χρόνοι οι πωλήσεις τους στην Ελλάδα και μεγάλα μερίδια της αγοράς να περνούν στα χέρια ελληνικών εταιριών, όπως η ΕΨΑ, η ΛΟΥΞ, ο ΒΙΚΟΣ, η ΦΗΜΗ, η ΣΟΥΡΩΤΗ, χυμοί VIVA, ΟΛΥΜΠΟΣ και ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ κλπ.

Στις 19 Ιουνίου θα κριθεί η άρνηση της Coca Cola να υπαχθεί σε έλεγχο της επιτροπής ανταγωνισμού το 2016… Στο μεταξύ οι απεργοί της Θεσσαλονίκης «αλωνίζουν» τα παραλιακά θέρετρα της Βόρειας Ελλάδας καλώντας τον κόσμο σε μποϊκοτάζ των προϊόντων της αμερικανικής πολυεθνικής με τα γνωστά συνθήματα «Κόκκινη κάρτα στην Coca Cola», «Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο».

Η Coca Cola διαθέτει στην Ελλάδα τα ακόλουθα προϊόντα τα οποία καλούν οι απεργοί να μποϊκοτάρει το καταναλωτικό κοινό: Coca Cola, Coca Cola light, Coca Cola με στέβια (λανσαρίστηκε τα τελευταία χρόνια  και διακινείται μόνο στην Ελλάδα με στόχο  να πλήξει την ελληνική Green Cola με την αυθεντική γεύση cola  με στέβια), Fanta (το προϊόν που ανακαλύφτηκε στην χιτλερική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου), Sprite, Schweppes, Amita Motion, Frulite, νερό ΑΥΡΑ, Fuze Tea, Monster, καφέ LAVAZZA και διάφορα άλλα άγνωστα.

Οι ελληνικές εταιρίες που ανταγωνίζονται πλέον στα ίσα την αμερικανική πολυεθνική στην ελληνική αγορά και την αναγκάζουν να δαπανά εκατομμύρια σε διαφημιστικές εκστρατείες και για την προβολή των προϊόντων της είναι: η Green Cola από την ακριτική Ορεστιάδα του Έβρου, πρόσφατα με νέα μεγάλη επένδυση στην Αθήνα, η Λουξ που κυριαρχεί στην Πελοπόννησο και αυξάνει τα μερίδια αγορά της στην Μακεδονία, η Βίκος από τα Γιάννενα, κυρίαρχη στο νερό  και με μεγάλη δυναμική στα αναψυκτικά ,κυρίως στην Vikos Cola, η παραδοσιακή ΕΨΑ από τον Βόλο, με βασική αιχμή την ασύλληπτη ποιοτικά πορτοκαλάδα της, τα αναψυκτικά ΦΗΜΗ και ΓΕΡΑΝΙ, καθώς και το νερό ΖΑΡΟΣ, αναγνωρισμένο στις ΗΠΑ ως ένα από τα παγκοσμίως καλύτερα νερά,  που έχουν  πολύ υψηλά ποσοστά στην κρίσιμη, λόγω τουρισμού, αλλά όχι μόνο για αυτό, αγορά της Κρήτης.

Φυσικά υπάρχουν και μικρότερης ή μέσης εμβέλειας επιχειρήσεις που προκαλούν πονοκέφαλο στα στελέχη της Coca Cola , τα οποία προσπαθούν να τις εξοστρακίσουν από την αγορά, μέσω πρακτικών αθέμιτου ανταγωνισμού, μια τέτοια ήταν η επιχείρηση ΑΓΝΗ από τον Ορχομενό της Βοιωτίας. Στη Θεσσαλία πέρα από την ΕΨΑ, υπάρχουν τα αναψυκτικά ΚΛΙΑΦΑ στα Τρίκαλα, οι χυμοί Viva και Όλυμπος, στην Θεσσαλονίκη η ΣΟΥΡΩΤΗ, η οποία από τη στιγμή που πέρασε στα χέρια του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη αυξάνει τα μερίδια της στην αγορά της πόλης και της Μακεδονίας, ενώ οι χυμοί ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ με έδρα τα Κουφάλια και το Άργος κάνουν διακριτή πλέον την παρουσία τους  στα ράφια των σούπερ μάρκετ, αλλά και στα καταστήματα λιανικής. (Παραλείπω πολλές αξιόλογες επιχειρήσεις, π.χ.  Florina Dinaki, τσάι TUVUNU της ελληνικής επαρχίας λόγω χώρου, για αυτές και την προσφορά τους στην εθνική οικονομία σε άλλο άρθρο).

________________

(*) Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»