Τι σημαίνει πρακτικά η κάλυψη του κόστους μετάβασης στην ιδιωτική ασφάλιση
Και αυτό αφορά κατά 35 δισ. ευρώ όσα απαιτούνται για τους παλαιούς συνταξιούχους και κατά 20 δισ. για τους νέους ασφαλισμένους που θα μπούν στην "πυραμίδα ασφάλισης" των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Σύμφωνα με ειδικούς περί την κοινωνική ασφάλιση, το μεγάλο κόστος μετάβασης είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε άμεσες περικοπές συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Όπως αναφέρουν στην "Αυγή", η αντιμετώπιση του κόστους μετάβασης θα απαιτήσει συνδυασμό των παρακάτω μέτρων:
1. Αύξηση των εισφορών των ενεργών ασφαλισμένων του ΕΤΕΑΕΠ.
2. Μείωση των συντάξεων του ΕΤΕΑΕΠ, δηλαδή των επικουρικών συντάξεων που καταβάλλονται σήμερα.
3. Έκδοση ομολόγου αναγνώρισης (μέτρο ωστόσο μη συμβατόο με τη δανειακή σύμβαση της Ελλάδας).
Τι σημαίνει το ομόλογο αναγνώρισης
Το κράτος εκδίδει ομόλογα για τη χρηματοδότηση του κόστους μετάβασης, για τα οποία αναγνωρίζει την υποχρέωση αποπληρωμής τους. Την υποχρέωση αυτή το κράτος καταγράφει στον κρατικό προϋπολογισμό ως δαπάνη την οποία θα χρηματοδοτεί από τμήμα της φορολογίας.
Έτσι προκύπτει το πρόβλημα η γενιά της μετάβασης (ασφαλισμένοι στο ΕΤΕΑΕΠ και ασφαλισμένοι στις ασφαλιστικές εταιρείες) να πληρώνουν δύο φορές για την επικουρική τους ασφάλιση. Μία φορά ως φορολογούμενοι πολίτες για τη χρηματοδότηση του κόστους μετάβασης και την αποπληρωμή των ομολόγων αναγνώρισης και μία φορά για την καταβολή της ασφαλιστικής τους εισφοράς στο ΕΤΕΑΕΠ ή για τον σχηματισμό της αποταμίευσής τους στην ασφαλιστική εταιρεία.
Ουσιαστικά πρόκειται για μία «πυραμίδα ασφάλισης» προς όφελος της κερδοφορίας και κερδοσκοπίας των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.
Στο έλεος των αγορών
Στην ερώτηση "εάν οι μελλοντικές γενιές σε βάθος 25-30 ετών είναι δυνατόν να συμβάλουν στη χρηματοδότηση του κόστους μετάβασης, προκειμένου να μην αναλάβει όλο αυτό το χρηματοδοτικό βάρος η γενιά της μετάβασης", γνώστες της κοινωνικής ασφάλισης, απαντούν ως εξής:
1. "Αυτό εξαρτάται, κατά βάση, από το επίπεδο των αποδόσεων και από τους κινδύνους των αγορών, γεγονός που προδιαγράφει για τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους μία προοπτική υψηλών κινδύνων. Και αυτό γιατί το κόστος μετάβασης (55 δισ. ευρώ), είτε το χρηματοδοτήσουν περισσότερες γενιές (χαμηλότερο κόστος) είτε το χρηματοδοτήσουν λιγότερες γενιές (υψηλότερο κόστος), αυτό είναι υπαρκτό και δεδομένο.
Από την άποψη αυτή αξίζει να σημειωθεί ότι στην ιδιωτική ασφάλιση οι αποδόσεις είναι μικρές γιατί όλοι οι asset managers συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Έτσι το κόστος μετάβασης δεν μπορεί να καλυφθεί από τις μελλοντικές γενιές που σήμερα είναι ακόμη εκτός αγοράς εργασίας και εκτός ασφάλισης".
2. "Παράλληλα οι υψηλές αποδόσεις εμπεριέχουν υψηλούς κινδύνους απωλειών και κατάρρευσης και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το κόστος μετάβασης το χρηματοδοτούν οι γενιές μετάβασης, πληρώνοντας μάλιστα δύο φορές (φόρους και ασφαλιστικές εισφορές).
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, σε όποιες χώρες (Λατινική Αμερική, Ασία, ανατολική Ευρώπη κ.λπ.) συντελέσθηκε αυτή η απόπειρα ιδιωτικοποίησης της κύριας ή της επικουρικής ασφάλισης, με την καθοδήγηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, μετά από κάποια χρόνια και με σοβαρές συνέπειες για τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους, επανήλθαν στην ασφάλεια και τη θαλπωρή του δημόσιου διανεμητικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης καθορισμένων παροχών".
3. "Ταυτόχρονα η επιβάρυνση των μελλοντικών κρατικών προϋπολογισμών με ένα τέτοιο κόστος μετάβασης θα καταστήσει αρνητικές τις αντιδράσεις των αγορών, με κίνδυνο να διαμορφώνονται αρνητικά επίπεδα στα επιτόκια δανεισμού της χώρας μας, με ό,τι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για την επίτευξη των ρυθμών ανάπτυξης και των δημοσιονομικών στόχων".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου