Στις 30 Νοεμβρίου 1943 σημειώθηκε μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες κατά αμάχων την περίοδο της Κατοχής από τα Τάγματα Ασφαλείας που μόλις πριν λίγο καιρό είχαν συγκροτηθεί και εξοπλιστεί για να συνδράμουν τις δυνάμεις κατοχής.
Στο στόχαστρο και στο έλεός τους βρέθηκα πρώτοι από όλους οι ανάπηροι, ήρωες πολέμου από το μέτωπο της Αλβανίας. Λίγους μήνες νωρίτερα, οι ανάπηροι συμμετείχαν στις μεγάλες διαδηλώσεις του Μαρτίου του 1943 κατά της γενικής επιστράτευσης, με τίμημα 46 νεκρούς διαδηλωτές. Άλλωστε, οι ανάπηροι πολέμου ήταν αρκετά δραστήριοι, συμμετέχοντας και στις επετείους της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου μαζί με φοιτητές και εργαζόμενους, όπως επίσης και στις διαδηλώσεις κατά της στρατιωτικής κατοχής και του λιμού.
Τη νύχτα της 30ης Νοεμβρίου κλιμακώθηκε η επίθεση κατά των ανάπηρων, όταν υπό την επίβλεψη των Ες-Ες οι «γερμανοτσολιάδες», όπως ιστορικά χαρακτηρίστηκαν, του Ράλλη περικύκλωσαν με καμιόνια τα 19 νοσοκομεία της Αθήνας και ξέσπασαν πάνω στους ανάπηρους του πολέμου της Αλβανίας. Η φρίκη, η βαναυσότητα και το μένος των ταγματασφαλιτών ήταν πρωτόγνωρο ακόμη και για τα δικά τους, απάνθρωπα, δεδομένα.
Οι ανάπηροι στιβάχθηκαν σαν σακιά, χωρίς τις πατερίτσες τους ή τα ξύλινα προσθετικά μέλη, στα καμιόνια και οδηγήθηκαν άρον άρον στα στρατόπεδα Χατζηκώστα και Χαϊδαρίου. Εγιναν 283 εκτελέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου