100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ

Του Τριαντάφυλλου Ιορ. Μασμανίδη

 «Τον περασμένο Ιούλη 6.7.2018 παραβρέθηκα στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Πάτρα στο μόλο της Αγ. Νικολάου όπου μίλησε ο Γ.Γ. της Κ.Ε.                         

Έτσι όπως περιδιάβαινα ανάμεσα στους συγκεντρωμένους συνάντησα τον Σωτήρη, ένα  συνάδελφο άπο την Πειραϊκή-Πατραϊκή, φίλο  του ΚΚΕ που είχα χρόνια να τον δω.

Αφού χαιρετηθήκαμε αρχίσαμε να συζητάμε πολιτικά για το πριν, για το τώρα, για το μετά.    

Αποδίδοντας φόρο τιμής στα ηρωικά χρόνια του ΚΚΕ, στους αγώνες και τις θυσίες του για τους εργαζόμενους, του αφιερώνω εκείνο τον διάλογο που είχα με τον συνάδελφο Σωτήρη».

Σωτήρης:   Είναι καιρός που θέλω να σε ρωτήσω, γιατί έχω μεγάλη περιέργια, πως τα καταφέρνεις τη μια να είσαι στο ΚΚΕ, την άλλη στο ΣΥΝ, μετά στο ΠΑΣΟΚ και τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ; Και χαμαιλέοντας να ήσουν δε θα μπορούσες ν’ αλλάζεις τόσο εύκολα χρώματα!

Τριαντάφυλλος: Κάνεις λάθος!

Πρώτον, δεν είμαι χαμαιλέων, αλλά Λέων!

Δεύτερον, χρώματα δεν άλλαξα, το χρώμα μου είναι σταθερά το κόκκινο. 

“Αναλόγια”  άλλαζα για να “απαγγείλω” με διαφορετικά λόγια την κάθε φορά το ίδιο “ποιήμα” που έχει σχέση με την ενότητα όλων των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. 

Μόνο στο ΠΑΣΟΚ  είχαμε πράσινο χρώμα, τώρα αλλάζοντας όνομα, έγινε και αυτό κόκκινο!

Σωτήρης: Τέλος πάντων, λέγε ότι θες, αλλά να ξέρεις όταν πήγες στο ΠΑΣΟΚ έπεσα από τα σύννεφα!

Τριαντάφυλλος:  Άκου συνάδελφε, οι άνθρωποι, πολλές φορές χωρίς να το θέλουν, προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες που δημιούργησαν οι εξελίξεις, παγκόσμιες και εσωτερικές. Το δίλημμα, εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, δεν είναι καπιταλισμός-κομμουνισμός, αλλά το πώς ΤΩΡΑ που  γίνεται ο πλούσιος πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος, όλοι οι Αριστεροί Ενωμένοι, να δώσουμε τον αγώνα που θα έχει ως στόχο το μεγάλωμα του κομματιού της πίτας που θα κατευθύνεται στον κόσμο της εργασίας. Αυτό είναι το ζητούμενο  και ένας από τους βασικούς λόγους ύπαρξης της Αριστεράς στο σύνολό της!

Σωτήρης:  Μερικές φορές μιλάς με απόσταση από τα γεγονότα. Η συνταγή του μεγαλώματος του κομματιού από την καπιταλιστική πίτα ,είναι γνωστή από παλιά. Είναι η Σοσιαλδημοκρατική πρόταση που τελικά δε στάθηκε εμπόδιο στη φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας εργαζομένων, αλλά και στην επάνοδο της Δεξιάς στην εξουσία.

Τριαντάφυλλος:   Ναι, όλα όσα είπες ίσχυαν μέχρι το 1991, τότε που διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, τότε που τερματίστηκε ο διπολισμός, τότε που παγκοσμιοποιήθηκε ο καπιταλισμός. Από τότε το γήπεδο άλλαξε. Αλλιώς παίζεται το παιχνίδι, με άλλους κανόνες.

Το κεφάλαιο, ακόμα περισσότερο από παλιά, φαντάζει στα μάτια της εργασίας παντοδύναμο, επαναστατικό, πρωτοπόρο. Θέλει να ανατρέψει όλα τα εμπόδια που στέκονται μπροστά του, ώστε να γίνεται πιο ισχυρό. Θέλει να γκρεμίσει τα σύνορα που χωρίζουνε τα Έθνη. Θέλει να ξεπεράσει-αν είναι ποτέ δυνατόν- τη ζωντανή Ανθρώπινη Εργασία, πνευματική και χειρονακτική, μέσα από τις νέες τεχνολογίες και τη ρομποτική. Θέλει να γίνει εντελώς ελεύθερο!  Τώρα, όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου ιδού πεδίον δράσης λαμπρόν. Όσοι θέλουν να παραμένουν ουδέτεροι, με επαναστατικούς αφορισμούς, ουσιαστικά στηρίζουν αυτή την εξέλιξη και όσοι θέλουν να σταθούν απέναντι, ας “χτίσουν” ενωμένοι τα  “διόδια” του κόσμου της εργασίας.                            

Αν οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο, αφήσουν για καιρό ακόμα το κεφάλαιο ανεξέλεχτο, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να καταστραφεί η ανθρωπότητα. Το καθήκον του κόσμου της εργασίας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου!

Σωτήρης:  Όλα αυτά που λες είναι θεωρίες, λόγια που τα παίρνει ο αέρας. Το θέμα είναι να μου πεις τώρα ποιός αντιστέκεται στο κεφάλαιο, ποιό άλλο κόμμα πέρα από το ΚΚΕ βρίσκεται στο πλευρό της εργατικής τάξης;       

Tριαντάφυλλος:  Για στάσου βρε συνάδελφε, αν δεχθούμε πως είναι έτσι όπως τα λες τα πράγματα, τότε γιατί οι εργαζόμενοι της χώρας δίνουν ένα φτωχό 6% στο ΚΚΕ στις εκλογές;        

Σωτήρης:  Να σου πω γιατί; Γιατί εμείς οι Έλληνες δε θέλουμε λύπηση, μας αρέσει, φαίνεται, να μας πατάνε!

Τριαντάφυλλος: Α! τώρα μάλιστα, τώρα συνεννοηθήκαμε...

Χάρηκα που σε είδα Σωτήρη, αλλά να ξέρεις πως το ΚΚΕ έχει τη δυνατότητα να προσφέρει πολλά περισσότερα στους εργαζόμενους και με την ευκαιρία θα σου πω μια ιδέα που θα μπορούσε να είναι η καλύτερη προσφορά και τιμή στα εκατόχρονα του ΚΚΕ από τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος.                      

Δηλαδή, το ταξικό καθήκον της ανασυγκρότησης του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος της χώρας μας, τόσο στη ΓΣΕΕ, όσο και στην ΑΔΕΔΥ.

Να είσαι καλά συνάδελφε Σωτήρη, υπομονή, κοντεύουμε... 

Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα.